پایش اینتگرون کلاس 1 در سویه‏ های اشریشیاکلی اسهال ‏زا جدا شده از کودکان شهر یاسوج

نوع مقاله : پژوهشی- فارسی

نویسندگان

1 دانشیار میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم، جهرم، ایران

2 کارشناس ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم، جهرم، ایران

3 دانشیار ژنتیک مولکولی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، ایران

4 کارشناس ارشد بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، ایران

چکیده

مقدمه: اینتگرون‏ها عناصر ژنتیکی متحرکی هستند که توانایی کسب و درج کاست‏های ژنی مقاومت آنتی‏بیوتیکی را دارند و نقش مهمی در گسترش مقاومت دارویی ایفا می‏کنند. هدف از این پژوهش، ارزیابی نقش اینتگرون کلاس 1 در مقاومت دارویی جدایه‏های اشریشیاکلی اسهال‏زا در کودکان زیر 5 سال است‏‏. ‏‏‏
مواد و روش‏‏ ها: 164 جدایه‏ی اشریشیاکلی اسهال‏زا در کودکان زیر 5 سال از نظر حضور ژنintI1 و کاست ژنی درج شده در اینتگرون کلاس یک ارزیابی شد. همچنین، مقاومت آنتی‏بیوتیکی با استفاده از استاندارد CLSI بررسی شد. ‏‏‏
نتایج: میزان شیوع ژن intI1 و کاست ژنی در جدایه‏های اشریشیاکلی به ترتیب 73/70‏ و 63/64‏ درصد بود. اندازه کاست‏های ژنی در این نمونه‏ها از 750 تا 2000 جفت باز متغییر بود. همچنین، بین حضور اینتگرون کلاس 1 و کاست ژنی آن و مقاومت نسبت به استرپتومایسین، جنتامایسین، کانامایسین، آمیکاسین، کلرامفنیکل، تتراسایکلین، نالیدیکسیک‏اسید و کوتریموکسازول ارتباط معناداری به دست آمد. ‏‏‏
بحث و نتیجه ‏گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که اینتگرون کلاس 1 و کاست‏های ژنی درج شده در آن، در بین اشریشیاکلی‏های اسهال‏زا در منطقه مورد پژوهش شیوع در خور توجهی دارد. با توجه به امکان شیوع گسترده سویه‏های مقاوم به دارو، ضرورت پایش مولکولی جدایه‏های ‏اشریشیا‏کلی در سایر مناطق کشور وجود دارد. ‏‏‏

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Monitoring of class1 integrons in diarrheagenic E. coli strains isolated from children in Yasouj

نویسندگان [English]

  • Mohammad Kargar 1
  • Zahra Mohammadalipour 2
  • Abbas Doosti 3
  • Shahrokh Lorzadeh 4
  • Fataneh Moein Jahromi 2
1 Associate Professor of Microbiology, Jahrom Branch, Islamic Azad University, Jahrom, Iran
2 M.Sc. of Microbiology, Jahrom Branch, Islamic Azad University, Jahrom, Iran
3 Associate Professor of Molecular genetics, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran
4 M.Sc. of Biotechnology, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran
چکیده [English]

Introduction:Integrons are mobile genetic elements able to acquire and integrate the antibiotic resistance gene cassettes and play an important role in the development of the drug resistant. This study assessed the contribution of class 1 integron in drug resistant diarrheagenic Escherichia coli strains, in children under 5 years.
Materials and methods: 164 diarrheagenic E. coli strains isolated from children under 5 were evaluated to investigate intI1 gene and gene cassette. Furthermore the antibiotic resistance was determined using CLSI critria.
Results: The rate of intI1 gene and gene cassette in Escherichia coli isolates were 70.73 % and 64.63 %, respectively. In these samples, gene cassette sizes varied from 750 to 2000 bp. There was a significant correlation between the presence of class 1 integron and resistance to streptomycin, gentamicin, kanamycin, amikacin, chloramphenicol, tetracycline, nalidixic acid and cotrimoxazole.
Discussion and conclusion: The present study elucidates that the rampancy of class 1 integron and the incorporated gene cassettes is quite high among diarrheagenic E. coli in our area of research. Hence, considering the prospect of widespread break out of the drug-resistant strains of E.coli, further molecular analysis in different regions of the country is essential.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diarrheagenic E. coli
  • Class 1 integron
  • Gene cassette
  • drug resistance

