ساناز بهنام؛ کیخسرو کریمی؛ مرتضی خان احمدی؛ زهرا سلیمیان
دوره 4، شماره 16 ، اسفند 1394، ، صفحه 1-10
چکیده
مقدمه: زایلان یکی از مهمترین پلیمرهای همی‌سلولزی موجود در برخی از مواد لیگنوسلولزی است که با کمک آنزیم‌های زایلانولیتیک هیدرولیز می‌شود. یکی از مهمترین روش‌ها برای تولید آنزیم‌ها تخمیر حالت ...
بیشتر
مقدمه: زایلان یکی از مهمترین پلیمرهای همی‌سلولزی موجود در برخی از مواد لیگنوسلولزی است که با کمک آنزیم‌های زایلانولیتیک هیدرولیز می‌شود. یکی از مهمترین روش‌ها برای تولید آنزیم‌ها تخمیر حالت جامد است. توانایی سه گونه قارچی موکور ایندیکوس، موکور هیمالیس، و رایزوپوس ارایزه برای تولید زایلاناز بر روی سبوس گندم با کمک تخمیر حالت جامد بررسی شد. مواد و روش‌ها: اثر دمای محیط کشت، میزان رطوبت آن و زمان کشت بر تولید آنزیم بررسی شد. آزمایش‌ها با استفاده از طراحی ترکیب مرکزی ارتوگونال بر روی سه متغیر با استفاده از روش سطح پاسخ طراحی شد. تحلیل واریانس به کار گرفته شد و تولید آنزیم با استفاده از یک معادله ریاضی به عنوان تابعی از سه متغیر بیان شد. شرایط بهینه عملیاتی برای تولید آنزیم به دست آورده شد. نتایج: برای تولید زایلاناز با م. ایندیکوس، م. هیمالیس، و ر. اورایزه، مقدار بهینه دما به ترتیب 40، 4/43 و 4/43 درجه سانتی‌گراد به دست آمد. بهینه رطوبت به ترتیب 8/49، 2/54 و 8/71 درصد و مقدار بهینه زمان کشت 3/51، 2/53 و 5/53 ساعت بود. بالاترین فعالیت آنزیمی توسط سه گونه قارچی یاد شده به ترتیب 1/43، 8/43 و 9/25 واحد به ازای هر گرم سوبسترا به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: همه گونه‌های قارچی قادر به تولید زایلاناز بودند. بیشترین میزان تولیدی زایلاناز توسط م. ایندیکوس و م. هیمالیس در شرایط بهینه مشابهی انجام شد، در حالی‌که ر. اورایزه حتی در بهترین شرایط میزان کمابیش کمتری زایلاناز تولید کرد.
