تولید بیوفیلم در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس جداسازی‏شده از افراد سالم

نوع مقاله : پژوهشی- فارسی

نویسندگان

1 استادیار باکتری ‏شناسی، دانشگاه اصفهان، ایران

2 استادیار باکتری‏ شناسی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، ایران

چکیده

مقدمه: استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس به‌عنوان باکتری بیماری‌زای بیمارستانی شناخته می‌شود که به‌علت تشکیل بیوفیلم در بیماران و افراد سالم مهم است. این مطالعه با هدف بررسی تولید بیوفیلم در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس جداسازی‌شده از افراد سالم در طی سال‌های 1393-1392 به انجام رسیده است‏. ‏‏

مواد و روش‏‏ها: در این مطالعه در مجموع 200 فرد سالم انتخاب شدند. با استفاده از سوآب استریل، نمونه‌گیری از ناحیۀ بازو، ساعد و زیربغل این افراد انجام گرفت و سوآب‌ها به محیط آبگوشت تایوگلیکولات انتقال داده شدند. سپس نمونه‌ها بر روی محیط ژلوز مانیتول نمک کشت شدند و شناسایی سویه‌ها تا حد گونه با استفاده از آزمون‌های بیوشیمیایی انجام گرفت. برای تعیین تولید بیوفیلم از روش کیفی ژلوز قرمز کنگو و کمی میکروتیتر پلیت استفاده شد و حضور ژن‌های icaA و icaD با استفاده از آزمون واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز مشخص شد. ‏‏

نتایج: در مجموع 104 سویۀ استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس از افراد سالم جداسازی شد که 66 (63درصد) سویه به‌عنوان سویه‌های مولد بیوفیلم و 38 (37درصد) سویه نیز به عنوان بیوفیلم منفی شناسایی شدند. در تمامی 66 سویۀ مدنظر، هر دو ژن icaA و icaD شناسایی شدند. ‏

بحث و نتیجه‏گیری: شیوع سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس مولد بیوفیلم در میان افراد سالم نشان‌دهندۀ کلونیزه‌شدن این افراد با سویه‌های بیمارستانی است. شیوع چنین سویه‌هایی خطری جدی برای سلامت جامعه است‏. ‏‏

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Biofilm production among Staphylococcus epidermidis strains isolated from healthy people

نویسندگان [English]

  • Fateh Rahimi 1
  • Mohammad Reza Arabestani 2
1 Assistant Professor of Bacteriology, University of Isfahan, Iran
2 Assistant Professor of Bacteriology, Hamadan University of Medical Sciences, Iran
چکیده [English]

Introduction: Staphylococcus epidermidis is well documented as a nosocomial pathogen causing biofilm in patients and healthy people. The aim of this study was to analyze the biofilm formation of S. epidermidis strains isolated from healthy people during 2013-2014.

Materials and methods: Totally 200 healthy people were selected and the sampling was carried out from arm, armpit and axillary area using sterile swaps. Swaps were transferred to thiogylcollate broth and then cultured on mannitol salt agar plates. Isolates were identified at the species level using biochemical tests. Potential of biofilm formation of strains was measured using congo red agar plate and microtiter plate tests. Genes involved in biofilm formation, icaA and icaD, were detected using PCR.

Results: Totally 104 S. epidermidis strains were isolated from healthy people. Amongst these, 66 (63%) and 38 (37%) strains were positive and negative for biofilm formation, respectively. icaA and icaD genes were detected in 100% of strains.

Discussion and conclusion: Prevalence of biofilm producing S. epidermidis isolates among healthy people indicating their colonization with hospital strains. Prevalence of such strains is  urgent for public health.

کلیدواژه‌ها [English]

  • S. epidermidis
  • Biofilm
  • healthy people

اصل مقاله

مقدمه.

استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی[1] از جمله فراوان‌ترین میکروارگانیسم‌های جداسازی‌شده از نمونه‌های بالینی در آزمایشگاه‌ها هستند (1). به دلیل حضور این ارگانیسم‌ها به‌عنوان فلور طبیعی پوست و غشاهای مخاطی انسان، پیش‌تر جداسازی آن‌ها از نمونه‌های بیماران به‌عنوان آلودگی کشت در نظر گرفته می‌شد، درحالی‌که در دهه‌های اخیر این باکتری‌ها به‌عنوان عوامل بیماری‌زا، خصوصاً در محیط بیمارستان‌ها اهمیت زیادی پیدا کرده‌اند (2). امروزه استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی، از مهم‌ترین عوامل عفونت‌های بیمارستانی هستند، به‌طوری‌که مطالعات مختلف نشان می‌دهند، بیش از 30درصد موارد باکتریمی بیمارستانی را این باکتری‌ها ایجاد می‌کنند (3). این باکتری‌ها معمولاً باعث ایجاد عفونت در نوزادان و افراد دارای نقص سیستم ایمنی می‌شوند و عفونت‌هایی که این ارگانیسم‌ها ایجاد می‌کنند، عمدتاً در ارتباط با وسایل خارجی درون بدن بیماران، مانند سوندهای داخل وریدی، شانت‌های مغزی- نخاعی، دریچه‌های مصنوعی قلب و مفاصل مصنوعی هستند (4).

استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی مشتمل بر چندین گونه هستند که از نظر همه‌گیرشناسی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی و بیماری‌زایی با یکدیگر تفاوت دارند. در گذشته، این تصور وجود داشت که شناسایی این دسته از باکتری‌ها تا حد گونه ضروری نیست و تأثیری در درمان عفونت‌های ناشی از آن‌ها ندارد (5). مطالعات بیشتر نشان داد که تعیین گونة این ارگانیسم‌ها برای شناخت پتانسیل بیماری‌زایی آن‌ها امری ضروری است که علاوه بر مشخص‌کردن اهمیت بالینی و بیماری‌های مرتبط با هر گونه، می‌تواند در درمان و تجویز آنتی‌بیوتیک مناسب نیز، بسیار مفید باشد. به همین دلیل، امروزه با گسترش عفونت‌های ناشی از استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی، تعیین گونۀ این باکتری‌ها در آزمایشگاه‌های تشخیص طبی امری مهم است (6). استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس به‌عنوان یکی از عوامل مهم ایجاد عفونت‌های بیمارستانی در جهان شناخته می‌شود و عوامل مستعدکننده‌ای نظیر سوندگذاری، استفاده از پروتز و پیوند دریچۀ مصنوعی قلب، خطر ابتلا به عفونت‌های ناشی از استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس را افزایش می‌دهند (7).

باکتری‌ها می‌توانند به‌صورت بیوفیلم در سطح سوندها و سوندهای ادراری رشد کنند و مقاومت فوق‌العاده‌ای نسبت به عوامل ضدمیکروبی از خود نشان دهند (8). استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس به‌عنوان مهم‌ترین گونۀ استافیلوکوکوس در تولید بیوفیلم به‌خصوص در دستگاه ادراری شناخته می‌شد، اما در حال حاضر، استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس و استافیلوکوکوس اورئوس اغلب به‌عنوان مهم‌ترین عوامل ایجاد بیوفیلم در بیماران دارای عفونت ادراری حائز اهمیت هستند (8-10). بیوفیلم‏های باکتریایی در بیمارانی که از ابزارهای خارجی استفاده می‌کنند یک فرآیند دومرحله‌ای است که مشتمل بر اتصال به سطوح، رشد، تکثیر و گسترش باکتری‌ها به‌شکل چند لایه است (9). تشکیل بیوفیلم منجر به ایجاد عفونت‌های عودشونده می‌شود که نسبت به درمان‌های ضدمیکروبی مقاومت نشان می‌دهد و باعث افزایش هزینه‌های ناشی از درمان می‌شود (11). تولید بیوفیلم ناشی از فعالیت اپرون icaADBC است که مسئول سنتز بخش عمده‌ای از ماتریکس اگزوپلی‌ساکاریدی، پلی‌ساکارید چسبندۀ بین سلولی[2] و عامل گردِهم‌آمدن سلول‌های باکتریایی در بیوفیلم است (12). علاوه‌بر‌این، تولید اتولایزین و پروتئین سطحی نیز در تشکیل بیوفیلم حائز اهمیت است (13). این مطالعه با هدف بررسی سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس مولد بیوفیلم جداسازی‌شده از افراد سالم به انجام رسیده است.

 

‏‏مواد و روش ‏ها.

نمونه‌گیری: جهت انجام این مطالعه در طی سال‌های 1393-1392 در مجموع 200 فرد سالم که دارای 3 ویژگی زیر بودند، انتخاب شدند: 1. در طی 6 ماه گذشته به پزشک یا مرکز درمانی مراجعه نکرده‌اند؛ 2. در طی 6 ماه گذشته آنتی‌بیوتیک مصرف نکرده‌اند و 3. در طی 6 ماه گذشته با بیماری که در بیمارستان یا مرکز درمانی بستری بوده است سروکار نداشته‌اند. برای این منظور با استفاده از سوآب آغشته به سرم فیزیولوژی استریل، از نواحی ساعد، بازو و زیربغل (دست غیرغالب) افراد نمونه‌گیری به عمل آمد و سپس سوآب‌ها به محیط آبگوشت تایوگلیکولات[3] (مرک، آلمان[4]) منتقل شدند. پس از 24 ساعت گرمخانه‌گذاری در دمای 37 درجه سانتی‌گراد، نمونه‌ها بر روی محیط ژلوز مانیتول نمک[5] (مرک، آلمان) کشت داده شدند. تمامی جدایه‌ها در ابتدا با استفاده از آزمون‌های کاتالاز، رنگ‌آمیزی گرم، کواگولاز، مقاومت به دیسک باسیتراسین و دی ان آز[6] به‌عنوان جدایه‌های استافیلوکوکوس کواگولاز منفی بررسی و تأیید شدند (14). سپس با استفاده از آزمون‌های پی وای آر[7]، دیسک نووبیوسین، آزمون دکربوکسیلاسیون اورنیتین، تولید اسید از قندهای مالتوز، ترهالوز، سوکروز و مانیتول تا حد گونه (استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس) شناسایی شدند (15).

.بررسی تولید بیوفیلم:

الف: به روش کیفی: جهت تعیین سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس مولد بیوفیلم، سویه‌ها بر روی محیط ژلوز قرمز کنگو[8] دارای 40 گرم در لیتر سوکروز کشت داده شدند و به‌مدت 48 ساعت در دمای 37 درجه سانتی‌گراد گرمخانه‌گذاری شدند و سپس به‌مدت 48 ساعت در دمای اتاق قرار داده شدند (16). کلنی‌های سیاه‌رنگ به‌عنوان سویه‌های مولد بیوفیلم و کلنی‌های قرمزِ تیره به‌عنوان سویه‌های مولد بیوفیلم ضعیف و سویه‌های قرمزِ روشن تا صورتی به‌عنوان سویه‌های فاقد قدرت تولید بیوفیلم شناسایی شدند (16).

ب: به‌روش کمی میکروتیتر پلیت: این روش مبتنی بر سنجش میزان بیوفیلم تولیدی در محیط آبگوشت تریپتیکاز سوی[9] دارای 25/0درصد سوکروز و در میکروپلیت‌های 9۶خانه (گرینر، آمریکا[10]) با استفاده از اسپکتروفتومتر است. این روش کمی بوده که براساس میزان چسبندگی کلنی‌های باکتریایی به سطوح پلی استیرن ته چاهک‌ها و رنگ‌آمیزی با کریستال ویوله و قرائت جذب نوری 570 نانومتر آن‌ها با استفاده از دستگاه خوانشگر الایزا[11] (استت فکس، آمریکا[12]) است (17). سویه‌هایی که جذب نوری[13] آن‌ها زیر 35/0 بود غیرچسبنده، سویه‌هایی که جذب نوری آن‌ها بین 35/0 تا 45/0 بود چسبندۀ ضعیف و سویه‌هایی که جذب نوری آن‌ها بالاتر از 45/0 بود به‌عنوان چسبندۀ قوی در نظر گرفته شدند.

استخراج DNA: جهت استخراج DNA سویه‌های مولد بیوفیلم، از روش جوشاندن استفاده شد (18). برای این منظور، چند کلنی از باکتری در 200 میکرولیتر سرم فیزیولوژی حل شد و به‌خوبی ورتکس شد و سپس به‌مدت 20 دقیقه جوشانده شد. پس از 15 دقیقه سانتریفوژ با دور 13000، 10 میکرولیتر از سوپرناتانت[14] به‌عنوان الگوی DNA در آزمون واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز[15] استفاده شد.

تعیین ژن‌های مؤثر بر تولید بیوفیلم: جهت تعیین وجود ژن‌های icaA و icaD از آزمون واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی که آرکیولا و همکاران[16] معرفی کرده‌اند استفاده شد (19). تکثیر این ژن‌ها با مخلوط واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز و چرخۀ حرارتی که آرکیولا و همکاران معرفی کرده‌اند انجام گرفت. باندهای مدنظر برای ژن‌های icaA و icaD به‌ترتیب 188 و 198 جفت باز بودند.

 

نتایج.

جداسازی و شناسایی باکتری‌ها: در این مطالعه 200 فرد سالم که متشکل از 100 زن و 100 مرد سالم بودند انتخاب شدند که درمجموع 104 سویۀ استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس از این افراد جداسازی شد. بدین ترتیب که 49 سویه (47درصد) از مردان و 55 سویه (53درصد) نیز از زنان جداسازی شد. تمامی این سویه‌ها با استفاده از آزمون‌های بیوشیمیایی شناسایی و تأیید شدند.

آزمون کیفی تولید بیوفیلم: درمجموع از 104 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس جداسازی‌شده از افراد سالم در این مطالعه، پس از کشت بر روی محیط ژلوز قرمز کنگو، 39 سویه (38درصد) کلنی‌های سیاه‌رنگ (بیوفیلم مثبت)، 27 سویه (26درصد) کلنی‌های قرمزرنگ (نامشخص) و 38 سویه (36درصد) نیز کلنی‌های قرمزِ روشن (بیوفیلم منفی) تشکیل دادند.

آزمون کمی تولید بیوفیلم: پس از انجام آزمون میکروتیتر پلیت جهت سنجش کمی تولید بیوفیلم، مشخص شد که در این بررسی 49 سویه (47درصد) به‌عنوان سویه‌های چسبنده، 17 سویه (16درصد) به‌عنوان سویه‌های چسبندۀ ضعیف و 38 سویه (37درصد) نیز به‌عنوان سویه‌های غیرچسبنده تعیین شدند.

تعیین ژن‌های icaA و icaD: پس از انجام آزمون واکنش زنجیره‌ای پلیمراز جهت شناسایی icaA و icaD مشخص شد که 100درصد سویه‌ها (66 سویه) دارای هر دو ژن بودند (شکل‌های 1 و 2). در این مطالعه نتایج آزمون‌های فنوتایپی و ژنوتایپی کاملاً منطبق بر یکدیگر بودند.

 

 

شکل 1- آزمون واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز جهت شناسایی ژن icaA در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس

چاهک 1: کنترل منفی، چاهک‌های 12-2 سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس، چاهک 13: کنترل مثبت، چاهک 14: بیانگر DNA.

شکل 2- آزمون واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز جهت شناسایی ژن icaD در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس

چاهک 1: کنترل مثبت، چاهک‌های 12-2: سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس، چاهک 13: بیانگر DNA.

 


بحث و نتیجه ‏‏گیری.

در مقایسه با استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس عوامل حدت کمتری دارد و توانایی میکروارگانیسم در چسبیدن و تولید بیوفیلم بر روی سطوح وسایل خارجی مهم‌ترین عامل مؤثر در بیماری‌زایی این باکتری به شمار می‌رود. مقاومت آنتی‌بیوتیکی فزاینده نسبت به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها در میان سویه‌های مولد بیوفیلم در محیط‌های بیمارستانی، نگرانی‌های زیادی را در رابطه با کنترل و انتقال این مقاومت به سایر سویه‌های بیمارستانی به وجود آورده است (20).

توانایی تولید بیوفیلم با استفاده از آزمون‌های فنوتایپی مختلفی بررسی می‌شود؛ آزمون کیفی ژلوز قرمز کنگو نشان داد که 39 سویه (38درصد) کلنی‌های سیاه‌رنگ (بیوفیلم مثبت)، 27 سویه (26درصد) کلنی‌های قرمزرنگ (نامشخص) و 38 سویه (36درصد) را نیز کلنی‌های قرمزِ روشن (بیوفیلم منفی) تشکیل دادند. در ایران در مطالعه‌ای که بر افراد سالم و بیمار به انجام رسیده است، 10درصد سویه‌های جداسازی‌شده از افراد سالم و 86درصد سویه‌های جداسازی‌شده از افراد بیمار توانایی تشکیل بیوفیلم داشتند (21). در آلمان نیز محققان 52 سویه از کشت خون بیماران و 36 سویه از پوست افراد سالم داوطلب را جداسازی و بررسی کردند. در آن مطالعه، 87درصد سویه‌های جداسازی‌شده از کشت خون، تولیدکنندۀ بیوفیلم بودند درحالی‌که تنها 6درصد از سویه‌های ساپروفیت جداسازی‌شده از افراد سالم توانایی تولید بیوفیلم داشتند (22). همچنین مطالعۀ محققان ایتالیایی نشان داد که 5/48درصد از سویه‌های بالینی قادر به تولید بیوفیلم بودند، درحالی‌که هیچ‌کدام از سویه‌هایی که از افراد داوطلب سالم جداسازی شدند بیوفیلم تولید نمی‌کردند (23). در بررسی تولید بیوفیلم در سویه‌های جداسازی‌شده از وسایل پزشکی درون بدن بیماران در سال 2002، در میان 113 سویۀ جداسازی‌شده، 5/57درصد سویه‌ها بیوفیلم مثبت بودند (24).

نتایج بررسی کمی تولید بیوفیلم در این مطالعه نشان داد که 49 سویه (47درصد) به‌عنوان سویه‌های چسبنده، 17 سویه (16درصد) به‌عنوان سویه‌های چسبندۀ ضعیف و 38 سویه (37درصد) نیز به‌عنوان سویه‌های غیرچسبنده تعیین شدند. در ایران، 68درصد از سویه‌های بیمارستانی دارای قدرت چسبندگی قوی به سطوح پلی‌استیرن میکروپلیت بودند، درحالی‌که در سویه‌های جداشده از افراد سالم، تنها 15درصد سویه‌ها قدرت چسبندگی قوی داشتند (21). در ایرلند، تولید بیوفیلم در میان سویه‌های بیمارستانی 4/71درصد و در میان سویه‌های افراد سالم 6/84درصد بود (25). در آلمان مشخص شد که 87درصد سویه‌های جداسازی‌شده از کشت خون، 47درصد سویه‌های جداسازی‌شده از عفونت‌های ادراری و 7درصد از سویه‌های فلور طبیعی افراد سالم توانایی تولید بیوفیلم داشتند (26). در آمریکا نیز سویه‌هایی که از بیماران بستری مبتلا به سپتی‌سمی ناشی از استفاده از سوند جداسازی شده‌اند، چسبندگی بیشتری نسبت به سویه‌های آلوده‌کنندۀ کشت خون و سویه‌های جداشده از پوست افراد سالم دارند (27). همچنین در مطالعۀ دیگری در آمریکا مشخص شد که در آزمون کمی تولید بیوفیلم، 87درصد سویه‌های جداسازی‌شده از کشت خون توانایی چسبندگی به سطوح پلی‌استیرن را داشتند که این میزان در نمونه‌های جداسازی‌شده از افراد سالم 11درصد بوده است (22). براساس تعاریف ارائه‌شده، افراد سالم در طی 6 ماه منتهی به زمان نمونه‌گیری هیچ‌گونه تماسی با سویه‌های بیمارستانی نداشته‌اند و این معیار، اصلی‌ترین شاخص غربال‌گری افراد در این مطالعه بوده است؛ بنابراین این سویه‌ها، فلور گذرا نیستند و مربوط به فلور ساکن و مقیم خود افراد هستند. با توجه به نتایج مطالعات حاصل از نقاط مختلف جهان این‌گونه به نظر می‌رسد که توانایی تولید بیوفیلم در میان سویه‌های جداسازی‌شده از افراد سالم بسیار پایین‌تر از مطالعۀ حاضر است که نشان‌دهندۀ کلونیزه‌شدن افراد سالم با سویه‌های بیمارستانی مولد بیوفیلم در ایران است؛ بنابراین، این‌گونه به نظر می‌رسد که سویه‌های بیمارستانی در جامعۀ شهری ایران شیوع زیادی دارند.

در مطالعۀ حاضر دو ژن icaA و icaD بررسی شدند و 100درصد سویه‌های مولد بیوفیلم دارای این 2 ژن بودند. در مطالعه‌ای در ایران در سال 2009، وجود اپرون ica در 30درصد از سویه‌های بیمارستانی و 8درصد از سویه‌های جداسازی‌شده از افراد سالم گزارش شد (28). در فرانسه، شیوع بیشتر ژن ica در سویه‌های بیماری‌زا در مقایسه با سویه‌های آلوده‌کنندۀ کشت خون بیماران نشان داده شد (29). در ایتالیا، 49درصد از سویه‌های جداسازی‌شده از سوند دارای هر دو ژن icaA و icaD بودند، درحالی‌که هیچ‌کدام از سویه‌های جداسازی‌شده از افراد سالم دارای این دو ژن نبودند (30). در سال 2000 در سوئد، 5/81درصد سویه‌های جداسازی‌شده از بیماران دارای اپرون ica بودند، اما در 4/17درصد از سویه‌های جداشده از افراد سالم، این اپرون شناسایی شد (25). در ایتالیا، 67 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس جداسازی‌شده از بیماران بستری در بیمارستان که مبتلا به عفونت مرتبط با سوند بودند، ۷۰درصد سویه‌ها دارای هر دو ژن icaA و icaD بودند (30). در بررسی‌های صورت‌گرفته بر سویه‌های جداسازی‌شده از آلودگی‌های مفاصل مصنوعی، نشان داده شد که بیش از نیمی از این سویه‌ها دارای اپرون ica بودند، درحالی‌که از 24 سویه ساپروفیت ساکن سطح پوست افراد سالم، تنها ۳۰درصد سویه‌ها، دارای این اپرون بودند (30). پیش‌تر نشان داده شده است که حضور اپرون icaADBC به‌تنهایی نمی‌تواند بیانگر تولید بیوفیلم باشد و عوامل دیگری از جمله شرایط کشت (وجود قند گلوکز) نیز در تولید بیوفیلم مؤثر است (28). همان‌گونه که پیش‌تر اشاره شد، به نظر می‌رسد که این سویه‌ها بیمارستانی هستند و بنابراین بیشتربودن میزان شیوع سویه‌های icaA و icaD در این مطالعه می‌تواند ناشی از منشأ بیمارستانی و قدرت زیاد تولید بیوفیلم در این سویه‌ها باشد.

در این مطالعه، بررسی بیوفیلم به روش‌های فنوتایپی و ژنوتایپی ارزیابی شد؛ اما ازآنجاکه تولید بیوفیلم و عفونت‌زایی این سویه‌ها، چندعاملی است و تحت کنترل عوامل مختلف ژنتیکی قرار دارد، نیازمند بررسی کامل ژن‌های درگیر در فرآیند تشکیل بیوفیلم است. شیوع بالای سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس مولد بیوفیلم در افراد سالم، هشدار و خطری جدی برای سلامت جامعه است. ورود این باکتری‌ها به سیستم ادراری-تناسلی به یک مشکل اساسی مبدل خواهد شد که عملاً ازبین‌بردن و ریشه‌کنی آن‌ها را بسیار مشکل می‌کند. انجام چنین مطالعه‌ای در سطح گسترده در کشور جهت غربال‌گری و دسترسی به اطلاعات کامل افراد سالم کاملاً ضروری به نظر می‌رسد.

تشکر و قدردانی

این مطالعه در قالب طرح تحقیقاتی مصوب معاونت پژوهشی و فناوری دانشگاه اصفهان، شماره 920411، به انجام رسیده است.


[1]- Coagulase Negative Staphylococci

[2]- Polysaccharide Intercellular Adhesion

[3]- Thioglycollate broth

[4]- Merck, Germany

[5]- Mannitol Salt Agar

[6]- DNase

[7]- PYR

[8]- Congo Red agar

[9]- Trypticase Soy broth

[10]- Greiner, Louis, USA

[11]- ELISA reader

[12]- Stat fax, USA

[13]- Optical density (OD)

[14]- Supernatant

[15]- Polymerase Chain Reaction (PCR)

[16]- Arciola et al. 

مراجع

(1)               Pfaller MA., Herwaldt LA. Laboratory, clinical, and epidemiological aspects of coagulase-negative staphylococci. Clinical Microbiology Reviews 1988; 1 (3): 281- 99.
(2)               Liakopoulos V., Petinaki E., Efthimiadi G., Klapsa D., Giannopoulou M., Dovas S., et al. Clonal relatedness of methicillin-resistant coagulase-negative staphylococci in the haemodialysis unit of a single university centre in Greece. Nephrology Dialysis Transplantation 2008; 23 (8): 2599- 603.
(3)               Piette A., Verschraegen G. Role of coagulase-negative staphylococci in human disease. Veterinary Microbiology 2009; 134 (1): 45- 54.
(4)               Secchi C., Antunes ALS., Perez LRR., Cantarelli VV., d'Azevedo PA. Identification and detection of methicillin resistance in non-epidermidis coagulase-negative staphylococci. Brazilian Journal of Infectious Diseases 2008; 12 (4): 316- 20.
(5)               Heikens E., Fleer A., Paauw A., Florijn A., Fluit A. Comparison of genotypic and phenotypic methods for species-level identification of clinical isolates of coagulase-negative staphylococci. Journal of Clinical Microbiology 2005; 43 (5): 2286- 90.
(6)               Marsou R., Bes M., Brun Y., Boudouma M., Idrissi L., Meugnier H., et al. Molecular techniques open up new vistas for typing of coagulase- negative staphylococci. Pathologie Biologie 2001; 49 (3): 205- 15.
(7)               von Eiff C., Peters G., Heilmann C. Pathogenesis of infections due to coagulase negative staphylococci. The Lancet Infectious Diseases 2002; 2 (11): 677- 85.
(8)               Petrelli D., Repetto A., D'Ercole S., Rombini S., Ripa S., Prenna M., et al. Analysis of meticillin-susceptible and meticillin-resistant biofilm-forming Staphylococcus aureus from catheter infections isolated in a large Italian hospital. Journal of Medical Microbiology 2008; 57 (3): 364- 72.
(9)               Gad GFM., El-Feky MA., El-Rehewy MS., Hassan MA., Abolella H., El-Baky RMA. Detection of icaA, icaD genes and biofilm production by Staphylococcus aureus and Staphylococcus epidermidis isolated from urinary tract catheterized patients. The Journal of Infection in Developing Countries 2009; 3 (5): 342- 51.
(10)           Miller PJ., Farland AM., Knovich MA., Batt KM., Owen J. Successful treatment of intravenously abused oral Opana ERinduced thrombotic microangiopathy without plasma exchange. American Journal of Hematology 2014; 89 (7): 695- 7.
(11)           Gould I. Costs of hospital- acquired methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) and its control. International Journal of Antimicrobial Agents 2006; 28 (5): 379- 84.
(12)           Olson ME., Slater SR., Rupp ME., Fey PD. Rifampicin enhances activity of daptomycin and vancomycin against both a polysaccharide intercellular adhesin (PIA)-dependent and-independent Staphylococcus epidermidis biofilm. Journal of Antimicrobial Chemotherapy 2010; 65 (10): 2164- 71.
(13)           Biswas R., Voggu L., Simon UK., Hentschel P., Thumm G., Götz F. Activity of the major staphylococcal autolysin Atl. FEMS Microbiology Letters 2006; 259 (2): 260- 8.
(14)           MacFadin JF. Biochemmical Tests for Identification of Medical Bacteria: 3rd ed. Philadelphia, Lippincott: Willialms and Wilkins; 2000.
(15)           Winn WC., Koneman EW. Koneman's color atlas and textbook of diagnostic microbiology: 6th ed. Philadelphia, Lippincott: Williams & Wilkins; 2006.
(16)           Knobloch JK-M., Horstkotte MA., Rohde H., Mack D. Evaluation of different detection methods of biofilm formation in Staphylococcus aureus. Medical Microbiology and Immunology 2002; 191 (2): 101- 6.
(17)           Peeters E., Nelis HJ., Coenye T. Comparison of multiple methods for quantification of microbial biofilms grown in microtiter plates. Journal of Microbiological Methods 2008; 72 (2): 157- 65.
(18)           Rahimi F., Bouzari M., Maleki Z., Rahimi F. Antibiotic susceptibility pattern among Staphylococcus spp. with emphasis on detection of mecA gene in methicillin resistant Staphylococcus aureus isolates. Iranian Journal of Clinical Infectious Diseases 2009; 4 (3): 143- 50.
(19)           Arciola CR., Campoccia D., Gamberini S., Donati ME., Baldassarri L., Montanaro L. Occurrence of ica genes for slime synthesis in a collection of Staphylococcus epidermidis strains from orthopedic prosthesis infections. Acta Orthopaedica 2003; 74 (5): 617- 21.
(20)           Longauerova A. Coagulase negative staphylococci and their participation in pathogenesis of human infections. Bratislavske lekarske listy 2006; 107 (11/12): 448.
(21)           Vatankhah H., Shafiei M., Saifi M., Pourshafie MR., Talebi M., Shahbazzadeh D. Phenotyping of biofilm formation and antibiotic resistance pattern of Staphylococcus epidermidis strains isolated from hospitalized patients compare with strains isolated from health people. Journal of Infectious Disease and Tropical Medicine 2009; 50: 33- 8.
(22)           Ziebuhr W., Heilmann C., Götz F., Meyer P., Wilms K., Straube E., et al. Detection of the intercellular adhesion gene cluster (ica) and phase variation in Staphylococcus epidermidis blood culture strains and mucosal isolates. Infection and Immunity 1997; 65 (3): 890- 6.
(23)           Arciola CR., Baldassarri L., Montanaro L. Presence of icaA and icaD genes and slime production in a collection of Staphylococcal strains from catheter-associated infections. Journal of Clinical Microbiology 2001; 39 (6): 2151- 6.
(24)           Arciola CR., Campoccia D., Gamberini S., Cervellati M., Donati E., Montanaro L. Detection of slime production by means of an optimised Congo red agar plate test based on a colourimetric scale in Staphylococcus epidermidis clinical isolates genotyped for ica locus. Biomaterials 2002; 23 (21): 4233- 9.
(25)           Galdbart J-O., Allignet J., Tung H-S., Rydèn C., El Solh N. Screening for Staphylococcus epidermidis markers discriminating between skin-flora strains and Those responsible for infections of joint prostheses. Journal of Infectious Diseases 2000; 182 (1): 351- 5.
(26)           Kozitskaya S., Cho S-H., Dietrich K., Marre R., Naber K., Ziebuhr W. The bacterial insertion sequence element IS256 occurs preferentially in nosocomial Staphylococcus epidermidis isolates: association with biofilm formation and resistance to aminoglycosides. Infection and Immunity 2004; 72 (2): 1210- 5.
(27)           Christensen GD., Simpson W., Younger J., Baddour L., Barrett F., Melton D., et al. Adherence of coagulase-negative staphylococci to plastic tissue culture plates: a quantitative model for the adherence of staphylococci to medical devices. Journal of Clinical Microbiology 1985; 22 (6): 996-1006.
(28)           Eftekhar F., Mirmohamadi Z. Evaluation of biofilm production by Staphylococcus epidermidis isolates from nosocomial infections and skin of healthy volunteers. International Journal of Medicine and Medical Sciences 2009; 1 (10): 438- 41.
(29)           Frebourg NB., Lefebvre S., Baert S., Lemeland J-F. PCR-based assay for discrimination between invasive and contaminating Staphylococcus epidermidis strains. Journal of Clinical Microbiology 2000; 38 (2): 877- 80.
(30)           Petrelli D., Zampaloni C., D’Ercole S., Prenna M., Ballarini P., Ripa S., et al. Analysis of different genetic traits and their association with biofilm formation in Staphylococcus epidermidis isolates from central venous catheter infections. European Journal of Clinical Microbiology and Infectious Diseases 2006; 25 (12): 773- 81.
زیست شناسی میکروبی
دوره 5، شماره 18
شهریور 1395
صفحه 107-116

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار