زیست شناسی میکروارگانیسم ها - مقالات آماده انتشار

بررسی توانایی تولید بیوسورفکتانت توسط دو باکتری Bacillus pumilus 1529 و Bacillus subtilis WPI

شیلا خواجوی شجاعی؛ عبدالامیر معزی؛ نعیمه عنایتی ضمیر

دوره 5، شماره 17 ، خرداد 1395، ، صفحه 97-110

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2016.20372

چکیده

مقدمه: بیوسورفکتانت‌ها، مولکول‌های دوگانه دوست منحصر به‌ فردی هستند که کاربرد وسیعی در حذف آلودگی‌های آلی و فلزی محیط‌زیست دارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تعیین شرایط بهینه تولید بیوسورفکتانت توسط ... بیشتر مقدمه: بیوسورفکتانت‌ها، مولکول‌های دوگانه دوست منحصر به‌ فردی هستند که کاربرد وسیعی در حذف آلودگی‌های آلی و فلزی محیط‌زیست دارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تعیین شرایط بهینه تولید بیوسورفکتانت توسط دو باکتری Bacillus pumilus 1529 و Bacillus subtilis WPI است. ‏‏‏ مواد و روش ‏‏ها: در این پژوهش، اثر منبع کربن، دما و زمان گرما‏گذاری بر تولید بیوسورفکتانت بررسی شد. به‌منظور تشخیص تولید بیوسورفکتانت از روش‌های کمی و کیفی غربال‏گری، مانند همولیز آگار خون‌دار، روش پراکنش نفت، روش فروپاشی روغن، سنجش فعالیت امولسیون‏کنندگی، سنجش آب‌گریزی سلول و اندازه‌گیری کشش سطحی استفاده شد. سپس، با توجه به نتایج حاصل بهترین شرایط تولید بیوسورفکتانت توسط دو باکتری Bacillus pumilus 1529 و Bacillus subtilis WPI تعیین شد. ‏‏‏ نتایج: در این پژوهش، هر دو باکتری قادر به تولید بیوسورفکتانت در سطح قابل قبولی بودند. از میان چهار منبع کربن مورد بررسی گلوکز، نفت سفید، ملاس نیشکر و فنانترن به‌عنوان منبع کربن و انرژی توسط این دو باکتری استفاده شدند. باکتری Bacillus subtilis WPI بیش‏ترین کاهش کشش سطحی را در منبع کربن نفت سفید پس از 156 ساعت و در دمای 37 درجه سلسیوس نشان داد و توانست کشش سطحی را تا 3/0± 1/33 (میلی‏نیوتن بر متر) کاهش دهد. بیش‏ترین کاهش کشش سطحی توسط باکتری Bacillus pumilus 1529 در محیط حاوی ملاس نیشکر حاصل شد. کشش سطحی نمونه شاهد بدون باکتری حاوی ملاس معادل 5/1± 4/50 (میلی‏نیوتن بر متر) بود که این سویه توانست پس از 156 ساعت و در دمای 37 درجه سلسیوس کشش سطحی محلول را تا 83/22 (میلی‏نیوتن بر متر) کاهش دهد. ‏‏‏ بحث و نتیجه ‏گیری: باکتری Bacillus pumilus 1529 و Bacillus subtilis WPI قابلیت بالایی برای تولید بیوسورفکتانت و تجزیه هیدروکربن‌های نفتی و فنانترن دارند. بنابراین، می‌توان گفت این دو باکتری قابلیت استفاده در زیست پالایی و دیگر کاربردهای زیست‌محیطی و بیوتکنولوژی را دارا هستند. ‏‏‏

جداسازی سودوموناس‏های مقاوم به نانو اکسید روی از خاک و بررسی ژن‏های دخیل در مقاومت

شهلا سلطانی نژاد؛ محمد ربانی خوراسگانی؛ محمد مهدی یعقوبی؛ شهریار شاکری

دوره 3، شماره 11 ، آبان 1393، ، صفحه 99-108

چکیده

مقدمه: نانو ذرات اکسید روی به طور وسیع در صنعت، لوازم آرایشی، بهداشتی و پزشکی استفاده می‏شوند. بررسی‏های زیادی بر روی فعالیت ضد میکروبی نانو ذرات متمرکز انجام شده است، اما اطلاعات اندکی در مورد مقاومت ... بیشتر مقدمه: نانو ذرات اکسید روی به طور وسیع در صنعت، لوازم آرایشی، بهداشتی و پزشکی استفاده می‏شوند. بررسی‏های زیادی بر روی فعالیت ضد میکروبی نانو ذرات متمرکز انجام شده است، اما اطلاعات اندکی در مورد مقاومت باکتری‏ها در برابر آن‏ها در دسترس است‏‏. مواد و روش‏‏ها: جدایه‏های سودوموناس مقاوم به نانو اکسید روی از نمونه‏های خاک جمع آوری شده از مناطق مختلف از جمله معدن مس سرچشمه کرمان جداسازی شد. جدایه انتخاب شده به‏وسیله تحلیل‏ توالی ژن 16S rRNA شناسایی شد. اثر نانو ذرات اکسید روی بر روی سرعت رشد باکتری بررسی شد. یون‏های محلول روی آزاد شده از نانو ذرات اکسید روی به‏وسیله اسپکتروفتومتری جذب اتمی اندازه‏گیری شد. بخشی از توالی ژن مقاوم به روی (czcC) تکثیر شده و به‏وسیله تحلیل‏ فیلوژنتیکی توالی پروتئین آن شناسایی شد. نتایج: تحلیل‏ فیلوژنتیکی بر اساس توالی ژن 16S rRNA نشان داد که جدایه انتخاب شده Pseudomonas sp. ZnO-2 است. الگوی رشد جدایه انتخاب شده در حضور تمام غلظت‏های نانو اکسید روی مورد بررسی، مشابه نمونه کنترل (کشت فاقد نانو ذرات) بود که نشان می‏دهد نانو ذرات اکسید روی رشد جدایه جداسازی شده را تحت تاثیر قرار نداده است. PCR ژن czcC و الکتروفورز نشان داد که Pseudomonas sp. ZnO-2 دارای این ژن است. بحث و نتیجه‏گیری: در طی فرآیند تکامل، میکروارگانیسم‏ها مکانیسم‏های مقاومت به فلزات خود را برای سازگاری با محیط‏های مختلف بهبود می‏بخشند. وجود ژن czcC به‏وسیله PCR تایید شد که شباهت زیادی با ژن‏های مقاوم به روی در باکتری‏های دیگر نشان می‏دهد.

بررسی اثر محیط کشت‏ های مختلف در تولید آنزیم آمیلاز توسط یک سویه بومی باسیلوس سوبتیلیس

زیبا اکبری؛ هاشم نیری؛ کیوان بهشتی مآل

دوره 4، شماره 15 ، آذر 1394، ، صفحه 99-108

چکیده

مقدمه: آمیلاز از مهم‏ترین آنزیم‏هایی است که در زیست فناوری اهمیت زیادی دارد. آمیلاز با کاربرد تجاری، به‏طور گسترده‏‏ از جنس‏های ‏‏باسیلوس به دست‏ می‏آید. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و ... بیشتر مقدمه: آمیلاز از مهم‏ترین آنزیم‏هایی است که در زیست فناوری اهمیت زیادی دارد. آمیلاز با کاربرد تجاری، به‏طور گسترده‏‏ از جنس‏های ‏‏باسیلوس به دست‏ می‏آید. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و جداسازی باسیلوس مولد آنزیم آمیلاز، تعیین فعالیت آنزیم آمیلاز و بررسی اثر تعدادی محیط کشت بر تولید این آنزیم‏ است‏‏. ‏‏‏ مواد و روش‏‏ها: نمونه‏های خاک از منطقه کشاورزی و آب از تالاب چغاخور در استان چهارمحال و بختیاری و نمونه‏های پساب از کارخانه مواد غذایی در استان اصفهان به شکل تصادفی جمع‏‏‏آوری شد. برای‏‏ غربال‏گری‏‏ سویه‏های مولد آنزیم آمیلاز، از محیط نشاسته آگار استفاده شد. فعالیت آنزیم آمیلاز با روش دی نیتروسالیسیلیک اسید (DNS) اندازه‏‏‏گیری شد. اثر محیط کشت‏های تریپتیکیس سوی براث (TSB)، نوترینت براث (NB)، محلول عصاره مخمر، شیر و ملاس چغندر بر تولید آنزیم آمیلاز بررسی شد. ‏‏‏ نتایج: از بین جدایه‏های مولد آنزیم آمیلاز، یک سویه جدا شده از پساب دارای بیش‏ترین فعالیت آنزیم بود. با توجه به جدول باسیلوس‏های کتاب برگی و شناسایی مولکولی‏‏، نمونه جداسازی شده به گونه باسیلوس سوبتیلیس متعلق بود. فعالیت آنزیم آمیلاز توسط باسیلوس سوبتیلیس در محیط تولید برابر با 21/7 (یونیت/ میلی‏لیتر) اندازه‏‏‏گیری شد. ‏‏‏ بحث و نتیجه‏ گیری: در پژوهش حاضر، سویه باسیلوس سوبتیلیس جدا شده از پساب میزان در خور توجهی از تولید آنزیم معادل 21/7 (یونیت/ میلی‏لیتر) را نشان داد. در بین محیط‏های کشت بیش‏ترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز حاصل از باسیلوس سوبتیلیس در محیط ملاس چغندر مشاهده شد‏. با توجه به پژوهش حاضر استفاده از سویه‏های باسیلوس برای دستیابی به آنزیم آمیلاز روشی کارآمد‏ است‏‏. ‏‏‏

مقایسه عوامل رشد، ترکیب شیمیایی، پروفایل اسیدهای چرب، مقدار کلروفیل و کاروتن کل دو گونه جلبکی سندسموس آبلیکوس و هماتوکوکوس پلوویالیس

بهروز آتشبار؛ سعید وحدت

دوره 7، شماره 26 ، تیر 1397، ، صفحه 101-113

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2017.104661.1066

چکیده

مقدمه: جلبک‌ها سرشار از مواد معدنی، ویتامین و دیگر مواد مغذی هستند و برای تولید انواع مختلف مواد خام مفید استفاده می‌شوند. از این رو، روش‌های مختلفی برای افزایش تولید به کار برده می‌شوند. مواد و روش‏‏ها: ... بیشتر مقدمه: جلبک‌ها سرشار از مواد معدنی، ویتامین و دیگر مواد مغذی هستند و برای تولید انواع مختلف مواد خام مفید استفاده می‌شوند. از این رو، روش‌های مختلفی برای افزایش تولید به کار برده می‌شوند. مواد و روش‏‏ها: تـأثیر دی‌اکسید‌کربن با غلظت 10 درصد بر عوامل رشد، ترکیب شیمیایی، پروفایل اسیدهای چرب، مقدار کلروفیل و کاروتن کل دو گونه جلبکی سندسموس آبلیکوس (Scenedesmus obliquus)و هماتوکوکوس پلوویالیس (Haematocuccus pluvialis) بررسی و مقایسه شد. نتایج: بر اساس نتایج، مقدار پروتئین تولیدشده در جلبک سندسموس به‌مراتب بیشتر از هماتوکوکوس پلوویالیس و به‌ترتیب برابر 79/16 و 16/9 درصد بود (05/0P<). بر عکس، میزان چربی کل تولیدشده در هماتوکوکوس پلوویالیس نسبت به سندسموس آبلیکوس بیشتر بود (05/0>P). همچنین مقادیر اسیدهای چرب اشباع تولیدشده در هماتوکوکوس پلوویالیس به‌طور معناداری بیشتر از سندسموس آبلیکوس بودند و به‌ترتیب 93/30 و 51/23 درصد اندازه‌گیری شدند (05/0>P). مقدار کلروفیل a و کاروتن کل در جلبک هماتوکوکوس پلوویالیس به‌طور معناداری بیشتر از سندسموس آبلیکوس اندازه‌گیری شد (05/0>P). در انتهای روز 20 پرورش، مقدار توده زیستی بیشتری در جلبک سندسموس آبلیکوس نسبت به هماتوکوکوس پلوویالیس تولید شده بود (05/0>P). بحث و نتیجه‏گیری: وجود گاز دی‌اکسید‌کربن در محیط سبب شد سندسموس آبلیکوس از این شرایط برای تولید توده زیستی کل بیشتر (18/0 گرم بر لیتر وزن خشک) استفاده کند، هرچند تفاوت معناداری در مقدار توده زیستی کل با جلبک هماتوکوکوس پلوویالیس (17/0 گرم بر لیتر وزن خشک) مشاهده نشد.

تجزیۀ زیستی آنتراسن توسط Bacillus sp. موجود در پساب آلوده به هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای

مریم حبیبی؛ محمد جواد مهدی پور مقدم؛ محمد علی زنجانچی

دوره 5، شماره 19 ، آذر 1395، ، صفحه 105-116

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2016.21010

چکیده

مقدمه: هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای (PAHs) یکی از مهم‌ترین آلاینده‌ها هستند که منشأ اصلی آن‌ها تولید صنعتی، حمل‌ونقل، سوزاندن زباله، تبدیل به گاز و سوزاندن پسماند پلاستیک است و ازاین‌رو باید ... بیشتر مقدمه: هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای (PAHs) یکی از مهم‌ترین آلاینده‌ها هستند که منشأ اصلی آن‌ها تولید صنعتی، حمل‌ونقل، سوزاندن زباله، تبدیل به گاز و سوزاندن پسماند پلاستیک است و ازاین‌رو باید تجزیه و یا حذف شوند. یکی از ایمن‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌ها، استفاده از فرآیندهای زیستی نظیر زیست‌پالایی است. در این روش از میکروارگانیسم‌ها جهت حذف یا کاهش سمیّت آلاینده‌ها استفاده می‌شود. در این مطالعه زیست‌پالایی آنتراسن که یکی ازPAHهای سه‌حلقه‌ای است، به‌عنوان یک ترکیب اندیکاتور جهت نشان‌دادن آلودگی PAH، توسط باکتری بومی جداشده از پساب محل تجمع تانکرهای نفتی بررسی شد. مواد و روش‌ها: جهت جداسازی و شناسایی باکتری، به‌ترتیب از محیط کشت پایه معدنی حاوی آنتراسن به‌عنوان تنها منبع کربن و انرژی و آزمون‌های افتراقی بیوشیمیایی و آنالیز ژن 16S rDNA استفاده شد. در آنالیز پساب، مقدار کلی هیدروکربن‌های نفتی، مقادیر هیدروکربن‌های آروماتیک و مقدار اکسیژن زیستی موردِنیاز اندازه‌گیری شد. به‌منظور تجزیۀ آنتراسن، از غلظت‌های مختلف آنتراسن و جهت تعیین میزان تجزیه آنتراسن و متابولیت‌های حاصل از تجزیه آن، به‌ترتیب از دستگاه‌های گاز کروماتوگرافی و گاز کروماتوگرافی- طیف‌سنجی جرمی استفاده شد. نتایج: این مطالعه اولین گزارش از رشد، تحمل آلاینده‌های PAH با غلظت بالا در پساب و همچنین تجزیۀ آنتراسن توسط sp. Caspian1394 Bacillus است که می‌تواند غلظت100 میلی‌گرم بر لیتر آنتراسن را با راندمان 5/99درصد و غلظت 350 میلی‌گرم بر لیتر را با راندمان 4/3درصد تجزیه کند. برخی از متابولیت‌های حاصل از تجزیۀ آنتراسن، 1 و 4 متانوآزولن، 2 و 5 سیکلوهگزادین، ایکوزان، هگزادکان، هپتادکان و اکتادکان بودند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به رشد این باکتری در پساب با آلودگی هیدروکربنی بالا، تحمل غلظت زیاد PAHهای مختلف، اسپوردار بودن، مقاومت آن نسبت به شرایط های نامساعد محیطی و همچنین پراکنش در محیط‌های مختلف، این باکتری می‌تواند به‌عنوان یک کاندید در زیست‌پالایی محیط‌های آلوده به آنتراسن مطرح باشد.

عوامل شایع بیماری شانکر باکتریای زردآلو از استان همدان

فرزانه بنی بیات؛ غلام خداکرمیان؛ دوستمراد ظفری

دوره 10، شماره 40 ، دی 1400، ، صفحه 105-113

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2021.128160.1380

چکیده

مقدمه: استان همدان به‌دلیل شرایط آب‌وهوایی مناسب یکی از مهم‌ترین مناطق برای کاشت درختان هسته‌دار مانند زردآلو (Prunus armeniaca) است. بیماری شانکر درختان هسته‌دار ناشی ازPseudomonas syringae pv. syringae یکی از جدی‌ترین ... بیشتر مقدمه: استان همدان به‌دلیل شرایط آب‌وهوایی مناسب یکی از مهم‌ترین مناطق برای کاشت درختان هسته‌دار مانند زردآلو (Prunus armeniaca) است. بیماری شانکر درختان هسته‌دار ناشی ازPseudomonas syringae pv. syringae یکی از جدی‌ترین بیماری‌ها در این استان، ایران و سراسر جهان است. مطالعه به‌منظور شناسایی عامل بیماری انجام شد.مواد و روش‏‏ها: نمونه‌های زردآلوی بیمار در اوایل بهار و اواخر پاییز سال 1397 جمع‌آوری شدند. از نمونه‌های جمع‌آوری‌شده، 130 استرین باکتریایی جداسازی شدند که 65 استرین براساس رنگ و نوع پرگنه‌ها برای مطالعات بیشتر انتخاب شدند. از روش SDS-PAGE برای گروه‌بندی استرین‌های نماینده استفاده شد. بیماری‌زایی استرین‌ها در نهال‌های زردآلو در شرایط گلخانه بررسی شد. استرین‌های مطالعه‌شده براساس ویژگی‌های فنوتیپی، با استفاده از روش‌های استاندارد باکتری‌شناسی و بررسی توالی ژن 16S rRNAشناسایی شدند.نتایج: 30 استرین، حساسیت زیادی روی برگ‌های شمعدانی نشان دادند. با توجه به الگوی پروتئین‌های محلول سلولی روی ژل پلی‌اکریل‌آمید، استرین‌ها در 7 گروه قرار گرفتند. نتیجة بلاست توالی ژن 16S rRNA از این استرین، تشابه 7/98 درصد با P. syringae NCPPB 281 را نشان داد. استرین دیگر (استرین FB46) به‌دلیل تشابه 33/95 درصد با Pantoea agglomerans RSG19 توسط بلاست توالی ژن 16S rRNA، به‌عنوان P. agglomerans شناخته شد.بحث و نتیجه‏گیری: نتایج به‌دست‌آمده با یافته‌های واصبی و همکاران مطابقت دارد. آنها P. syringae را به‌عنوان عامل بیماری شانکر زردآلو در استان آذربایجان شرقی جدا کردند. همچنین، P. agglomerans به‌عنوان یکی از عوامل مرتبط با میوه‌های هسته‌دار، میوه‌های دانه‌دار و درختان گردو در استان البرز گزارش شده است. این نخستین گزارش از وجود Pseudomonas syringae به‌عنوان عامل بیماری شانکر زردآلو در استان همدان است و باکتری Pantoea agglomerans برای نخستین‌بار در جهان به‌عنوان عامل ایجادکنندة علائم شانکر زردآلو معرفی شده است.

تولید بیوفیلم در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس جداسازی‏شده از افراد سالم

فاتح رحیمی؛ محمد رضا عربستانی

دوره 5، شماره 18 ، شهریور 1395، ، صفحه 107-116

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2016.20387

چکیده

مقدمه: استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس به‌عنوان باکتری بیماری‌زای بیمارستانی شناخته می‌شود که به‌علت تشکیل بیوفیلم در بیماران و افراد سالم مهم است. این مطالعه با هدف بررسی تولید بیوفیلم در میان سویه‌های ... بیشتر مقدمه: استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس به‌عنوان باکتری بیماری‌زای بیمارستانی شناخته می‌شود که به‌علت تشکیل بیوفیلم در بیماران و افراد سالم مهم است. این مطالعه با هدف بررسی تولید بیوفیلم در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس جداسازی‌شده از افراد سالم در طی سال‌های 1393-1392 به انجام رسیده است‏. ‏‏ مواد و روش‏‏ها: در این مطالعه در مجموع 200 فرد سالم انتخاب شدند. با استفاده از سوآب استریل، نمونه‌گیری از ناحیۀ بازو، ساعد و زیربغل این افراد انجام گرفت و سوآب‌ها به محیط آبگوشت تایوگلیکولات انتقال داده شدند. سپس نمونه‌ها بر روی محیط ژلوز مانیتول نمک کشت شدند و شناسایی سویه‌ها تا حد گونه با استفاده از آزمون‌های بیوشیمیایی انجام گرفت. برای تعیین تولید بیوفیلم از روش کیفی ژلوز قرمز کنگو و کمی میکروتیتر پلیت استفاده شد و حضور ژن‌های icaA و icaD با استفاده از آزمون واکنش زنجیره‌ای آنزیم پلیمراز مشخص شد. ‏‏ نتایج: در مجموع 104 سویۀ استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس از افراد سالم جداسازی شد که 66 (63درصد) سویه به‌عنوان سویه‌های مولد بیوفیلم و 38 (37درصد) سویه نیز به عنوان بیوفیلم منفی شناسایی شدند. در تمامی 66 سویۀ مدنظر، هر دو ژن icaA و icaD شناسایی شدند. ‏ بحث و نتیجه‏گیری: شیوع سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس مولد بیوفیلم در میان افراد سالم نشان‌دهندۀ کلونیزه‌شدن این افراد با سویه‌های بیمارستانی است. شیوع چنین سویه‌هایی خطری جدی برای سلامت جامعه است‏. ‏‏

بهینهسازی تولید لیزین در باکتری کورینهباکتریومگلوتامیکوم سویۀ ATCC15032 با روش رویه پاسخ

مهرناز حقی؛ محمد پاژنگ؛ علیرضا امانی قدیم

دوره 6، شماره 21 ، فروردین 1396، ، صفحه 107-122

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2017.21316

چکیده

مقدمه: لیزین یکی از آمینواسیدهای ضروری است و در صنایع غذایی و دارویی اهمیت ویژه‌ای دارد. امروزه از روش‌های مختلفی برای افزایش تولید لیزین استفاده می‌شود که از مهم‌ترین آنها می‌توان به مهندسی ژنتیک ... بیشتر مقدمه: لیزین یکی از آمینواسیدهای ضروری است و در صنایع غذایی و دارویی اهمیت ویژه‌ای دارد. امروزه از روش‌های مختلفی برای افزایش تولید لیزین استفاده می‌شود که از مهم‌ترین آنها می‌توان به مهندسی ژنتیک و بهینه‌سازی محیط کشت اشاره کرد. یکی از روش‌های پرکاربرد در بهینه‌سازی محیط کشت، روش رویه پاسخ است. ‏‏ مواد و روش‏‏ها: در این پژوهش از باکتری وحشی کورینه‌باکتریوم‌گلوتامیکوم سویۀATCC15032 جهت تولید لیزین و از روش رویه پاسخ جهت افزایش تولید استفاده شد. پس از انتخاب محیط کشت M9 به‌عنوان محیط کشت پایه سعی شد تأثیر عامل‌هایی مانند منابع کربنی (گلوکز)، منابع نیتروژنی (آمونیوم‌سولفات) و متیونین بر تولید لیزین بررسی شود؛ سپس با استفاده از روش رویه پاسخ، محیط کشت و زمان گرماگذاری جهت تولید لیزین، بهینه شد.‏‏ نتایج: بررسی‌ها نشان داد، مقدار تولید لیزین در محیط کشت M9، 7/0 میلی‌گرم در لیتر است. نتایج روش رویه پاسخ نشان داد میزان تولید لیزین با محیط کشت پیشنهادی که حاوی گلوکز 14درصد، آمونیوم سولفات 5درصد به‌همراه متیونین 5 میلی‌مولار بود در مدت‌زمان 5/2 روز گرماگذاری به 98/0 گرم در لیتر رسید. تجزیۀ پارتو نشان داد از بین متغییرهای مورداستفاده، متیونین بیشترین تأثیر را در تولید لیزین داشت. درنهایت نتایج حاصل از گرانوله‌کردن نشان داد که شرایط بهینه جهت گرانوله‌کردن محیط کشت حاوی لیزین، با افزودن نشاسته، سولفات آمونیوم و کلرید سدیم در pH پایین و دمای 100 درجه سانتیگراد حاصل می‌شود.‏ بحث و نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج مشخص شد روش به‌کاررفته در این پژوهش باعث افزایش 1400برابری در تولید لیزین شد و متیونین احتمالاً ازطریق سوق‌دادن پیش‌سازهای متابولیسمی به مسیرهای متابولیسمی تولید لیزین، نقش مهمی در تولید لیزین داشت.‏‏

بررسی توان برخی جدایه‌های باکتری در حل فسفات و تعیین چگونگی پخش فسفر حل‌شده در دو بخش محلول و زیتوده میکروبی

میترا ابراهیمی؛ علی‌اکبر صفری‌سنجانی؛ محمدرضا ساریخانی؛ ناصر علی‌اصغرزاد

دوره 7، شماره 25 ، فروردین 1397، ، صفحه 109-125

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2017.102424.1033

چکیده

مقدمه: باکتری‌های حل‌کننده فسفر با استفاده از سازوکارهایی به حل فسفات معدنی کمک و بخشی از فسفر محلول را در زیتوده خود جذب و بخش دیگر را در فاز محلول رها می‌‌کنند. مواد و روش‏‏ها: در پژوهش حاضر، توانایی ... بیشتر مقدمه: باکتری‌های حل‌کننده فسفر با استفاده از سازوکارهایی به حل فسفات معدنی کمک و بخشی از فسفر محلول را در زیتوده خود جذب و بخش دیگر را در فاز محلول رها می‌‌کنند. مواد و روش‏‏ها: در پژوهش حاضر، توانایی حل فسفات 24 جدایه باکتری از جنس‌های ازتوباکتر، سودوموناس، ریزوبیوم، بیجرینکیا، کلبسیلا، اگروباکتریوم، اسفینگوموناس، میکروباکتریوم، اکروموباکتر و سیتروباکتر با بهره‌گیری از دو کانی تری‌کلسیم‌فسفات و سنگ فسفات در کشتگاه اسپربر مایع بررسی شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام و سپس فسفر روشناور، فسفر زیتوده میکروبی و همه فسفر رهاشده از کانی‌ها انداز‌ه‌گیری شدند. نتایج: یافته‌ها نشان دادند که جدایه‌ها توانایی بیشتری برای انحلال فسفر از تری‌کلسیم‌فسفات در مقایسه با سنگ فسفات دارند. با کاهش اسیدیته، میزان فسفر حل‌شده افزایش (**775/0- r=) یافت و افزایش انحلال فسفر با افزایش رسانایی الکتریکی (**789/0r=) همراه بود. بیشترین میزان فسفر در بخش روشناور در کشت جنس‌های سودوموناس، ازتوباکتر و اگروباکتریوم دیده شد و بیشترین میزان فسفر زیتوده میکروبی را جدایه‌های اگروباکتریوم و سیتروباکتر داشتند. به هر حال، همه فسفر رهاشده از کانی‌ها (فسفر روشناور و زیتوده) در کشت‌ اگروباکتریوم و سیتروباکتر (به‌ترتیب 4/527 و 8/460 میلی‌گرم بر لیتر) بیشتر بود. بیشترین درصد جذب زیستی (فسفر زیتوده به فسفر افزوده‎‌شده در کشتگاه) به‌ترتیب در کشت جدایه‌های Klebsiella sp. 4A-1 (44/44 درصد) و Agrobacterium sp. 22SP-1 (33/42 درصد) و بیشترین نسبت فسفر روشناور به فسفر زیتوده در کشت جدایه Pseudomonas sp. 35SP-2 و 47A1-3 Klebsiella sp. به ترتیب با اندازه‌های 13/3 و 91/2 در کشتگاه دارای تری‌کلسیم فسفات به دست آمد. بحث و نتیجه‏گیری: در بیشتر پژوهش‌ها، بخش فسفر رهاشده بررسی و از فسفر زیتوده باکتری چشم‌پوشی می‌شود؛ فسفر زیتوده باکتری دوباره کانی می‌شود و در دسترس قرار می‌گیرد. نتایج پژوهش حاضر نشان دادند که بیشتر فسفر در زیتوده میکروبی قرار دارد.

جداسازی و شناسایی باکتری‌های اکسیدکنندۀ گوگرد در خاک کشاورزی و بررسی عملکرد اکسایش گوگرد

مهدی صادقی پور مروی؛ احمد علی پوربابایی؛ حسینعلی علیخانی؛ احمد حیدری؛ زهرا منافی

دوره 6، شماره 22 ، تیر 1396، ، صفحه 113-125

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2017.21565

چکیده

مقدمه: باکتری‌های اکسیدکنندۀ گوگرد در کشاورزی، اهمیت زیادی دارند. هدف این پژوهش، شناسایی باکتری‌های اکسیدکنندۀ گوگرد در شرایط خاک کشاورزی منطقۀ مس سرچشمه کرمان بود. مواد و روش‏‏ها: نمونه‌برداری ... بیشتر مقدمه: باکتری‌های اکسیدکنندۀ گوگرد در کشاورزی، اهمیت زیادی دارند. هدف این پژوهش، شناسایی باکتری‌های اکسیدکنندۀ گوگرد در شرایط خاک کشاورزی منطقۀ مس سرچشمه کرمان بود. مواد و روش‏‏ها: نمونه‌برداری از خاک کشاورزی در منطقۀ مس سرچشمه کرمان انجام شد. بعد از غنی‌سازی نمونه‌ها در محیط پایۀ معدنی دارای گوگرد به‌عنوان تنها منبع انرژی، مجموعۀ میکروبی حاصل، خالص‌سازی شد و توانایی اکسایش گوگرد براساس تغییر اسیدیته و سولفات مورد ارزیابی قرار گرفت؛ سپس جدایه‌های اکسیدکنندۀ گوگرد براساس خصوصیات ریخت‌شناسی و تکنیک‌های تبارزایی، جداسازی و شناسایی شدند. بهترین جدایه‌ها انتخاب شدند و تغییرات pH و سولفات توسط جدایه‌ها در درجه حرارت و pH مختلف بررسی شد. ‏‏ نتایج: 6 جدایۀ اکسیدکنندۀ گوگرد جداسازی و شناسایی شدند که با جنس‌های تیوباسیلوس و استارکی شباهت تبارزایی نشان دادند. چهار جدایۀ 103، 129، 190 و 158، مزوفیل و خنثی‌دوست بودند؛ درحالی‌که دو جدایۀ 192 و 156، میانه دوست و قلیادوست بودند. از میان این جدایه‌ها، جدایۀ 103 با 86/99درصد شباهت تبارزایی به سویۀ استارکی نوولا، به‌علت بیشترین توانایی اکسایش گوگرد در محیط پایۀ معدنی حاوی گوگرد، به‌عنوان جدایۀ برتر شناسایی شد. بحث و نتیجه‏گیری: جدایۀ 103 قادر به رشد در شرایط خنثی تا نسبتاً قلیایی با اسیدیتۀ 5/7 بود. بیشترین رشد این جدایه در دمای 30 درجه سانتیگراد و به‌صورت هوازی بود. این جدایه، کمولیتوتروف اختیاری بود و نتایج این پژوهش، نشان‌دهندۀ ظرفیت بالای این جدایه برای اکسیدکنندگی گوگرد بود که می‌تواند به‌عنوان جدایه‌ای کاربردی در کودهای زیستی کشاورزی در شرایط خاک خنثی تا قلیایی و شور استفاده شود.

جداسازی و شناسایی میکسوباکتر تولیدکنندۀ Myxovirescins،Myxalamides و Myxochromids از دستگاه گوارش کرم خاکی منطقۀ قائم‌شهر

زهرا خسروی بابادی؛ غلامحسین ابراهیمی پور؛ یواخیم وینک

دوره 8، شماره 29 ، فروردین 1398، ، صفحه 117-129

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2018.112287.1146

چکیده

مقدمه: میکسوباکترها باکتری‌های گرم منفی متعلق به گروه دلتا‌پروتئوباکترها با سلول‌های رویشی میله‌ای‌شکل و ارگانوتروف هستند که رفتار گروهی منحصر‌به‌فردی را نشان می‌دهند و در دستۀ باکتری‌های خاک ... بیشتر مقدمه: میکسوباکترها باکتری‌های گرم منفی متعلق به گروه دلتا‌پروتئوباکترها با سلول‌های رویشی میله‌ای‌شکل و ارگانوتروف هستند که رفتار گروهی منحصر‌به‌فردی را نشان می‌دهند و در دستۀ باکتری‌های خاک قرار می‌گیرند. مواد و روش‏‏ها: جدایۀ میکسوباکتریایی Mx18Zk از اندام گوارشی کرم خاکی منطقۀ قائم‌شهر مازندران جداسازی شد. به‌منظور بررسی فعالیت زیستی باکتری استخراج حلالی محیط‌کشت انجام و عصارۀ متانولی حاصل برای بررسی فعالیت زیستی علیه یازده نوع بیماری‌زای مختلف انسانی به روش رقت‌سازی در میکروپلیت بررسی شد. درنهایت، باقیماندۀ عصارۀ متانولی به‌وسیلۀ HPLC فراکسیون‌گیری و دوباره علیه بیماری‌زاهای حساس آزمون شد. نتایج: جدایۀ Mx18Zk فعالیت ضد‌میکروبی درخور توجهی علیه باکتری‌های شاخص Staphylococcus aureus، Escherichia coliوChromobacterium violaceum نشان داد. بررسی ویژگی‌های ریخت‌شناسی، بیوشیمیایی، توالی ژن 16S rDNA و درخت فیلوژنی باکتری نشان داد این جدایه با 100 درصد همولوژی به گونۀ Corallococcus macrosporus تعلق دارد. عصاره‌های فعال با دستگاه LC/MSمطالعه شدند و نتایج آنها با متابولیت‌های ثانویۀ میکسوباکتریایی شناخته‌شدۀ موجود در بانک اطلاعاتی Myxobase مرکز HZI مقایسه شدند. تجزیه‌وتحلیل LC/MSعصارۀ متانولی محیط‌کشت نشان‌دهندۀ حضور یون مولکولی آنتی‌بیوتیک‌های میکسوکرومید و همچنین میکسوویریسین و میکسالامید گزارش‌نشده در این گونه بود. بحث و نتیجه‏گیری: بر اساس نتایج مشاهده‌شده سویۀ جداسازی‌شدهفعالیت ضدمیکروبی علیه باکتری‌های شاخص Staphylococcus aureus، Escherichia coliو Chromobacterium violaceum نشان داد و با 100 درصد همولوژی به گونۀ macrosporusCorallococcus تعلق داشت. تجزیه‌وتحلیل LC/MSنشان‌دهندۀ حضور آنتی‌بیوتیک‌های گزارش‌نشدۀ میکسوویریسین و میکسالامید و همچنین میکسوکرومید شناخته‌شده در این گونه بود.

مطالعه بر روی بهینه سازی تولید آنزیم ال-آسپارژیناز ضد سرطان با استفاده از باسیلوس سوبتیلیس جداسازی شده از خاک استان آذربایجان شرقی

نسرین غلامی؛ غلامحسین ابراهیمی پور؛ محمد یعقوبی آوینی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 مرداد 1400

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2021.129050.1393

چکیده

مقدمه: آنزیم ال-آسپاراژیناز به طور موثر برای درمان بیماران مبتلا به سرطان از جمله لوسمی لنفوبلاستیک حاد، ملانوسارکوما، لنفوما مورد استفاده قرار می گیرد. منابع باکتریایی جز منابع مهم و قابل توجه برای ... بیشتر مقدمه: آنزیم ال-آسپاراژیناز به طور موثر برای درمان بیماران مبتلا به سرطان از جمله لوسمی لنفوبلاستیک حاد، ملانوسارکوما، لنفوما مورد استفاده قرار می گیرد. منابع باکتریایی جز منابع مهم و قابل توجه برای تولید انبوه آنزیم ال- آسپارژیناز است.مواد و روش ها: در این مطالعه، باکتری تولید کننده ال-آسپارژیناز از خاک های آذربایجان جداسازی شد. بطورکلی بر اساس روش اسپکتروفوتومتری با معرف نسلر، 4 جدایه با فعالیت آسپارژینازی بالا مشاهده شد. جدایه ای که دارای فعالیت آسپارژینازی و فاقد فعالیت گلوتامینازی بود برای ادامه مطالعه انتخاب شد. جدایه مورد نظر بر اساس آزمایشات میکروسکوپی و بیوشیمیایی شناسایی شد. بهینه سازی شرایط محیط کشت از جمله فاکتورهای غذایی (منبع کربن، و نیتروژن) و پارامتر های فیزیکی (pH و دما) برای تولید بالای آنزیم آسپاراژیناز مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: مطالعات بهینه سازی نشان می دهد که بالاترین میزان آنزیم ال-آسپارژیناز در 7 pH، دمای 37 درجه سانتیگراد، در حضور 1 درصد آب پنیر به عنوان منبع کربن و 0.2 درصد آسپاراژین به عنوان منبع نیتروژن دیده می شود.بحث و نتیجه گیری: بنابراین از این ارگانیسم می توان برای تولید صنعتی آنزیم ال-آسپاراژیناز و نهایتا درمان سرطان استفاده کرد. در شرایط بهینه بدست آمده، تولید ال- آسپاراژیناز تا 2 برابر (7.8 واحد بر میلی لیتر) افزایش یافته است.

مشاهده مقاله

افزایش رهاسازی پتاسیم از کانی ‏های پتاسیم‌دار در حضور فسفات نامحلول توسط باکتری‏ ها

محمدرضا ساریخانی

دوره 4، شماره 16 ، اسفند 1394، ، صفحه 87-96

چکیده

مقدمه: فسفر و پتاسیم عناصر غذایی ضروری پرمصرف برای رشد و توسعه سیستم‌های زنده محسوب می‌شوند. کاربرد و استفاده ریزجانداران خاک یکی از راه‏های افزایش تأمین این عناصر و رشد محصول هستند. برخی از باکتری‏ها ... بیشتر مقدمه: فسفر و پتاسیم عناصر غذایی ضروری پرمصرف برای رشد و توسعه سیستم‌های زنده محسوب می‌شوند. کاربرد و استفاده ریزجانداران خاک یکی از راه‏های افزایش تأمین این عناصر و رشد محصول هستند. برخی از باکتری‏ها در رهاسازی پتاسیم و انحلال فسفر از منابع معدنی کارایی لازم را دارا هستند اما رفتار آن‏ها در حضور هم‏زمان این دو منبع کمتر بررسی و مطالعه شده است. مواد و روش ‏‏ها: در پژوهش حاضر، توانایی 7 سویه باکتریایی شامل: Pseudomonas putida P13، P. putida Tabriz، P. fluorescens Tabriz، P. fluorescens Chao، Pantoea agglomerans P5، .Azotobacter sp و Bacillus megaterium JK3 در رهاسازی پتاسیم از منابع کانی‏های پتاسیم‌دار موسکوویت و بیوتیت در حضور منابع فسفر نامحلول (تری‌کلسیم فسفات) و محلول (دی‌سدیم فسفات) ارزیابی شد. برای تهیه کشت شبانه باکتری‏ها از محیط NB برای تلقیح به محیط کشت الکساندروف استفاده شد. در محیط کشت الکساندروف انحلال کانی‏های سیلیکاته (موسکوویت و بیوتیت) بررسی شد. انحلال فسفر از منبع تری‌کلسیم‌فسفات توسط باکتری‏ها نیز به روش آمونیم- وانادات- مولیبدات از طریق اسپکتروفتومتری تعیین و پتاسیم آزادشده در محلول از طریق فلیم‌فتومتر اندازه‌گیری شد. نتایج: استفاده از منبع فسفر نامحلول به طور معنا‌داری میزان پتاسیم آزاد شده در محیط سنجش را افزایش داد (66 درصد) و پتاسیم آزادشده از بیوتیت بیشتر از موسکوویت بود. در میان باکتری‏ها بیش‏‏ترین پتاسیم آزادشده در حضور باکتری P. putida P13 به دست آمد که نسبت به شاهد (27 درصد) پتاسیم بیشتری آزاد کرد. مقادیر پتاسیم آزادشده توسط این سویه در حضور منابع فسفر نامحلول و محلول به ترتیب 25/8 و 87/4 میلی‏گرم بر گرم بود. بحث و نتیجه‏ گیری: استفاده فسفات نامحلول سبب شد تا آزادسازی پتاسیم از منابع کانی‏های میکا افزایش یابد. این افزایش شاید در نتیجه تولید و آزادسازی اسیدهای آلی از باکتری‏ها باشد، سازوکاری که نقش اساسی در انحلال فسفات از منابع معدنی فسفات بازی می‌کند.

غربال‏گری و جداسازی باکتری‏‏ های بومی تولید کننده پلیمر پلی‏ هیدروکسی ‏آلکانوآت از خاک‏ های آلوده به نفت پالایشگاه آبادان

حسین معتمدی؛ محمد رعایایی اردکانی؛ نسیم مایلی

دوره 3، شماره 12 ، بهمن 1393، ، صفحه 93-104

چکیده

مقدمه: افزایش آلودگی محیط زیست ب ه واسطه‏ مصرف پلاستیک‏های سنتزی موجب گرایش به سمت روش‏های نوین بیوتکنولوژی برای تولید پلیمرهای تجزیه‏پذیر شده است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف یافتن باکتری‏های ... بیشتر مقدمه: افزایش آلودگی محیط زیست ب ه واسطه‏ مصرف پلاستیک‏های سنتزی موجب گرایش به سمت روش‏های نوین بیوتکنولوژی برای تولید پلیمرهای تجزیه‏پذیر شده است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف یافتن باکتری‏های بومی تولید کننده PHA به منظور استفاده از آن‏ها در تولید پلیمرهای زیست تخریب پذیر انجام شد. مواد و روش ‏‏ ها: نمونه خاک آلوده به پسماندهای نفتی جمع‏آوری و پس از غنی سازی اولیه، غربال‏گری باکتری‏های تولید کننده پلیمر پلی‏هیدروکسی‏آلکانوآت در محیط PHA Detection Agar انجام و با رنگ‏آمیزی سودان سیاه و Nile Blue A تایید شد. جدایه‏ها با استفاده از روش‏های فنوتیپی و تعیین توالی 16S rRNA تعیین هویت شدند. استخراج و تعیین بازده تولید پلیمر با استفاده از غلظت‏های مختلف هیپوکلریت سدیم و SDS انجام شد . نتایج: از 26 جدایه مختلف، 17 جدایه دارای توانایی تولید پلیمر به میزان‏های متفاوت بودند که با توجه به میزان تجمع پلیمر درون سلول باکتریایی، 4 جدایه به منظور مطالعات بیشتر انتخاب شدند. بیش‏ترین درصد بازده جدایه ‏های منتخب 08/5 ± 53/75، 05/19 ± 82، 92/6 ± 06/81 و 84/11 ± 86/79 درصد محاسبه شد. در تعیین هویت مشخص شد که تمامی جدایه‏ها به گونه باسیلوس سرئوس تعلق دارند. در واقع بیوتیپ‏های مختلف این گونه در خاک‏های آلوده به نفت توان متفاوتی در تولید پلیمر نشان دادند. بحث و نتیجه ‏ گیری: با توجه به یافته‏های این تحقیق می‏توان بیان کرد که خاک‏های آلوده به ترکیبات نفتی به علت این‏که مقدار کربن بسیار بالاتری نسبت به نیتروژن و فسفر دارند و ترکیبات هیدروکربنی متفاوت طی زمان طولانی در این مناطق انباشته شده‏اند، محل‏های مناسبی برای جداسازی سویه‏های موثر در تولید پلیمر پلی‏هیدروکسی‏آلکانوآت هستند. به این ترتیب می‏توان سویه‏های سازش یافته با محیط با منبع کربن بالا را با بهینه‏سازی شرایط تولید در جهت تولید صنعتی این پلیمر به‏کار برد.

جداسازی و شناسایی ژن‏ها‏ی ‏مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت‏ها‏ی دستگاه تنفسی در شهرستان شهرکرد

مریم رئیسی؛ الهه تاج بخش؛ حسن ممتاز

دوره 3، شماره 10 ، تیر 1393، ، صفحه 97-106

چکیده

مقدمه : استافیلوکوکوس اورئوس یکی ازعوامل اصلی بیماری‏زا‏‏ در انسان محسوب می‏‏‏شود که با درگیر کردن قسمت‏ها‏ی مختلف بدن از جمله دستگاه تنفس باعث صرف هزینه‏ها‏ی فراوان و طولانی شدن ... بیشتر مقدمه : استافیلوکوکوس اورئوس یکی ازعوامل اصلی بیماری‏زا‏‏ در انسان محسوب می‏‏‏شود که با درگیر کردن قسمت‏ها‏ی مختلف بدن از جمله دستگاه تنفس باعث صرف هزینه‏ها‏ی فراوان و طولانی شدن دوره درمان بیمار می‏‏‏شود. این مطالعه، با هدف جداسازی وبررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت‏ها‏ی فوقانی دستگاه تنفسی در شهرستان شهرکرد انجام شد ‏‏. مواد و روش‏‏ها: این تحقیق، به شکل‏‏ مقطعی- توصیفی بر روی 200 نفر از افراد مشکوک به عفونت‏ها‏ی دستگاه تنفسی فوقانی مراجعه کننده به کلینیک امام علی شهرستان شهرکرد در سال 1391 انجام شد‏‏. پس از جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس از ترشحات بینی کشت داده شده، به منظور شناسایی ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏ها، آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز ‏(‏ PCR ) با استفاده از زوج پرایمرهای اختصاصی انجام شد. نتایج: از 200 نمونه مورد بررسی، در 60 مورد ‏(‏30 درصد) ‏آلودگی با استافیلوکوکوس اورئوس ‏(‏در روش کشت و PCR ) ‏تعیین شد که در بررسی الگوی مقاومت ضدمیکروبی، بیش‏ترین مقاومت میکروبی به پنی سیلین و سفوتاکسیم ‏(‏100 درصد) ‏و کم‏ترین میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏ها‏ به وانکومایسین ‏(‏5/0 درصد) ‏برآورد شد‏‏. ژن mecA ‏(‏کد کننده مقاومت به متی سیلین) ‏با فراوانی 18/85 درصد و ژن aacA-D ‏(‏کد کننده مقاومت به آمینوگلیکوزیدها) ‏با فراوانی 33/28 درصد بیش‏ترین و کم‏ترین ژن‏ها‏ی کد کننده مقاومت آنتی‏بیوتیکی ردیابی شده در ایزوله‏ها‏ی استافیلوکوکوس اورئوس بودند. بحث و نتیجه‏گیری: شیوع ایزوله‏ها‏یاستافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی‏بیوتیک در افراد مبتلا به بیماری‏ها‏ی دستگاه تنفسی لزوم کنترل دائمی ناقلین و درمان آن‏ها‏ را برای جلوگیری از اشاعه این باکتری وعفونت‏ها‏ی حاصل از آن را توصیه می‏‏‏کند.

تحریک کلونیزاسیون Azospirillum اندوفیت بدنبال تلقیح توأم با Cellulomonas uda ATCC 491

محمد جواد مهدی پور مقدم؛ گیتی امتیازی؛ مجید بوذری

دوره 3، شماره 9 ، خرداد 1393، ، صفحه 99-112

چکیده

مقدمه: بسیاری از ریزو باکتری‏ها‏ی محرک رشد گیاه نظیر Azospirillum اگر با باکتری‏ها‏ی تولید کننده سلولاز قوی نظیر Cellulomonas همراه شوند، ممکن است میزان کلونیزاسیون آن‏ها افزایش یافته و در نتیجه باعث ... بیشتر مقدمه: بسیاری از ریزو باکتری‏ها‏ی محرک رشد گیاه نظیر Azospirillum اگر با باکتری‏ها‏ی تولید کننده سلولاز قوی نظیر Cellulomonas همراه شوند، ممکن است میزان کلونیزاسیون آن‏ها افزایش یافته و در نتیجه باعث تحریک بیشتری در رشد گیاه میزبان شوند . مواد و روش‏‏ها: 6 جدایه اندوفیت Azospirillum از ریشه سه رقم برنج و سه رقم گندم و همچنین، یک جدایه از نوعی کود زیستی تجاری (شرکت زیست فناور سبز) بر اساس آزمون‏ها‏ی بیوشیمیایی و تحلیل S rDNA 16 شناسایی و بر اساس تولید سلولاز، پکتیناز و اکسین مطالعه شدند. همچنین، کموتاکسی آن‏ها‏ به سمت تراوشات ریشه ارقام برنج و گندم نیز بررسی شد. دو جدایه با فعالیت سلولازی ( A5 و A6 ) و دو جدایه با عدم فعالیت سلولازی ( A2 و A3 ) انتخاب و برهمکنش آن‏ها‏ با C. uda ATCC 491 بر تولید اکسین و کلونیزاسیون روی ریشه‏ها‏ مقایسه شد . نتایج: یا فته‏ها‏ی حاصل از این مطالعه نشان داد که هیچکدام از جدایه‏ها‏ دارای فعالیت پکتیناز نبودند، اما Azospirillum جدا شده از برنج دارای فعالیت کربوکسی متیل سلولاز ( CMCase ) بیشتری است. C. uda ATCC 491 و جدایه‏ها‏ی انتخابی دارای کموتاکسی به سمت تراوشات ریشه‏ها‏ بودند. برای اکثر جدایه‏ها‏، مقدار تولید اکسین در تلقیح توأم با C. uda ATCC 491 افزایش پیدا کرد. همچنین، مشخص شد که C . uda ATCC 491 سبب تحریک کلونیزاسیون Azospirillum بدون و یا با فعالیت سلولازی به ترتیب روی ریشه‏ها‏ی برنج و گندم می‏‏شود . بحث و نتیجه‏گیری: تلقیح توأم Azospirillum با C. uda ATCC 491 ممکن است به علت تحریک یا اثر افزایشی تولید اکسین و فعالیت سلولازی، باعث افزایش توسعه سیستم ریشه‌ای گیاه شده و در نتیجه تعداد مکان‏ها‏ی کلونیزاسیون را در ریشه برای باکتری‌های مفیدی نظیر Azospirillum افزایش می‌دهد .

حذف زیستی کروم توسط گونه سودوموناس جداسازی شده از خاک‌ های آلوده به نفت خوزستان

سید منصور میبدی؛ هما خراسانی اسماعیلی

دوره 4، شماره 14 ، شهریور 1394، ، صفحه 101-110

چکیده

مقدمه: در دهه اخیر روش‌های زیستی و میکروارگانیسم‌ها برای پاکسازی آلاینده‌های محیطی نظیر فلزات سنگین مورد توجه قرارگرفته‌اند. جداسازی سویه‌های مقاوم به فلز برای رسیدن به این هدف اهمیت زیادی دارد. ... بیشتر مقدمه: در دهه اخیر روش‌های زیستی و میکروارگانیسم‌ها برای پاکسازی آلاینده‌های محیطی نظیر فلزات سنگین مورد توجه قرارگرفته‌اند. جداسازی سویه‌های مقاوم به فلز برای رسیدن به این هدف اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش جداسازی سویه‌های مقاوم به کروم مطالعه و بررسی شد. ‏‏‏ مواد و روش ‏‏ها: برای انجام این پژوهش، 5 نمونه خاک‌های نفتی مناطق خوزستان تحت شرایط سترون جمع‌آوری و پس از انتقال به آزمایشگاه، نمونه‌های همگن شده‏ خاک تا 10-10 در سرم فیزیولوژی سترونرقیق، وبر رویمحیط‌های لوریابرتانی‌آگار حاوی 5 قسمت در میلیون دی کرومات پتاسیم کشت داده شد. پس از 24 ساعت گرمخانه‌گذاری، پرگنه‌های سویه‌های مقاوم جدا و روی محیط مکانکی‌آگار کشت شد تا سویه‌های مناسب جدا شود. باکتری‌های جداشده با آزمون‌های بیوشیمیایی و رنگ‌آمیزی گرم شناسایی شد. حداقل غلظت مهارکنندگی رشد در محیط کشت لوریابرتانی‌آگار برای غربال‏گری و جداسازی سویه‌های مقاوم انجام شد. بعد از انجام آزمون تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی سویه‌ها، شرایط رشد بهینه باکتری در حضور کروم در دما، سرعت تکان و اسیدیته با روش اسپکتروفتومتری در 600 نانومتر در کشت 24 ساعته بررسی شد. آزمون حذف کروم در شرایط بهینه برای سویه‏ برتر انجام شد. ‏‏‏ نتایج: در مجموع 24 سویه‏ سودوموناس جدا شد که 14 سویه مقاوم به کروم بودند. سویه‏ برتر (2-Mac) در این مطالعه توانست، در اسیدیته برابر با 8، دمای 40 درجه سلسیوس و سرعت تکان 200 دور بر دقیقه، 6/35 درصد از کروم را از محیط حاوی 100 قسمت در میلیون فلز حذف کند. ‏‏‏ بحث و نتیجه‏ گیری: از آنجا که فلزات سنگین در بیشتر نقاط دنیا در اشکال مختلف فیزیکی- شیمیایی به عنوان آلوده کننده‏ محیط زیست تلقی می‌شوند باید از محیط حذف شوند. سویه جدا شده می‌تواند برای مطالعات زیست پالایی مکان‌های آلوده به کروم استفاده شود. ‏‏‏

تاثیر غلظت‌های مختلف روی آلی و معدنی محیط کشت بر رشد و محتوای روی در مخمر نانوایی (Saccharomyces cerevisiae)

فاروق شیخی؛ نصراله احمدی فرد؛ ناصر صمدی؛ کاوه نعمت زاده

دوره 7، شماره 28 ، دی 1397، ، صفحه 103-109

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2018.107135.1090

چکیده

مقدمه: در صنعت آبزیپروری مخمرها در کنار سایر میکروارگانیزمها از جمله جلبک‌ها از اهمیت زیادی دارند. مخمرها میتوانند مواد معدنی را از محیط کشت خود جذب کنند و به واسطه آن به عنوان یک انتقال دهنده ... بیشتر مقدمه: در صنعت آبزیپروری مخمرها در کنار سایر میکروارگانیزمها از جمله جلبک‌ها از اهمیت زیادی دارند. مخمرها میتوانند مواد معدنی را از محیط کشت خود جذب کنند و به واسطه آن به عنوان یک انتقال دهنده برای رساندن مواد به موجودات تغذیه کننده در صنعت آبزی پروری مطرح شوند. مواد و روش‏‏ها: در پژوهش حاضر تاثیر 3 غلظت (5/2، 5 و 5/7 گرم در لیتر) روی آلی (روی ترئونین) و روی معدنی (روی سولفات) در محیط کشت بر رشد و میزان غنیسازی مخمر نانوایی بررسی شد. یک گروه به عنوان تیمار شاهد (هر کدام با 3 تکرار) انتخاب شد. کشت مخمرها تحت شرایط استاندارد در محیط کشت YEPD و در ارلن‌های یک لیتری انجام شد و مقدار مخمر اضافه شده در محیطهای کشت 10 گرم در هر لیتر بود. نتایج: براساس نتایج بیشترین ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن 5/2 گرم بر لیتر روی ترئونین مشاهده شد و با افزایش مقدار روی ترئونین در محیط کشت میزان رشد افزایش یافت. ولی همچنان نسبت به تیمارهای گروه روی سولفات و شاهد به طور معناداری پایین‌تر بود (05/0>p). در گروه رویسولفات بیشترین میزان ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن 5/7 گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد. ولی سایر تیمارها با تیمار شاهد تفاوت معناداری را نشان ندادند (05/0 <p). در این مطالعه بیشترین مقدار روی اندازهگیری شده با جذب اتمی (31/9 ± 34/231 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک) در تیمار 5/7 گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد که بطور معناداری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). بهطور کلی مقدار روی در مخمر در گروه ترئونین کمتر از گروه روی سولفات بود اما در گروه روی ترئونین بیشترین مقدار روی اندازهگیری شده با جذب اتمی (2/2 ± 15/46 میلیگرم بر گرم وزن خشک) در تیمار 5 گرم بر لیتر مشاهده شد که بهطور معناداری بیشتر از سایر تیمارهای این گروه بود (05/0>p). بحث و نتیجه‏گیری: مطالعه حاضر نشان داد مخمر با هر دو شکل روی معدنی و روی آلی غنی میشود ولی روی سولفات کمترین ممانعت رشد را در مخمر ایجاد می‌کند. همچنین، محتوای روی بعد از غنیسازی در تیمارهای روی سولفات بیشتر از تیمارهای روی ترئونین بود.

اثر تغییر ترکیبات محیط کشت و عامل‏های محیطی در الگوی رشد و تشکیل بیوفیلم توسط Mycobacterium marinum CCUG 20998

اعظم شیدادوست؛ محمد فائزی قاسمی؛ خسرو عیسی زاده

دوره 4، شماره 13 ، خرداد 1394، ، صفحه 105-116

چکیده

مقدمه: مایکوباکتریوم مارینوم، مایکوباکتریومی غیر توبرکلوزیس است که به کندی رشد می‏کند. این ارگانیسم در ماهی‏ها، گرانولومای منتشره را به وجود می آوردکه سل ماهی نامیده می‏شود. تغییر در ترکیبات محیط ... بیشتر مقدمه: مایکوباکتریوم مارینوم، مایکوباکتریومی غیر توبرکلوزیس است که به کندی رشد می‏کند. این ارگانیسم در ماهی‏ها، گرانولومای منتشره را به وجود می آوردکه سل ماهی نامیده می‏شود. تغییر در ترکیبات محیط کشتو شرایط محیطیموجب تغییر الگوی رشد و تشکیل بیوفیلم در این باکتری می‏شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی تغییرات در ترکیبات محیط کشت و عامل‏های محیطی بر الگوی رشد و تشکیل بیوفیلم توسطمایکوباکتریوم مارینومCCUG20998 است‏‏. ‏ مواد و روش‏‏ها: مایکوباکتریوم مارینومدر محیط کشت میدلبروک 7H9 با غلظت‏های مختلف ترکیبات محیط کشت داده شد. این محیط کشت شامل توئین 80 (‏1/0، 2/0، 3/0، 4/0، 5/0 و 6/0 درصد حجمی/ حجمی)، اولئیک آلبومین دکستروز کاتالاز (‏4، 8، 12 و 16 درصد حجمی/ حجمی) و گلیسرول (‏30، 35، 40، 45 و 50 درصد حجمی/ حجمی) است. تغییر در الگوی رشد و تشکیل میزان بیوفیلم ارزیابی شد. ‏ نتایج: نتایج نشان دادند که بیش‏ترین میزان رشد در غلظت 4/0 درصد توئین 80 رخ می‏دهد. تغییر غلظت اولئیک آلبومین دکستروز کاتالاز تأثیر چندانی بر روی رشد این باکتری ندارد. کاهش گلیسرول به میزان در خور توجهی موجب کاهش رشد می‏شود. بیش‏ترین میزان تشکیل بیوفیلم هنگامی است که در محیط کشت توئین 80 و اولئیک آلبومین دکستروز کاتالاز وجود نداشته باشد و غلظت گلیسرول 35 درصد باشد. ‏ بحث و نتیجه‏ گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، توئین 80 و گلیسرول در ترکیبات محیط میدلبروک 7H9 بر رشد مایکوباکتریوم مارینوم CCUG20998 بهترین اثر را دارند؛ اما در مقایسه اولئیک آلبومین دکستروز کاتالاز اثر مهمی بر روی رشد نمی‏گذارد و از آن‏جا که این ترکیب گران است، می‏توان آن را از ترکیبات محیط کشت حذف کرد. ‏

بررسی آلودگی گوشت گوساله عرضه شده در سطح شهر اصفهان به کلستریدیوم دیفیسیل با روش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز با تکنیک چندتایی

زهرا اسفندیاری؛ محمد جلالی؛ حمید عزت پناه؛ اسکات ویز؛ محمد چمنی

دوره 3، شماره 11 ، آبان 1393، ، صفحه 109-116

چکیده

مقدمه: در سال‏های اخیر احتمال انتقال کلستریدیوم دیفیسیل با مصرف مواد غذایی به انسان با افزایش عفونت این باکتری در جامعه مطرح شد. در این میان پژوهش‏های گسترده‏تری از وضعیتکلستریدیوم دیفیسیل در گوشت ... بیشتر مقدمه: در سال‏های اخیر احتمال انتقال کلستریدیوم دیفیسیل با مصرف مواد غذایی به انسان با افزایش عفونت این باکتری در جامعه مطرح شد. در این میان پژوهش‏های گسترده‏تری از وضعیتکلستریدیوم دیفیسیل در گوشت قرمز کشور‏های مختلف دنیا نسبت به مواد غذایی دیگر انجام شد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع کلستریدیوم دیفیسیل در گوشت گوساله انجام گرفت‏‏. مواد و روش‏‏‏ها: 100 نمونه از گوشت گوساله عرضه شده در دو شکل تکه‏ای و چرخ کرده از قصابی‏‏های مناطق مختلف شهراصفهان برای انجام آزمایش‏ها جمع آوری شد. پس از انجام مراحل کشت و تایید پرگنه‏های مثبت کلستریدیوم دیفیسیل با آزمون‏های بیوشیمیایی، روش مولکولی PCR با تکنیک چندتایی جهت تشخیص سه ژن ایزومراز تری فسفات، زهرابه آ و زهرابه ب انجام گرفت. بررسی ارتباط بین شیوع کلستریدیوم دیفیسیل در دو شکل تکه‏ای و چرخ کرده گوشت گوساله در نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 16) با آزمون مربع کای در سطح معنی داری Pvalue<0.05 انجام گرفت. نتایج: کلستریدیوم دیفیسیل در 12 نمونه (12 درصد‏) از گوشت‏های گوساله جداسازی شد. از بین 12 نمونه، دو نمونه (4 درصد‏) به گوشت تکه‏ای و 10 نمونه (20 درصد) به گوشت چرخ کرده مربوط بود. همه پرگنه‏های جداسازی شده از هر سه ژن مورد بررسی برخوردار بودند. تفاوت معنی‏داری در شیوع کلستریدیوم دیفیسیل در دو نوع از گوشت‏های مورد بررسی مشاهده شد (01/0=Pvalue). بحث و نتیجه‏گیری: در این مطالعه، میزان جداسازی کلستریدیوم دیفیسیل در گوشت‏های چرخ کرده گوساله نسبت به شکل تکه‏ای افزایش داشت که می‏تواند به علت عدم رعایت اصول بهداشتی در شست و شو و تشکیل احتمالی بیوفیلم در دستگاه‏های چرخ گوشت باشد. همچنین، نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف گوشت گوساله به‏عنوان یک مخزن احتمالی از کلستریدیوم دیفیسیل در انتقال این باکتری به انسان می‏تواند عمل کند.

مطالعه شرایط بهینه رشد و طراحی فرمولاسیون برای افزایش ماندگاری Streptomyces rimosus strain C-2012 به عنوان عامل بیوکنترل

ابراهیم کریمی؛ اکرم صادقی

دوره 4، شماره 15 ، آذر 1394، ، صفحه 109-122

چکیده

مقدمه: از موضوعات مهم در زیست‏فناوری میکروبی، برقراری پیوند میان سویه‏های سودمند غربال شده در آزمایشگاه با عرصه صنعت و مصرف‌کننده است. از این روی در توسعه عوامل سودمندی چون عوامل کنترل زیستی میکروبی، ... بیشتر مقدمه: از موضوعات مهم در زیست‏فناوری میکروبی، برقراری پیوند میان سویه‏های سودمند غربال شده در آزمایشگاه با عرصه صنعت و مصرف‌کننده است. از این روی در توسعه عوامل سودمندی چون عوامل کنترل زیستی میکروبی، مطالعه بهینه‌سازی شرایط تغذیه‌ای و فیزیولوژیکی برای تکثیر انبوه و انتخاب حامل مناسب برای فرمولاسیون نهایی ضروری است. در پژوهش حاضر، کوشش شد تا بهترین شرایط رشد و فرمولاسیون مناسب برای سویه کنترل زیستی استرپتومایسس رایموسوس (C-2012) ارایه شود. ‏‏‏ مواد و روش‏‏ها: برای بهینه‌سازی شرایط رشدی سویه C-2012، توان رشد بر روی منابع کربن، انواع محیط غذایی، اثر‏‏ دما، اسیدیته اولیه و کلرید سدیم ارزیابی شد. همچنین، اثر‏‏ انواع حامل و افزودنی‌ها در فرمولاسیون نهایی و میزان ماندگاری جمعیت میکروبی بررسی شد. ‏‏‏ نتایج: بررسی اثر‏‏ منابع کربنی نشان داد گلوکز، فروکتوز و مانیتول از منابع کربنی مناسب برای رشد بوده و بهترین اسیدیته اولیه و دما برای این سویه به ترتیب 7 و 28 درجه سانتی‌گراد است. بهترین محیط غذایی حاوی گلوکز، عصاره مخمر و عصاره جو بود. بررسی اثر‏‏ کلرید سدیم نشان داد که با افزایش غلظت از صفر تا 300 میلی‌مولار میزان جمعیت میکروبی افزایش و پس از آن جمعیت کاسته شد. بر پایه نتایج به دست آمده بهترین حامل میکروبی، ماسه بادی ارزیابی شد؛ در حالی که پلی‌مر هیدروژل شرایط بهینه نگهداری را نداشت. بررسی 36 ماهه زنده‌مانی نشان داد جمعیت باکتری در نمونه حاوی نمک 200 برابر (cfu/g 106×8) بیش از نمونه فاقد آن در ماه پایانی بود. ‏‏‏ بحث و نتیجه ‏گیری: استفاده از منابع کربنی مانند گلوکز در دمای 28 درجه سانتی‏گراد و اسیدیته اولیه 7 در رشد این سویه اهمیت داشته و می‌تواند در تهیه فرمول نهایی با جمعیت ایده‌آل مؤثر باشد. توان تولید متابولیت‌های فرار و مایع در حضور کلرید سدیم و کنترل بیمارگرهای قارچی توسط استرپتومایسس رایموسوس نشان می‌دهد این سویه دارای پتانسیل بالایی برای بهره‌برداری هم در مناطق نرمال و هم دارای تنش شوری است. ماندگاری بالا (3 سال) در فرمولاسیون نهایی از دید اقتصادی برای تولیدکنندگان عوامل بیوکنترل و کشاورزان بسیار مهم است.

جداسازی و شناسایی سویه‌های بومی مولد فیتاز و بهینه‌سازی تولید آنزیم در آنها

مسعود محمدی؛ مهرداد آذین؛ مهسا صدیقی

دوره 6، شماره 23 ، مهر 1396، ، صفحه 109-118

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2017.21667

چکیده

مقدمه: فیتاز، افزودنی مهم تغذیه‌ای برای افزایش دسترسی به فسفر است. منابع میکروبی شامل باکتری‌ها، قارچ‌ها و مخمرها از بهترین منابع تولید‌کننده فیتاز هستند. شناسایی و به‌کارگیری فیتاز جدا‌شده از ریزموجودات ... بیشتر مقدمه: فیتاز، افزودنی مهم تغذیه‌ای برای افزایش دسترسی به فسفر است. منابع میکروبی شامل باکتری‌ها، قارچ‌ها و مخمرها از بهترین منابع تولید‌کننده فیتاز هستند. شناسایی و به‌کارگیری فیتاز جدا‌شده از ریزموجودات موجود در خاک، اهمیت زیادی در تولید این آنزیم برای استفاده تجاری در صنایع مختلف دارد. هدف مطالعه حاضر، جداسازی و شناسایی سویه‌های مولد فیتاز از خاک و بهینه‌سازی تولید آنزیم در آنها است. مواد و روش‏‏ها: برای جداسازی و شناسایی سویه‌های مولد فیتاز، ابتدا از خاک مزارع کشاورزی و مرغداری‌های اطراف قزوین نمونه‌برداری شد. سپس سویه‌های مولد فیتاز با استفاده از محیط PSM و از طریق مشاهده هاله شفاف جداسازی شدند. سویه برتر از طریق سنجش آنزیمی در محیط مایع انتخاب و با روش اسلاید-کالچر در حد جنس شناسایی شد. سپس اثر متغیرهایی مانند منبع کربن، اسیدیته و مدت زمان گرم‌خانه‌گذاری بر تولید آنزیم بررسی شد. نتایج: قارچ پنی‌سیلیوم، سویه برتر مولد آنزیم فیتاز، از خاک مزارع کشاورزی اطراف شهر قزوین جداسازی و شناسایی شد. در محیط حاوی سبوس گندم، بیشترین میزان فعالیت آنزیمی در اسیدیته 7 و مدت زمان گرم‌خانه‌گذاری 72 ساعت، U/ml‌7/61 بود. با بهینه‌سازی محیط‌کشت، فعالیت فیتازی در محیط حاوی(w/v) 2 درصد فیتات‌سدیم، اسیدیته 5 و مدت زمان 72 ساعت گرم‌خانه‌گذاری به U/ml‌171 افزایش یافت. بحث و نتیجه‏گیری: قارچ پنی‌سیلیوم جدا‌شده از خاک مزارع کشاورزی اطراف قزوین، توانایی تولید مقادیر زیادی آنزیم فیتاز را در شرایط بهینه محیطی دارد و به منظور تولید تجاری این آنزیم برای مصرف‌های صنایع مختلف درخور توجه است.

تعیین الگوی ژنتیکی و تشخیص ژن کارباپنماز کلبسیلا پنومونیه در جدایه‌های مقاوم به کارباپنم خانواده انتروباکتریاسه جداشده از بیمارستانهای شهر اصفهان

داریوش شکری؛ سید مسیح فاطمی؛ سمیرا محمدی؛ صدیقه کریمی

دوره 8، شماره 32 ، دی 1398، ، صفحه 109-116

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2019.112843.1158

چکیده

مقدمه: درمان باکتری‌های انتروباکتریاسه مقاوم به کارباپنم (CRE: carbapenem resistant enterobacteriacea) دشوار است زیرا دارای سطح مقاومت آنتی‌بیوتیک بالایی‌اند که می‌تواندبا واسطه آنزیم‌های کارباپنماز مختلف از جمله ... بیشتر مقدمه: درمان باکتری‌های انتروباکتریاسه مقاوم به کارباپنم (CRE: carbapenem resistant enterobacteriacea) دشوار است زیرا دارای سطح مقاومت آنتی‌بیوتیک بالایی‌اند که می‌تواندبا واسطه آنزیم‌های کارباپنماز مختلف از جمله آنزیم کلبسیلا پنومونیه کارباپنماز (KPC: Klebsiella pneumoniae carbapenemase) باشند. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت، الگوی ژنتیکی و تشخیص ژن KPC در سویه‌های مقاوم به کارباپنم در جدایه‌های انتروباکتریاسه بود. مواد و روشها: در این تحقیق، الگوی مقاومت به آنتی‌بیوتیک و الگوی ژنتیکی جدایه‌های انتروباکتریاسه مقاوم به کارباپنم و فراوانی آنزیم KPC مورد بررسی قرار گرفت. در طول 16 ماه مطالعه (از آذرماه 1395 تا فروردین 1397)، سویه‌های اشریشیاکلی، انتروباکتر و سیتروباکتر از نمونه‌های بالینی مختلف جداسازی و شناسایی شدند و آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی در آنها تعیین شد. علاوه بر آن، شیوع آنزیم KPC با استفاده از روش PCR و دو روش فنوتیپی شامل آزمون اصلاح شده هاج (MHT) و آزمون ترکیب با اسید بوریک تعیین شد. برای تعیین شباهت ژنتیکی گونه‌های مقاوم کارباپنم، از روش ERIC-PCR استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که در 520، 146 و 58 سویه اشریشیاکلی، انتروباکتر و سیتروباکتر به ترتیب، آنتی‌بیوتیک‌های موثر شامل کارباپنمها، پیپرازیلین /تازوباکتام، آمیکاسین، سفپیم، فسفومایسین، نیتروفورانتوئین و جنتامایسین بودند. علاوه بر این، 12 (3/2 درصد) سویه‌های اشریشیاکلی، 4 سویه (7/2 درصد) سویه‌های انتروباکتر و 4 (9/6 درصد) سویه‌های سیتروباکتر مقاوم به کارباپنم‌ها بودند. آنزیمKPC با روش فنوتیپی MHT در 18 سویه و با روش فنوتیپی بوریک اسید در 6 سویه مثبت بود اما نتایج PCR برای ژن آن منفی بود. نتایج ERIC-PCR نشان داد در گونه‌های مقاوم به کارباپنم سیتروباکتر، انتروباکتر و اشریشیاکلی به ترتیب 3، 4 و 9 گروه با مشابهت ژنتیکی دیده شدند. بحث و نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان دهنده شیوع بالای مقاومت آنتی‌بیوتیک و اختصاصیت پایین روش‌های فنوتیپی استاندارد مورد استفاده برای تشخیص KPC و عدم وجود این آنزیم در سویه‌های وسیع مورد تحقیق در شهر اصفهان بود.

بررسی اثر سورفکتانت توئین 80 بر رشد و مصرف دی‌بنزو‌تیوفن توسط قارچ اگزوفیالا اسپینیفرا جداسازی شده از خاک آلوده به نفت

فاطمه علمی؛ زهرا اعتمادی فر؛ گیتی امتیازی

دوره 5، شماره 17 ، خرداد 1395، ، صفحه 111-120

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2016.20373

چکیده

مقدمه: نفت یکی از مهم‏ترین منابع تولید انرژی است که حاوی انواعی از ترکیبات آلی گوگرددار است. در طول سوختن این ترکیبات اکسید گوگرد تولید شده و آلودگی اتمسفر و خاک را سبب می‌شود. دی‌بنزوتیوفن به عنوان ... بیشتر مقدمه: نفت یکی از مهم‏ترین منابع تولید انرژی است که حاوی انواعی از ترکیبات آلی گوگرددار است. در طول سوختن این ترکیبات اکسید گوگرد تولید شده و آلودگی اتمسفر و خاک را سبب می‌شود. دی‌بنزوتیوفن به عنوان یک مدل برای انجام آزمایش‌های گوگردزدایی زیستی به کار می‌رود، و سورفکتانت توئین 80 موجب افزایش حلالیت این ترکیب سمی شده و طی فرآیند گوگردزدایی زیستی به میزان بیشتری توسط میکروارگانیسم مصرف می‌‏شود.‏‏‏ مواد و روش ‏‏ها: برای بررسی توانایی حذف دی‌بنزوتیوفن توسط قارچ اگزوفیالا اسینیفرای جداسازی شده از روش اسپکتروفوتومتری و جذب اختصاصی دی‌بنزوتیوفن در طول موج 323 نانومتر استفاده شد. سپس، تأثیر غلظت‌های مختلف سورفکتانت توئین 80 بر رشد و مصرف دی‌بنزوتیوفن توسط این قارچ بررسی شد. ‏‏‏ نتایج: قارچ اگزوفیالا اسپینیفرا قادر به حذف 100 درصد دی‌بنزوتیوفن پس از 7 روز انکوباسیون در یک انکوباتور شیکردار با دور rpm 180 و دمای 30 درجه سانتی‏گراد بود. در این مطالعه، غلظت‌های مختلف سورفکتانت توئین 80 بر رشد و فعالیت این قارچ مشاهده شد که حضور سورفکتانت در محیط کشت موجب افزایش رشد و کاهش بیشتر غلظت دی‌بنزوتیوفن می‌‏شود به‏طور‏‏ی ‏که میزان مصرف دی‌بنزوتیوفن در غلظت 4/0 درصد از سورفکتانت نسبت به شاهد فاقد سورفکتانت 30 درصد افزایش یافت. البته غلظت‌های بسیار بالای سورفکتانت توئین 80 (غلظت 1 میلی‏مولار) موجب کاهش رشد و مصرف دی‌بنزوتیوفن توسط قارچ یاد شده می‌شود. بحث و نتیجه‏ گیری: قارچ اگزوفیالا اسپینیفرا مورد مطالعه در پژوهش حاضر از خاک آلوده به نفت جداسازی شده است که قادر به مصرف ترکیب سمی دی‌بنزوتیوفن به عنوان منبع گوگرد در حضور سایر منابع کربنی همانند گلوکز بوده است. بنابراین، سویه‌ قارچی جداسازی شده می‌توانند کاندیدای مناسبی برای گوگردزدایی از نفت باشد و این نخستین گزارش از توانایی گوگردزدایی DBT در قارچ اگزوفیالا است. رشد و حذف دی‌بنزوتیوفن توسط قارچ یاد شده در حضور سورفکتانت‌ توئین 80 افزایش یافته است. پس به‏طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که سورفکتانت افزایش انتقال دی‌بنزوتیوفن بین فاز آلی و آبی را به همراه دارد و قابل استفاده در سیستم پاکسازی زیستی دی‌بنزوتیوفن توسط بیوکاتالیست قارچی مورد مطالعه است.‏‏‏

تولید بیوسورفکتانت و حذف زیستی لکه‌های نفتی با استفاده از جدایه‌های بومی باکتری‌های سواحل جنوبی دریای خزر

جینا تن زاده؛ محمد فائزی قاسمی؛ معصومه انوری؛ خسرو عیسی زاده

دوره 7، شماره 27 ، مهر 1397، ، صفحه 113-128

http://dx.doi.org/10.22108/bjm.2018.109256.1105

چکیده

مقدمه: امروزه تجزیۀ زیستی آلودگی‌های نفتی با استفاده از باکتری‌های بومی درخور توجه است. هدف پژوهش حاضر، جداسازی باکتری‌های بومی تولید‌کنندۀ بیوسورفکتانت با قابلیت حذف زیستی لکه‌های نفتی موجود در ... بیشتر مقدمه: امروزه تجزیۀ زیستی آلودگی‌های نفتی با استفاده از باکتری‌های بومی درخور توجه است. هدف پژوهش حاضر، جداسازی باکتری‌های بومی تولید‌کنندۀ بیوسورفکتانت با قابلیت حذف زیستی لکه‌های نفتی موجود در سواحل دریای خزر است. مواد و روش‏‏ها: نمونه‌برداری از رسوبات و لکه‌های نفتی هفت ایستگاه داخل سواحل بندر انزلی و کیاشهر انجام شد. تولید بیوسورفکتانت با استفاده از روش‌های کمّی و کیفی شامل همولیز در محیط آگار خون‌دار، روش گسترش نفت، آزمایش انهدام قطره، فعالیت امولسیون‌کنندگی (آمیزندگی) و آزمون کشش سطحی انجام شد. میزان تجزیۀ زیستی ترکیبات در رسوبات و لکه‌های نفتی به روش کروماتوگرافی گازی (GC-MS) و شناسایی باکتری‌ها با آزمون‌های بیوشیمیایی و تعیین توالی ژن 16S rRNA انجام شد. نتایج: از میان 115 جدایۀ حاصل، 57 جدایه بر اساس آزمون‌های کیفی تولید‌کنندۀ ترکیبات فعال سطحی بودند. 15 جدایه از 57 جدایه برای مراحل بعدی و آزمون‌های تکمیلی انتخاب شدند؛ نتایج اسپکتروفتومتری این جدایه‌ها نشان دادند جدایۀ 3J با میزان حذف نفت 6/94 درصد طی 7 روز توانمندترین جدایه در حذف هیدروکربن‌های نفتی است. تجزیه‌وتحلیل کروماتوگرافی گازی حذف 90 درصد ترکیبات آلیفاتیک طی 21 روز را توسط این جدایه نشان دادند. سه جدایۀ برتر تولید‌کنندۀ ترکیبات بیوسورفکتانت شامل J3، J5 و J12 بر اساس آزمون‌های بیوشیمیایی و مولکولی به‌ترتیب در گروه‌های باسیلوس سرئوس، استافیلوکوکوس همولیتیکوس و سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شدند. بحث و نتیجه‏گیری: نتایج نشان دادند سویه‌های جداسازی‌شده سطح آبگریزی، توانایی تولید ترکیبات فعال‌کنندۀ سطحی و ویژگی تجزیۀ ترکیبات هیدروکربنی را در حد مناسبی دارند. جدایه‌های J3 و J5 و J12 بیشترین درصد حذف نفتی را نشان دادند و نمونۀ J3 پس‌از 21 روز با استفاده از کروماتوگرافی گازی (GC-MS) میزان TPH را به میزان6/94 درصد در نفت خام کاهش داد.

دوره 11 (1401)

دوره 10 (1400)

دوره 9 (1399)

دوره 8 (1398)

دوره 7 (1397)

دوره 6 (1396)

دوره 5 (1395)

دوره 4 (1394)

دوره 3 (1393)

دوره 2 (1392)

دوره 1 (1391)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده