نویسندگان
1 استادیار شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
2 دانشیار شیلات، دانشگاه تهران، ایران
3 دانشیار میکروبیولوژی، دانشگاه تهران، ایران،
4 استادیار تغذیه آبزیان، دانشگاه پلیموس، انگلستان
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Introduction: Inability of probiotic bacteria for stable colonization and dominance in intestinal microbiota of aquatic animals, combination of administration with proper prebiotics (Synbiotic) as substrate for increasing growth and stable domination have been suggested. The aim of the present study was determination of the best synbiotic between a probiotic bacteria, P. acidilactici and prebiotics, inulin, oligofructose and xylooligosaccharide.
Materials and methods: P. acidilactici was cultured in media containing inulin, oligofructose and xylooligosaccharide as prebiotic. Growth of bacteria and final pH of media were determined in each treatment under anaerobic culture. In addition, short chain fatty acids (Butyric, Propionic and Acetic acid) productions in synbiotic treatments were measured using High Performance Liquid Chromatography (HPLC) system.
Results: Our results revealed that bacteria growth in P. acidilactici with XOS treatments was significantly higher compared to the other synbiotics and to the control groups (P < 0.05). There were no significant differences between other treatments regarding bacteria growth (P > 0.05). Moreover, final pH of media in P. acidilactici with XOS group was significantly lower when compared to the other treatments (P < 0.05). The highest and lowest SCFA produced in all synbiotic treatments were propionic and acetic acid, respectively. While acetic and propionic production showed no significant variation between treatments (P > 0.05), the highest production of butyric acid was observed in P. acidilactici with XOS treatment (P < 0.05).
Discussion and conclusion: The results of this study confirmed that simultaneous administration of in P. acidilactici and XOS could be a potential optimum synbiotic.
کلیدواژهها [English]
مقدمه
تا به امروز مهمترین پربیوتیکهای مورد مطالعه در مطالعات انسانی و دامی فروکتانهای بدست آمده از ریشه گیاه کاسنی، اینولین و الیگوفروکتوز بوده اند(1 و 2). علاوه براین دو مورد، سایر الیگوساکاریدها مانند زایلوالیگوساکارید بدست آمده از مواد غنی از زایلان به عنوان کربوهیدارتهای غیر قابل هضم ولی قابل تخمیر در نظر گرفته میشوند که ممکن است اثرات مشابه و یا حتی بهتری را نسبت به این دو پربیوتیک شناخته شده نشان دهند (3). با وجود این، هنوز تولید و استفاده از این دسته از پربیوتیکها چندان شایع نشده است (4). سایر الیگوساکاریدهای غیرقابل هضم با اثرات بالقوه پربیوتیکی (اثر گزینشی بر تخمیر رودهای) شامل گالاکتوالیگوساکارید، لاکتولوز، ایزومالتوالیگوساکارید، لاکتوساکارز، الیگوساکارید سویا و گلوکوالیگوساکارید هستند. اگرچه مطالعات بیشماری در زمینه اثرات مفید پربیوتیک یا الیگوساکاریدهای غیرقابل هضم در انسانها و حیوانات اهلی انجام شده، ولی گزارشهای محدودی در زمینه جانوارن آبزی و بخصوص ماهیها وجود دارد (5). میکروبیوتای رودهای ماهی برای اولین بار توسط کاهیل[1](6)بررسی شده است که نتایج این مطالعه حاکی از وجود ارتباط مشخص بین میکروبیوتای روده ای و محیط آبی پیرامون است. همچنین گزارش شده است که باکتریهای پروبیوتیکی آنها متعلق به جنسهایی متفاوت نسبت به جانوارن خشکیزی است. باکتریهای گرم منفی در روده ماهی غالب هستند ولی برخی از باکتریهای گرم مثبت نیز (گونههایی از باکتریهای اسید لاکتیک) در آن مشاهده میشوند (7). بعلاوه، درحالیکه روده بزرگ در انسانها شرایطی بیهوازی داشته و توسط باکتریهای بی هوازی اجباری جاگذاری شده است، روده ماهی شامل باکتریهای هوازی و بیهوازی اختیاری است (8). بنابراین، بیشتر باکتریهای پروبیوتیکی در گونههای آبزی، متفاوت با جانوران خشکیزی هستند (9). بیشتر پروبیوتیکهای مورد استفاده در آبزیپروری شامل باکتریهای اسید لاکتیک، باسیلوسهای اسپوردار و مخمرهاست (10). باکتریPediococcusacidilacticiنیز که جزو خانواده لاکتوباسیلوسهاست بهعنوان پروبیوتیک برای ماهی قزلآلای رنگینکمان (11)، تیلاپیای نیل (12)، توربوت (13)،میگوی Litopenaeus stylirostris (14)استفاده شده است و اثرات سودمند آن بر شاخصهای ایمنی غیراختصاصی، میکروبیوتای رودهای و مقاومت این گونهها مشخص شده است.
اگرچه تاکنون کوشش شده است که جوامع باکتریایی مانند کارنوباکتریوم و لاکتوباسیلوسها در لوله گوارش ماهی از طریق بکارگیری گونههای باکتریایی پروبیوتیکی افزایش یابند، اما سویههای پروبیوتیکی قادر به حفظ غالبیت پس از حذف از جیره غذایی نبودند (15 و 16). برای حل این مشکل راهبرد نوینی تحت عنوان سینبیوتیک مطرح شده است که در آن برای کمک به حفظ غالبیت باکتریهای پروبیوتیکی در میکروبیوتای رودهای ماهی از پربیوتیکها یا الیگوساکاریدهای غیر قابل هضم استفاده میشود (17). اثر سینبیوتیکی مستلزم توانایی باکتری پروبیوتیکی برای تخمیر پربیوتیک است که متأثر از درجه پلیمریزاسیون آن است (18). به همین علت برای معرفی یک ترکیب سینبیوتیکی، بررسی قابلیت تخمیر و رشد باکتری تحت تأثیر پربیوتیک بهعنوان سوبسترا باید در نظر گرفته شود (5). با وجود این، تا به امروز تنها در یک مطالعه آزمایشگاهی ترکیب سینبیوتیکی برخی از باکتریهای پروبیوتیکی مورد استفاده در آبزی با پربیوتیکها رایج بررسی شده (17) و مطالعات انجام شده در زمینه کاربرد سینبیوتیکها فاقد چنین پشتوانه آزمایشگاهی است.
به همین علت، در این مطالعه ترکیب سینبیوتیکی یکی از پروبیوتیکهای موثر در آبزیپروری با پربیوتیکهای رایج بررسی شده است تا با استفاده از شاخصهای رشد و تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تولیدی ترکیب بهینه سینبیوتیکی تعیین شود.
مواد و روشها
پربیوتیکهای مورد بررسی
پربیوتیکهایی که در این مطالعه در ترکیب سینبیوتیکی بررسی شدند دارای میانگین درجه پلیمریزاسیون مختلفی بودند: اینولین 25، الیگوفروکتوز 4، زایلوالیگوساکارید 3 (17). زایلوالیگوساکارید از زایلان ذرت بدست آمده و از شرکت لانگ لایف چین تامین شد. اینولین از ریشه گیاه کاسنی و الیگوفروکتوز از هیدرولیز آنزیمی نسبی اینولین بدست آمد
(Beno, Belgium).
سویه پروبیوتیکی مورد بررسی
پروبیوتیک مورد بررسی باکتری P. acidilacticiبود که پیشتر اثرات پروبیوتیکی آن بر بسیاری از گونههای آبزی و جانوران خشکیزی دیگر به اثبات رسیده است (11، 12، 14، 19 - 22). این باکتری جزو خانواده لاکتوباسیلوسها بوده و کوکسی گرم مثبت است که به شکل جفتی یا چهارتایی (تتراد) دیده میشود (23). باکتری مذکور از کشور فرانسه (Bactocell, France) به شکل لیوفیلیزه تأمین و صحت آن از طریق توالییابی ژن S rRNA16 تأیید شد.
بررسی رشد باکتری در تیمارهای سین بیوتیکی
برای بررسی توانایی مصرف پربیوتیکهای مختلف و رشد باکتری پروبیوتیکی P. acidilactici تحت شرایط بی هوازی ابتدا تعداد 7 ارلن (به عنوان stock) هر کدام حاوی 90 سی سی محیط broth mMRS(برای 30 لوله آزمایش بازای هر تیمار) تهیه و اتوکلاو شد. پربیوتیکها نیز به شکل جداگانه اتوکلاو و به محیط اضافه شد. همچنین یک تیمار بدون پربیوتیک هم به عنوان شاهد درنظر گرفته شده که به ارلنها به همان میزان آب مقطر اضافه شد. میزان 2/0 درصد حجم محیط برای هر تیمار سدیم تیوگلیکولیت به شکل تازه تهیه و پس از اتوکلاو شدن به شکل جداگانه تحت شرایط استریل به محیطها اضافه شد (برای بی هوازی کردن محیط) (24 و 25). محیط آماده شده پس از افزودن پربیوتیکها و سدیم تیوگلیکولیت (به میزان 3 سی سی) به 10 لوله آزمایش (به ازای هر نمونه برداری یک لوله مدنظر قرار گرفت) انتقال داده شد. به منظور اطمینان از ایجاد شرایط بیهوازی به میزان یک سیسی پارافین روی محیطها ریخته شد (24). پس از اتمام آمادهسازی تیمارهای آزمایشی در لولهها، محیطها با رقتی معادل 108× 5/1 از باکتریP. acidilactici (کشت 24 ساعته) رشد یافته روی محیط کشت MRS آگار تلقیح و در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوباسیون شدند. برای تعیین میزان رشد باکتری P. acidilactici در هریک از تیمارها، نمونه برداری و تراکم سنجی نوری با استفاده دستگاه اسپکتروفوتومتر (Shimadzo, Japan) انجام شد (17). همچنین در انتهای آزمایش اسیدیته متری در همه تیمارهای آزمایشی برای تعیین اسیدیته نهایی محیطها انجام شد.
بررسی میزان تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه در هریک از تیمارهای سینبیوتیکی
برای تعیین کمی میزان اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (استیک، پروپیونیک و بوتریک اسید) تولید در انتهای فاز تصاعدی رشد نمونه برداری انجام و مقادیر اسیدهای چرب با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کاریی بالا (HPLC) و براساس روش ری کرافت[2] و همکاران (26) تعیین شد. در انتهای فاز لگاریتمی رشد (براساس ترسیم منحنی رشد تعیین شد.) 2 سیسی از محیطها به درون میکروتیوب انتقال داده شد. برای حصول سوپرناتانت حاوی متابولیتهای تولیدی در هریک از تیمارهای سینبیوتیکی، میکروتیوبها در سانتریفیوژ یخچال دار (4 درجه سانتیگراد) به مدت 20 دقیقه در 11000 دور سانتریفیوژ و سپس سوپرناتانت به میکروتیوبهای دیگری منتقل شد. 20 میکرولیتر از سوپرناتانت به دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به دتکتور U.V در طول موج 210 نانومتر تزریق شد. ستون مورد استفاده از نوع ion-exclusion Aminex HPX-87H(طول 300×8/7 میلی متر) بود (26). فاز متحرک اسید سولفوریک 005/0 مول در لیتر آب مخصوص HPLC بود که با نرخ جریان 6/0 میلی لیتر در دقیقه به درون ستون پمپ شد (26). کمی کردن داده از طریق رسم منحنی استاندارد برای استات، پروپیوتات و بوتریات انجام شد.
تجزیه و تحلیل دادهها
برای مقایسه بین تیمارها و نیز تعیین وجود اختلاف معنیدار بین تیمارها در سطح احتمال (P value <0.05) از تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA[3] و آزمون چند دامنهای دانکن (Duncan's multiple-range test) استفاده شد (27). تمام تحلیلهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 13) و ترسیم نمودارها با استفاده از نرم افزار Excel 2007 در محیط ویندوز انجام شد.
نتایج
توانایی تخمیر و مصرف پربیوتیکها تحت شرایط بیهوازی
منحنی رشد باکتری P. acidilactici در تیمارهای مختلف سینبیوتیکی در شکل 1 نشان داده شده است. مدت زمان فاز تأخیری در همه تیمارهای آزمایشی در حدود 9 ساعت بود. فاز تصاعدی رشد از 9 ساعت پس از تلقیح شروع شده و تا 18 ساعت ادامه داشت. در بین تیمارهای سینبیوتیکی مورد بررسی، بیشترین میزان رشد باکتری در تیمار سینبیوتیکی پروبیوتیک
P. acidilactici با زایلوالیگوساکارید مشاهده شد. پس از این تیمار بیشترین رشد نسبت به سایر تیمارها مربوط به تیمار حاوی پربیوتیک زایلوالیگوساکارید بود. سایر تیمارها روند و میزان رشد مشابهی داشتند و تفاوت چندانی نشان ندادند.
مقایسه آماری بیشینه رشد مشاهده شده (بیشینه کدورتسنجی نوری) بین تیمارهای مختلف سین بیوتیکی در جدول 1 ارائه شده است. بیشینه رشد مشاهده شده در تیمار سینبیوتیکی P. acidilactici با زایلوالیگوساکارید بهطور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (P value <0.05). سایر تیمارهای سینبیوتیکی اختلاف معنیداری با گروه شاهد که فاقد پربیوتیک بود نشان ندادند (P value >0.05).
جدول 1- بیشینه رشد (براساس کدورت سنجی در طول موج 600 نانومتر) باکتری P. acidilacticiدر تیمارهای مختلف سینبیوتیکی.
|
شاهد |
اینولین |
الیگوفروکتوز |
زایلوالگوساکارید |
بیشینه رشد (براساس کدورت سنجی نوری) |
a 013/0± 16/1 |
a 09/0± 15/1 |
a 02/0± 17/1 |
b10/0± 75/1 |
اعداد نشانه گذاری شده در یک ردیف با حروف لاتین متفاوت دارای اختلاف معنی دار هستند (05/0> P value).
در انتهای نمونهبرداری، اسیدیته محیطهای کشت اندازهگیری شد تا تولید محصولات اسیدی (اعم از اسیدلاکتیک و اسیدهای چرب زنجیره کوتاه) بررسی شود. در ابتدای شروع آزمایش اسیدیته محیطهای براساس یافتههای سابق در زمینه بهینهسازی رشد باکتری P. acidilacticiدرحد 8/5 تنظیم شد (28). در انتهای دوره، کمترین اسیدیته در تیمار سینبیوتیکی
P. acidilactici با زایلوالیگوساکارید مشاهده شد که اختلاف معنیداری با سایر تیمارها داشت
(P value <0.05) (شکل 2). پس از این تیمار، کاهش معنیدار اسیدیته نسبت به سایر تیمارها در تیمار
P. acidilactici با الیگوفروکتوز مشاهده شد
(P value <0.05). بهطور کلی در انتهای دوره همه تیمارهای سینبیوتیکی مورد بررسی با محیط شاهد فاقد پربیوتیک و محیط تلقیح نشده که تحت شرایط مشابه نگهداری شده بود اختلاف معنی دار داشتند
(P value <0.05).
شکل 2- اسیدیته نهایی محیطها در هریک از تیمارهای سینبیوتیکی پس از 24 ساعت کشت بیهوازی؛ ستونها نشانهگذاری شده با حروف لاتین متفاوت دارای اختلاف معنیدار هستند (P value <0.05).
تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه
برای تعیین کمی میزان اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تولیدی با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا در هریک از تیمارهای سینبیوتیکی ابتدا استانداردهای اسیدهای مدنظر (لاکتیک، بوتریک، پروپیوتیک و استیک) به دستگاه تزریق شد. زمان ظهور پیک هریک از اسیدهای چرب زنجیره کوتاه و اسید لاکتیک به ترتیب به شکل ذیل بود: لاکتیک اسید 51/15، بوتریک اسید 13/13، پروپیونیک اسید 08/18 و استیک اسید 95/21 دقیقه
پس از بدست آوردن زمان ظهور پیک مربوط به هریک از اسیدهای چرب منحنی استاندارد با استفاده از تزریق رقتهای مختلف استاندارد ترسیم شد. تعیین میزان تولید هریک از اسیدهای چرب زنجیره کوتاه براساس محاسبه سطح زیر منحنی کروماتوگراف و قرار دادن آن در فرمول بدست آمده برای منحنی استاندارد انجام شد. در شکل3 و 4 کروماتوگراف بدست آمده برای تیمار سینبیوتیکی باکتری P. acidilacticiبا زایلوالیگوساکارید و گروه شاهد فاقد پربیوتیک ارائه شده است. همانطور که در کروماتوگراف ملاحظه میشود بیشترین اسید چرب زنجیره کوتاه تولیدی پروپیونیک بوده است. کمترین اسید چرب زنجیره کوتاه در همه تیمارهای سینبیوتیکی استیک اسید بود.
1 |
2 |
4 |
3 |
شکل 3- منحنی کروماتوگراف بدست آمده برای تیمار شاهد فاقد پربیوتیک؛ 1، بوتریک اسید؛ 2، لاکتیک اسید؛ 3، پروپیونیک اسید؛ 4، استیک اسید
4 |
2 |
3 |
1 |
شکل 4- منحنی کروماتوگراف بدست آمده برای تیمار سینبیوتیکی باکتری P. acidilactici با زایلوالیگوساکارید 1، بوتریک اسید؛ 2، لاکتیک اسید؛ 3، پروپیونیک اسید؛ 4، استیک اسید
مقادیر کمی محاسبه شده برای تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه در هریک از تیمارهای سینبیوتیکی و مقایسه آماری آنها در شکل 5 ارائه شده است. همانطور که در شکل ملاحظه میشود اگرچه بیشترین اسید چرب زنجیره کوتاه تولیدی در همه تیمارها پروپیونیک بوده است، ولی هیچ اختلاف معنیداری بین تیمارهای سینبیوتیکی و تیمار شاهد فاقد پربیوتیک وجود نداشت (P value >0.05). روند مشابهی در خصوص استیک اسید مشاهده شد. میزان تولید بوتریک اسید در تیمار سینبیوتیکی باکتری P. acidilacticiبا زایلوالیگوساکارید به طور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (P value <0.05). با وجود این، سایر تیمارها تفاوت معنیداری از نظر میزان تولید بوتریکاسید نشان ندادند (P value >0.05).
شکل 5- مقادیر اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تولیدی در هریک از تیمارهای سینبیوتیکی پس از 18 ساعت کشت در دمای 37 درجه سانتیگراد (برحسب میلی مول بر لیتر). ستونهای نشانهگذاری شده با حروف لاتین متفاوت دارای اختلاف معنیدار هستند
(P value <0.05).
بحث و نتیجه گیری
مصرف آنتی بیوتیکها به شکل خودسرانه برای پیشگیری از بروز بیمارها در آبزیان به ظهور باکتریهای مقاوم در برابر آنتی بیوتیک منجر شده است. به همین علت در بسیاری از کشورها قوانین بسیار سخت و اکیدی در زمینه استفاده از آنتی بیوتیکها وضع شده است (29). یکی از این راهها حل این مشکل استفاده از مکملهای غذایی چون پروبیوتیک، پربیوتیک و سینبیوتیک است که اثرات سومندی بر ایمنی و مقاومت در برابر بیماری میزبان دارند (30). باوجود بررسی اثرات پربیوتیکها و پروبیوتیکهای مختلف، اطلاعات محدودی در زمینه سوبسترای ترجیهی هریک از باکتریهای پروبیوتیکی برای انتخاب ترکیب بهینه سین بیوتیکی وجود دارد (17). بررسی رشد باکتری
P. acidilacticiتحت تیمارهای مختلف سینبیوتیکی با پربیوتیکهای مختلف نشان داد که بیشترین میزان رشد پروبیوتیک مذکور مربوط به تیمار سینبیوتیکی با زایلوالیگوساکارید است که دارای کمترین درجه پلیمریزاسیون بود. مطالعه منتشر شده ای درخصوص بررسی رشد باکتری P. acidilactici در تیمار سینبیوتیکی با پربیوتیکهای رایج وجود ندارد. تنها در یک مطالعه مندال[iv] و همکاران گزارش کردند که استفاده از پربیوتیکهای مانیتول، مالتودکتسروز و سوربیتول در ترکیب سینبیوتیکی با P. acidilactici اثری بر رشد باکتری نداشت. پربیوتیکها استفاده شده در مطالعه مذکور جزو پربیوتیکها شناخته شده و کارا نبودند. باوجود اطلاعات محدود و گاهی متناقض در زمینه گونههای مختلف باکتریایی، مطالعات نشان داده است که باکتری Carnobacterium piscicolaنیز قادر به تخمیر پربیوتیک با درجه پلیمریزاسیون بالا نیست (31). قابلیت استفاده و تخمیر پربیوتیکهای متأثر از درجه پلیمریزاسیون آنهاست (4 و 32). بهطوریکه با افزایش درجه پلیمریزاسیون سرعت تخمیر کند میشود که این مورد خود میتواند سبب انباشت پربیوتیک و اثرات مضر شود (33). بنابراین استفاده از پربیوتیکها در ترکیبهای سینبیوتیکی باید با دقت و براساس پشتوانه مطالعات آزمایشگاهی انجام شود.
همانطور که در بخش نتایج بیان شد تولید اسیدهای چرب زنحیره کوتاه (استیک، پروپیونیک و بوتریک اسید) در همه تیمارهای سین بیوتیکی مشاهده شد. بیشترین اسید چرب زنجیره کوتاه تولیدی در همه تیمارها، پروپیونیک اسید بود. اگرچه تاکنون گزارشی در خصوص تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه توسط باکتری P. acidilacticiتحت شرایط تخمیری و در اثر مصرف سوبسترای پربیوتیکی ارائه نشده است، در مطالعه آزمایشگاهی انجام شده توسط رورنگاوا[v] و همکاران (17) در زمینه ترکیبهای مختلف سینبیوتیکی آبزیان مهمترین اسید چرب زنجیره کوتاه تولید شده در همه تیمارهای سینبیوتیک استیک اسید بود. همچنین یافتههای این مطالعه نشان داد که در تیمار سینبیوتیکی که بیشترین رشد باکتری مشاهده شد تولید بوتریک اسید بهطور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود. تفاوت نتایج مطالعه حاضر با مطالعه یاد شده، ممکن است ناشی از تفاوت در نوع پربیوتیک استفاده شده به عنوان سوبسترا و نیز سویه پروبیوتیکی مورد استفاده باشد. اگرچه در همه تیمارهای سینبیوتیکی مورد بررسی در مطالعه رورنگاوا و همکاران (17) میزان تولید بوتریک اسید پایین بود، اما در مطالعه انجام شده در زمینه اثرات پربیوتیک فروکتوالیگوساکارید بر تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه توسط میکروبیوتای رودهای موش (34) مقادیر تولید بوتریک اسید در تیمار فرکتوالگوساکارید بهطور معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود؛ درحالیکه سایر اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تفاوت معنیداری نشان ندادند. مشخص شده است که اسیدهای چرب زنجیره کوتاه و بخصوص بوتریک اسید از طریق اتصال به برخی از گیرندههای موجود در سطح اجزا دستگاه ایمنی قادر به تحریک ایمنی هستند (35). بنابراین، با توجه به افزایش معنیدار تولید بوتریک اسید در تیمار سینبیوتیکی P. acidilacticiبا زایلوالیگوساکارید، این ترکیب پتانسیل افزایش ایمنی و مقاومت در برابر بیماری ماهیان و سایر جانواران و به تبع آن کاهش مصرف آنتیبیوتیکها را دارد. همچنین اسیدها چرب زنجیره کوتاه به عنوان عوامل ضد سرطان مطرح بوده و نیز به عنوان یک منبع انرژی برای انتروسیتها روده نقش ایفا میکنند. از طرفی ورود اسیدهای چرب زنجیره کوتاه به روده سبب افزایش جریان خون میشود که به نظر میرسد افزایش جریان خون به اکسیژن رسانی بهتر به بافتها و انتقال مواد مغذی منجر شده و به تبع آن باعث بهبود وضعیت فیزیولوژیک دستگاه گوارش میشود که از این جهت نیز نتایج بدست آمده حائز اهمیت است.
در مجموع، نتایج این مطالعه حاکی از آن است که در بین ترکیبهای سینبیوتیکی بررسی شده، بهینهترین ترکیب سینبیوتیکی استفاده از پروبیوتیک
P. acidilactici به همراه زایلو الیگوساکارید است. این پربیوتیک پتانسیل استفاده به عنوان سوبسترا برای افزایش رشد و فعالیت باکتری پروبیوتیکی موردنظر را دارد. بررسی کارایی این ترکیبسین بیوتیکی در شرایط روده آبزیان و سایر جانوران و مقایسه آن با استفاده جداگانه از هرکدام از این پروبیوتیک و پربیوتیکها باید به منظور تایید اثر همافزایی (سینرژیسم) در مطالعات آتی مدنظر قرار گیرد. همچنین، بررسی کنشهای متقابل بین جوامع میکروبی بومی روده با ترکیب سینبیوتیکی معرفی شده نیز نیازمند تحقیقات بیشتری است.
تشکر و قدردانی
از جناب آقای دکتر رضایی، دانشیار گروه صنایع غذایی دانشگاه تهران، مهندس علی مویدی، متیو کاستکس نماینده شرکت باکتوسل و همچنین از سرکار خانم علوی و مهرشاد که با مساعدتهایشان راه را در انجام این مطالعه هموار نمودند تشکر و قدردانی میشود.