اصل مقاله

مقدمه

اشریشیاکلی[1] یکی از مهم‏ترین عوامل ایجاد کننده گاستروانتریت به ویژه در کودکان است. بیماری‏های اسهالی در همه گروه‏های سنی و در تمام مناطق جغرافیایی جهان شایع است. عوامل باکتریایی حدود 24‏ درصد از موارد اسهال‏ را ایجاد می‏کنند و بیش از 70‏ درصد مرگ و میر کودکان زیر 5 سال در اثر بیماری‏های اسهالی اتفاق می‏افتد (1).

مقاومت آنتی‏بیوتیکی یک پدیده طبیعی در پاسخ به استفاده از عوامل ضدمیکروبی است (2). انتشار ژن‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی در بین سویه‏های باکتریایی در حال افزایش است که به پیچیدگی درمان بیماری‏های عفونی منجر می‏‏شود (3- 5). گسترش مقاومت به آنتی‏بیوتیک‏ها، کشف بسیاری از عناصر ژنتیکی متحرک مانند ترانسپوزون‏ها و پلاسمیدها را به دنبال داشته است (6). همچنین، در مطالعات اخیر مکانیسم‏های دیگری نیز برای انتشار ژن‏های مقاومت شناسایی شده است (3). ژن‏های مقاومت می‏توانند درون عناصر متحرک DNA به نام اینتگرون[2] درج شوند. اگرچه اینتگرون‏ها به تنهایی متحرک نیستند، اما به علت حضور در پلاسمیدها و ترانسپوزون‏ها می‏توانند به شکل افقی در بین سویه‏های باکتریایی منتقل شوند (4 و 7). مهم‏ترین بخش‏های اینتگرون‏ها، جایگاه درج شدن در کاست‏های ژنی (attI) ،اینتگراز (واسطه انتقال و درج شدن در کاست ژنی) و پروموتر (Pc) به منظور بیان اپرون هستند. اینتگراز یکی از اعضای خانواده ریکامبینازهای واجد تیروزین در جایگاه اختصاصی[3] هستند که موجب درج شدن و بیان DNA در اینتگرون می‏شوند. بر همین اساس، چهار کلاس از اینتگرون‏ها شناسایی شده‏اند (2، 3 و 8). اینتگرون‏های کلاس 1 متداول‏تر و شناخته شده‏تر از سایر اینتگرون‏ها هستند. این اینتگرون‏ها، در سویه‏های بالینی انسانی و حیوانی باکتری‏های خانواده انتروباکتریاسه انتشار گسترده‏ای دارند (8- 10). این پژوهش با هدف ارزیابی نقش اینتگرون کلاس 1 در مقاومت داروبی جدایه‏های اشریشیاکلی اسهال‏زا در کودکان زیر 5 سال شهر یاسوج انجام شد.

 

‏‏.مواد و روش‏ها

این پژوهش به شکل مقطعی- توصیفی بر روی 164 جدایه اشریشیاکلی اسهال‏زا جدا شده از نمونه‏های مدفوع کودکان زیر 5 سال مبتلا به اسهال شهرستان یاسوج در سال‏های 1390 تا 1391 انجام شد. به منظور جداسازی اشریشیاکلی، نمونه‏ها بر روی محیط ائوزین متیلن بلو آگار[4] (Merck, Germany) کشت داده شد. سپس، کلونی‏های مشکوک به اشریشیاکلی با استفاده از آزمون‏‏های متداول بیوشیمیایی (TSI، SIM، MR/VP، LIA، Citrate و Urea) تایید شدند و تا زمان استفاده در محیط کشت تریپتیکاز سوی براث[5] (مرک، آلمان[6]) حاوی 20‏ درصد گلیسرول در دمای منفی 20 درجه سانتی‏گراد نگهداری شدند. پس از شناسایی و تعیین هویت اشریشیاکلی آنتی‏بیوگرام به روش استاندارد CLSI[7] انجام شد‏. میزان حساسیت باکتری‏ها به آنتی‏بیوتیک‏های جنتامایسین (10 میکروگرم)، سفالکسین (30 میکروگرم)، آمپی‏سیلین (10 میکروگرم)، تری‏متوپریم- سولفامتوکسازول (25/1+75/23 میکروگرم)، نالیدیکسیک اسید (30 میکروگرم)، کلرامفنیکل (30 میکروگرم)، کانامایسین (30 میکروگرم)، تتراسایکلین (30 میکروگرم)، آمیکاسین (30 میکروگرم)، استرپتومایسین (10 میکروگرم) با اندازه‏گیری قطر هاله بازدارنده‏ی رشد با توجه به دستور شرکت سازنده دیسک (پادتن طب، ایران) ارزیابی شد‏. از سویه اشریشیاکلی ATCC 25922 به عنوان کنترل استفاده شد‏.

شناسایی اینتگرون کلاس 1 و تکثیر ناحیه متغییر آن به روش PCR با استفاده از دستگاه ترموسایکلر[8] انجام شد‏. آزمون PCR در حجم 25 میکرولیتر حاوی یک میکرولیتر DNA الگو، یک میکرولیتر از پرایمرهای اختصاصی، یک میکرولیتر MgCl2، 5/0 میکرولیتر dNTPs، 25/0 آنزیم Taq پلیمراز انجام شد. از پرایمرهای اختصاصی IntI1-F/IntI1-R و 5′CS/3′CS به ترتیب برای تکثیر ژن IntI1 و ناحیه متغییر حاوی کاست ژنی استفاده شد‏ (جدول 1) (11). تمامی واکنش‏گرها و پرایمرها از شرکت سیناژن تهیه شدند. محصولات PCR بر روی ژل آگاروز یک درصد واجد اتیدیوم برماید و به وسیله دستگاه ترانس الیمیناتور بررسی شدند. سپس، ارتباط جدایه‏های مقاوم واجد اینتگرون توسط نسخه 15، نرم افزار SPSS و آزمون‏های آماری مربع کای و دقیق فیشر بررسی شد. سطح معنا‏داری در 05/0 > P value در نظر گرفته شد.

 

 

جدول 1- توالی پرایمرها و شرایط PCR برای شناسایی اینتگرون‏های ‏کلاس 1 و کاست ژنی درج شده در آن

پرایمر

توالی پرایمر (5′→3′)

اندازه آمپلیکون(bp)

شرایط PCR

IntI1-F

GGT CAA GGA TCT GGA TTT CG

436

1 سیکل 5 دقیقه 94 درجه سانتی‏گراد، 32 سیکل1 دقیقه 94 درجه سانتی‏گراد، 1 دقیقه 62 درجه سانتی‏گراد، 1 دقیقه 72 درجه سانتی‏گراد، 1 سیکل 8 دقیقه 72 درجه سانتی‏گراد

IntI1-R

ACA TGC GTG TAA ATC ATC GTC

5′CS

GGC ATC CAA GCA GCA AG

متغییر

1 سیکل 5 دقیقه 94 درجه سانتی‏گراد، 35 سیکل1 دقیقه 94 درجه سانتی‏گراد، 1 دقیقه 60 درجه سانتی‏گراد، 2 دقیقه 72 درجه سانتی‏گراد، 1 سیکل 10 دقیقه 72 درجه سانتی‏گراد

3′CS

AAG CAG ACT TGA CCT GA

 

 

.نتایج

از مجموع جدایه‏های تایید شده اشریشیا کلی 106 (63/64‏ درصد) مورد مربوط به پسران و 58 (37/35‏ درصد) مورد مربوط به دختران بود که در این بین 51/69‏ درصد مورد درمان سرپایی و 49/30‏ درصد بیماران بستری شده بودند. بیشتر بیماران مربوط به گروه سنی 6 تا 8ماه (49/30‏ درصد) و کم‏ترین آن‏ها در گروه‏های سنی 18 تا 23 ماه و 36 تا 47 ماه (22/1‏ درصد) قرار داشتند. در بین سویه‏های مورد بررسی، تنها 44/2‏ درصد جدایه‏ها به تمامی آنتی‏بیوتیک‏های مورد پژوهش حساسیت کامل داشتند و در سایر موارد به یک یا تعداد بیشتری از آنتی‏بیوتیک‏ها مقاومت وجود داشت. نتایج مربوط به آزمون‏ حساسیت آنتی‏بیوتیکی در شکل 1 نشان داده شده‏ است. به منظور افزایش احتمال شناسایی ارتباط وجود ژن‏های مقاومت در سویه‏های نیمه حساس، همه آن‏ها در محاسبات آماری به عنوان مقاوم در نظر گرفته شدند.

از 164 جدایه اشریشیا کلی در 116 مورد (73/70‏ درصد) ژنintI1 شناسایی شد‏. تنها در 106 (63/64‏ درصد) سویه ناحیه متغییر وجود داشت. توالی‏های کاست ژنی بین 750 تا 2000 جفت‏باز متغییر بودند (شکل 2). شیوع اینتگرون کلاس 1 در بین سویه‏های ‏اسهال‏زای جدا شده از کودکان در جدول 2 نشان داده شده است.


 

شکل 1- الگوی حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏ها در سویه ‏های اشریشیاکلی جدا شده از کودکان

  

(الف)                                                (ب)                                                  (ج)

شکل 2- (الف) قطعات 436 جفت باز حاصل از تکثیر ژن IntI1، M: سایز مارکر bp 100، 1 و 2: نمونه‏های ‏مثبت، 3: کنترل منفی

(ب) قطعات حاصل از تکثیر ناحیه متغییر اینتگرون کلاس 1،M : سایز مارکر kb 1، 1: کاست ژنی 750 جفت باز، 2: کنترل منفی،
3: کاست ژنی 700 جفت باز

(ج) قطعات حاصل از تکثیر ناحیه متغییر اینتگرون کلاس 1، M: سایز مارکر kb 1، 1: کنترل منفی، 2: کاست ژنی 2000 جفت باز،
3: کاست ژنی 1000 جفت باز

 

 

 

جدول 2- فراوانی و نسبت درصد مقاومت به آنتی‏بیوتیک‏ها بر اساس اینتگرون‏‏ کلاس 1 و کاست ژنی (164=n)

آنتی بیوتیک

مقاومت

IntI1

Pvalue

Cassette1

Pvalue

آمپی‏سیلین

98 (76/59)

70 (68/42)

949/0

66 (24/40)

472/0

نالیدیکسیک اسید

124 (61/75)

84 (22/51)

200/0

74 (12/45)

*032/0

استرپتومایسین

76 (34/46)

62 (80/37)

*008/0

58 (37/35)

*006/0

کانامایسین

58 (37/35)

44 (83/26)

374/0

44 (83/26)

*040/0

کوتری موکسازول

56 (15/34)

46 (05/28)

*033/0

42 (61/25)

068/0

تتراسایکلین

46 (05/28)

42 (61/25)

*0

40 (39/24)

*0

سفالکسین

44 (83/26)

36 (95/21)

090/0

34 (73/20)

062/0

جنتامایسین

32 (51/19)

28 (07/17)

*029/0

28 (07/17)

*002/0

آمیکاسین

24 (63/14)

20 (20/12)

223/0

20 (20/12)

*040/0

کلرامفنیکل

10 (10/6)

10 (10/6)

*035/0

10 (10/6)

*015/0

*= ارتباط معنادار


.بحث و نتیجه‏‏ گیری

بیماری اسهال دومین عامل مرگ ‏و میر پس از عفونت‏های تنفسی در جهان است. تخمین زده شده است 4 تا 6 میلیون کودک در هر سال به علت بیماری اسهال به ویژه در کشورهای درحال توسعه می‏میرند. در ایران، طبق آمار سازمان بهداشت جهانی میزان مرگ و میر در اثر اسهال در کودکان زیر 5 سال 7/9 مورد به ازای هر 1000 تولد زنده است. یکی از مشکلات اصلی تمامی کشورهای دنیا، استفاده گسترده از آنتی‏بیوتیک‏ها و شیوع باکتری‏های مقاوم به چند دارواست (12 و 13). نتایج این پژوهش نشان داد که بیش‏ترین مقاومت آنتی‏بیوتیکی مربوط به نالیدیکسیک‏اسید (61/75‏ درصد)، آمپی‏سیلین (76/59‏ درصد) و استرپتومایسین (32/46‏ درصد) و کم‏ترین آن مربوط به کلرامفنیکل (10/6‏ درصد) است. در مطالعه‏ای سو[ix] و همکارانش  در سال 2006 نیز نتایجی مشابهی گزارش شده است (14). همچنین، فونگ پیچیت[x] و همکارانش در سال 2008 بیش‏ترین مقاومت جدایه‏های اشریشیاکلی را نسبت به استرپتومایسین و آمپی‏سیلین گزارش کردند، اما برخلاف مطالعه حاضر کم‏ترین میزان مقاومت نسبت به نالیدیکسیک اسید گزارش شد‏ (15). علت اختلاف در میزان مقاومت در مناطق مختلف جهان می‏تواند تفاوت در موقیعیت جغرافیایی، ویژگی‏های بالینی و میزان رواج مصرف هر آنتی‏بیوتیک در هر کشور باشد. شیوع اینتگرون کلاس 1 در این مطالعه 73/70‏ درصد بود. به طور مشابه، شیوع اینتگرون کلاس 1 در سال 2004 در تایلند در نمونه‏های بالینی 99‏ درصد و نمونه‏های جدا شده از افراد سالم 87‏ درصد (16)، در سال 2005 در تایوان 61‏ درصد (17)، در سال 2006 در اردن 67‏ درصد (18)، در سال 2008 در چین 61‏ درصد (19)، در سال 2010 در تونس 22/22‏ درصد (20)، در سال 2011 در مالزی 8/57‏ درصد (21)، در سال 2011 در پاکستان 56/43‏ درصد (22) و در سال 2012 در تهران در بین سویه‏های EPEC و non-EPEC به ترتیب 82‏ و 8/68‏ درصد (23)گزارش شده است. علاوه بر این، در این مطالعه، در 63/64‏ درصد نمونه‏ها توالی‏های متغییر 750 تا 2000 جفت بازی کاست ژنی مشاهده شد‏. همچنین، در مطالعه مارتینزفریجیو[xi] ‏در سال 1998 (24) و اسمیتز[xii] در سال 2001 (25) و ماچادو[xiii] ‏در سال 2007 (26) نتایج مشابهی به دست آمد. مشابه با پژوهش‏های پیشین در این مطالعه نیز ارتباط معناداری بین اینتگرون کلاس 1 و مقاومت به کلرامفنیکل،استرپتومایسین، تتراسایکلین، جنتامایسین، کوتریموکسازول، کانامایسین، آمیکاسینو نالیدیکسیک‏اسید مشاهده شد. این مساله ‏می‏تواند احتمالا نشان دهنده قرارگرفتن ژن‏های مقاومت نسبت به آنتی‏بیوتیک‏های یاد شده در درون اینتگرون باشد (13، 14 و 17- 36).

در برخی از پژوهش‏ها به منظور شناسایی اینتگرون از پرایمرهای اختصاصی ناحیه متغییر استفاده شده است. اما نتایج این پژوهش نشان داد که برخی از سویه‏ها با وجود داشتن ژن اینتگراز، امکان دارد که ناحیه متغییر را نداشته باشند. همچنین داوز[xiv] و همکارانش در سال 2010 نشان دادند که در صورت درج نشدن کاست ژنی در اینتگرون امکان شناسایی آن‏ها با استفاده از PCR توالی‏های کوتاه وجود خواهد داشت (4). به این ترتیب می‏توان علت اختلاف نتایج PCR در شناسایی اینتگرون در نمونه‏ها را به تغییر در ناحیه ′3 اینتگرون و محل اتصال پرایمر نسبت داد.

نتایج این مطالعه شیوع اینتگرون کلاس 1 و ژن‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی در منطقه مورد پژوهش را نشان داد. این مساله می‏تواند منعکس کننده تهدید جدی شیوع مقاومت ضدمیکروبی و پیچیدگی درمان عفونت‏ها در آینده باشد. از این رو ضرورت پیش بینی تدابیر لازم به منظور درمان بیماران و کنترل مقاومت در باکتری‏ها و جلوگیری از انتشار اینتگرون‏ها وجود دارد. همچنین، پایش مستمر شیوع اینتگرون‏ها و الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی در گروه‏های مختلف سنی در مناطق مختلف کشور به ویژه نوزادان و افراد سالخورده پیشنهاد می‏‏شود.با توجه به این که اینتگرون‏ها ژن‏های مقاومت زیادی را حمل می‏کنند، پتانسیل بالقوه‏ای برای انتقال کاست ژنی مقاومت در بین تمامی باکتری‏های خانواده انتروباکتریاسه دارند. بنابراین، ژن‏های مقاومت در بین آنتی‏بیوتیک‏های متداول در کشور می‏تواند در تصمیم‏گیری در مورد رژیم درمانی و پروتکل‏های درمانی اهمیت داشته باشد.

تشکر و قدردانی

نگارندگان مقاله از معاون محترم پژوهشی و تمامی کارکنان مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد و معاون محترم پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی جهرم برای پشتیبانی اجرایی در انجام این پژوهش تشکر و قدردانی می‏کنند.


[1]- Escherichia coli

[2]- Integron

[3]- Tyrosin site-specific recombinase

[4]- Eosin Methylene Blue Agar (EMB)

[5]- Trypticase soy broth

[6]- Merck, Germany

[7]- Clinical and laboratory standards institute

[8]- Mastercycler Gradient eppendorf

[ix]- Su

[x]- Phongpaichi

[xi]- Martinez-Freijo

[xii]- Schmitz

[xiii]- Machado

[xiv]- Dawes

 

مراجع

(1) Kargar M., Homayoon M. Outbreaks of infection sources and antibiotic resistance in EHEC strains among children under 5 years old in Marvdasht. Medical Sciences Journal of Islamic Azad University Tehran Medical Branch 2010 19: 268- 73. [In Persian]

(2) Dawes F. Antibiotic resistance genes located in integrons isolated from Escherichia coli recovered from humans and animals. [Dissertation] Australia: School of Biological Sciences, University of Wollongong; 2009.

(3) Chang C., Chang L., Chang Y., Lee T., Chang S. Characterization of drug resistance gene cassettes associated with class 1 integrons clinical isolates of Escherichia coli from Taiwan. Journal of Medical Microbiology. 2000; 49 (12): 1097- 102.

(4) Dawes F., Kuzevski A., Bettelheim K., Hornitzky M., Djordjevic S., Walker M. Distribution of Class 1 Integrons with IS26-Mediated Deletions in Their 39-Conserved Segments in Escherichia Coli of Human and Animal Origin. PLoS ONE 2010; 5 (9): e12754.

 

(5) Levesque C., Piche L., Larose C., Roy P. PCR Mapping of Integrons Reveals Several Novel Combinations of Resistance Genes, Antimicrob. Agents Chemother 1995; 39 (1): 185- 91.

(6) Rowe-Magnus D., Guerout A., Ploncard P., Dychinco B., Davies J., Mazel D. The evolutionary history of chromosomal super-integrons provides an ancestry for multiresistant integrons. PNAS 2001; 98 (2): 652- 7.

(7) Farshad S., Japoni A., Hosseini M. low distribution of integrons among Multidrug resistant E. coli strains isolated from children with Community-Acquired urinary tract infections in Shiraz, Iran. Polish Journal of Microbiology 2008; 57(3): 193- 8.

(8) Ahangarzadeh Rezaee M., Sheikhalizadeh V., Hasani A. First Report of Class 1 and Class 2 Integrons in Multidrug-Resistant (MDR) Escherichia coli strains isolated from clinical specimens in northern west of Iran. Japanese Journal of Infectious Diseases 2012; 65: 256- 9.

(9) Goldstein C., Lee M., Sanchez S., Hudson C., Phillips B., Register B., et al. Incidence of Class 1 and 2 Integrases in Clinical and Commensal Bacteria from Livestock, Companion Animals, and Exotics, Antimicrob. Agents Chemother 2001;45 (3): 723- 6.

(10)            Mobaseri P, Salehi M, Hosseini F. Study of class 1 integrons and antibiotic resistance in Salmonella Typhimurium strains isolated from livestock and poultry. Biological Journal of Microorganism 2013; 2 (7): 45-52.

(11)            Machado E., Canton R., Baquero F., Galan J., Rollan A., Peixe L., et al. Integron Content of Extended-Spectrum-β-Lactamase-Producing Escherichia coli Strains over 12 Years in a Single Hospital in Madrid, Spain. Anti microb. Agents Chemother 2005; 49 (5): 1823- 9.

(12)            Levy S., Marshal B. Antimicrobial resistance worldwide: causes challenges and responses. Nature 2004; 10 (12): 122- 7.

(13)            Eslami G., Seyedjavadi S., Goudarzi H., Fallah F., Goudarzi M. Distribution of Integrons among Multidrug Resistant E. coli and Klebsiella Strains. Journal of Research in Medical Sciences 2010; 34 (1): 61- 5. [In persion]

(14)            Su J., Shi L., Yang L., Xiao Z., Li X., Yamasaki S. Analysis of integrons in clinical isolates of Escherichia coli in Chinaduring the last six years. Federation of European Microbiological Societies Microbiology Letters 2006; 254: 75- 80.

(15)            Phongpaichit S., Wuttananupan K., Samasanti W. Class 1 integrons and multidrug resistance among Escherichia coli isolates from human stools. The Southeast Asian Journal of Tropical Medicine and Public Health 2008; 39 (2): 279- 87.

(16)            Pongpech P., Naenna P., Taipobsakul Y., Tribuddharat C., Srifuengfung S. Prevalence of extended-spectrum beta-lactamase and class 1 integron integrase gene IntI1 in Escherichia coli from Thai patients and healthy adults. The Southeast Asian Journal of Tropical Medicine and Public Health 2008; 39 (3): 425- 33.

(17)            Hsu s., Chiu T., Pang J., Hsuan-Yuan C., Chang G., Tsen H. characterization of antimicrobial resistance patterns and class 1 integrons among Escherichia coli and Salmonella enterica serovar Choleraesuis strains isolated from humans and swine in Taiwan. International Journal of Antimicrobial Agents 2005; 27 (5): 383- 91.

(18)            Shehabi A., Odeh J.f., Fayyad M. Characterization of antimicrobial resistance and class 1 integrons found in Escherichia coli isolates from human stools and drinking water sources in Jordan. Journal of Chemotherapy 2006; 18 (5): 468- 72.

(19)            Su Z., Dai X., Chen J., Kong F., Wang H., Li Y., et al. The bla CTX-M-1 gene located in a novel complex class I integron bearing an ISCR1 element in Escherichia coli isolates from Zhenjiang, China. Journal of Antimicrobial Chemotherapy2008; 62: 1150- 64.

(20)            Jouini A., Ben Slama K., Vinue L. Detection of unrelated Escherichia coli strains harboring genes of CTX-M-15, OXA-1, and AAC(6')-Ib-cr enzymes in a Tunisian hospital and characterization of their integrons and virulence factors. Journal of Chemotherapy 2010; 22 (5): 318- 23.

(21)            Ibrahim N., Wajidi M.F., Yusef M.Y., Tay S.T. The integron prevalence of extended-spectrum betalactamase producing enterobacterial isolates in a Malaysian teaching hospital. Tropical Biomedicine 2011; 28 (3): 668- 71.

(22)            Muhammad I., Uzma M., Yasmin B., Mehmood Q., Habib B. Prevalence of antimicrobial resistance and integrons in Escherichia coli from Punjab, Pakistan. Brazilian Journal of Microbiology 2011; 42: 462- 6.

(23)            Najibi S., Bakhshi B., Fallahzad S., Pourshafie M.R., Katouli M., Sattari M., et al. Distribution of class 1 integrons among enteropathogenic Escherichia coli. Canadian Journal of Microbiology 2012; 58 (5):637- 43.

(24)            Martinez-Freijo P., Fluit A., Schmitz F., Grek V., Verhoef J., Jonest M. Class 1 integrons in Gram-negative isolates from different European hospitals and association with decreased susceptibility to multiple antibiotic compounds. The Journal of Antimicrobial Chemotherapy 1998; 42: 689- 96.

(25)            Schmitz F., Hafner D., Geisel R., Follmann P., Kirschke C., Verhoef J., et al. Increased Prevalence of Class I Integrons in Escherichia coli, Klebsiella Species, and Enterobacter Species Isolates over a 7-Year Period in a German University Hospital Journal of Clinical Microbiology 2001; 39 (10): 3724- 26.

(26)            Machado E., Ferreira J., Novais A., Peixe L., Canton R., Baquero F., Coque T. Preservation of Integron Types among Enterobacteriaceae Producing Extended-Spectrum β-Lactamases in a Spanish Hospital over a 15-Year Period (1988 to 2003). Antimicrob Agents Chemother 2007; 51 (6): 2201- 4.

(27)            Rijavec M., Erjavec M., Avgustin J., Ressbrodt R., Fruth A., Krizan-Hergouth V., et al. High Prevalence of Multidrug Resistance and Random Distribution of Mobile Genetic Elements Among Uropathogenic Escherichia coli (UPEC) of the Four Major Phylogenetic Groups. Current Microbiology 2006; 53: 158- 62

(28)            Singh R., Schroeder C., Meng J., White D., McDermott P., Wagner D., et al. Identification of antimicrobial resistance and class 1 integrons in Shiga toxin-producing Escherichia coli recovered from humans and food animals. Journal of Antimicrobial Chemotherapy 2005; 56: 216- 19.

(29)            Yu H., Lee J., Kang H., Ro D., Chung J., Jeong Y., et al. Changes in Gene Cassettes of Class 1 Integrons among Escherichia coli Isolates from Urine Specimens Collected in Korea during the Last Two Decades. Journal of Clinical Microbiology 2003; 41 (12): 5429- 54.

(30)            Rao A., Barlow M., Clark L., Boring J., Tenover F., McGowan J. Class 1 Integrons in Resistant Escherichia coli and Klebsiella spp., US Hospitals. Emerging Infectious Diseases 2006; 12 (6): 1011- 4.

(31)            Heir E., Lindstedt B., Leegaard T., Gjernes E., Kapperud G. Prevalence and characterization of integrons in blood culture Enterobacteriaceae and gastrointestinal Escherichia coli in Norway and reporting of a novel class 1 integron-located lincosamide resistance gene. Annals of Clinical Microbiology and Antimicrobials2004; 3 (12): 1- 9.

(32)            White P., McIver C., Rawlinson W. Integrons and Gene Cassettes in the Enterobacteriaceae Antimicrob. Agents Chemother 2001; 45 (9): 2658- 61.

(33)            Jones L., McIver C., Rawlinson W., White P. Polymerase chain reaction screening for integrons can be used to complement resistance surveillance programs. Communicable Diseases Intelligence Quarterly Report 2003; 27: 103- 10.

(34)            Van Belkum A., Goessens W., Van der schee C. Rapid emergency of ciprofloxacin resistant Entrobacteriaceae containing multiple gentamicin resistance associated integrons in a Dutch hospital. Emerging Infectious Diseases 2001; 7 (5):862- 71.

(35)            Japoni A., Gudarzi M., Farshad S., Basiri E., Ziyaeyan M., Alborzi A., et al. Assay for integrons and pattern of antibiotic resistance in clinical Escherichia coli strains by PCR-RFLP in southern Iran. Japanese Journal of Infectious Diseases 2008; 61: 85- 88

(36)            Mutasim I., Magzoub A., Bilal N., Hamid M. Distribution of Class I integrons and their effect on the prevalence of multi-drug resistant Escherichia coli clinical isolates from Sudan. Saudi Medical Journal 2013; 34 (3): 240- 47.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار