زیست شناسی میکروارگانیسم ها

بررسی فراوانی نسبی عفونت‌های قارچی در سرم بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس و افراد سالم به روش PCR

امینه زرین نژاد؛ محمد حسن شاه حسینی؛ توحید پیری قراقیه

دوره 10، شماره 37 ، فروردین 1400، ، صفحه 37-50

https://doi.org/10.22108/bjm.2020.122265.1288

چکیده

مقدمه: عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی با بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS)و پیشرفت آن ارتباط دارند؛ ازجمله عوامل محیطی مؤثر می‌توان به عوامل عفونی و به‌ویژه قارچ‌ها اشاره کرد. مبنای ایمونولوژیک بیماری MS و آثار ... بیشتر مقدمه: عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی با بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS)و پیشرفت آن ارتباط دارند؛ ازجمله عوامل محیطی مؤثر می‌توان به عوامل عفونی و به‌ویژه قارچ‌ها اشاره کرد. مبنای ایمونولوژیک بیماری MS و آثار عفونت‌های قارچی بر سیستم ایمنی سبب شد فراوانی نسبی ابتلا به عفونت‌های قارچی در بیماران مبتلا به MS با افراد شاهد مقایسه شود. مواد و روش‏‏ها: تعداد 100 نمونه سرم بیمار مبتلا به بیماری MS و افراد شاهد جمع‌آوری شدند. پس‌از استخراج DNA، اختصاصیت و حساسیت آزمون PCR در زمینۀ آغازگرهای عمومی قارچی بررسی و سپس آزمون PCR بهینه روی نمونه‌های شاهد و بیمار انجام شد. نتایج: قطعۀ 575 جفت بازی به کمک آغازگرهای عمومی تکثیر و روی ژل آگارز مشاهده شد. آزمون PCR به‌‌منظور بررسی اختصاصیت با DNAهای قارچ، باکتری و ویروس انجام شد و تکثیر تنها با DNA قارچی مشاهده شد و تکثیری با سایر DNAها مشاهده نشد. تعداد 11 نمونه از 100 نمونۀ بیمار و تعداد 4 نمونه از 100 نمونۀ سالم مثبت شد؛ همچنین حد تشخیص در این واکنش برابر 40 کپی DNA به دست آمد. بررسی نتایج با نرم‌افزار SPSS و آزمون دقیق فیشر نشان دادند تفاوت معناداری (p value=0.052) بین گروه بیمار و شاهد وجود دارد. بحث و نتیجه‏گیری: بیماران MS به‌علت سیستم ایمنی ضعیف‌تر و استفاده از داروهای سرکوب‌کنندۀ سیستم ایمنی، فراوانی نسبی بیشتری در میزان آلودگی به عفونت‌های قارچی دارند. وجود عامل عفونی فعال در این بیماران می‌تواند مدت زمان تخریب سیستم عصبی را افزایش دهد؛ ازاین‌رو، تشخیص عامل عفونی فعال و تجویز رژیم دارویی متناسب می‌تواند عامل کمک‌کننده‌ای در جلوگیری از پیشرفت بیماری تلقی شود و بنابراین، لازم است مطالعه‌های بیشتری در زمینۀ انواع گونه‌های قارچی مؤثر و سازوکار بیماری‌زایی آنها انجام شود.

Cloning and Expression of Bst DNA Polymerase I Gene in E. coli BL21‎

زهرا امامی؛ سارا غروی؛ عزت عسگرانی

دوره 8، شماره 32 ، دی 1398، ، صفحه 41-46

https://doi.org/10.22108/bjm.2018.110084.1116

چکیده

خلاصه DNA پلیمرازها علاوه بر کاربردشان در همسانه سازی و تصحیح ، در انواع تکنیک های ملکولی مانند تکثیر DNA ، جهش های نقطه ای ، توالی یابی DNA ، انواع مختلف PCR ، LAMP و ...اهمیت دارند. پس از کشف PCR تلاش هایی مبنی بر ... بیشتر

بررسی فراوانی مایکوپلاسما ژنیتالیوم در زنان مبتلا به عفونت واژینال با استفاده از روش PCR در مقایسه با کشت

خدیجه عنصری؛ حسین شهبانی ظهیری؛ منا عبداللهی؛ زهرا حاجی مهدی نوری

دوره 8، شماره 29 ، فروردین 1398، ، صفحه 57-64

https://doi.org/10.22108/bjm.2018.108794.1100

چکیده

مقدمه: مایکوپلاسما ژنیتالیوم از باکتری‌های بیماری‌زای واژن محسوب می‌شود که استفاده از روش‌های سنتی میکروبی برای تشخیص آن دقت کمی دارد. هدف مطالعۀ حاضر شناسایی و تعیین فراوانی این باکتری در زنان مبتلا ... بیشتر مقدمه: مایکوپلاسما ژنیتالیوم از باکتری‌های بیماری‌زای واژن محسوب می‌شود که استفاده از روش‌های سنتی میکروبی برای تشخیص آن دقت کمی دارد. هدف مطالعۀ حاضر شناسایی و تعیین فراوانی این باکتری در زنان مبتلا به عفونت واژینال و مقایسۀ آن با افراد سالم به روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR)و کشت است. مواد و روش‏‏ها: شرکت‌کنندگان شامل 150 فرد مبتلا به عفونت واژن و 45 فرد سالم (بدون هیچ‌گونه عفونت واژینال) مراجعه‌کننده به بیمارستان امام زمان در رباط کریم طی اردیبهشت تا آبان سال 1392 بودند. به‌منظور بررسی و شناسایی نمونه‌های آلوده به مایکوپلاسما ژنیتالیوم از دو روش کشت و واکنش زنجیره‌ای پلیمراز استفاده شد. سپس میزان حساسیت و ویژگی هریک از روش‌های یادشده محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخۀ 19 بررسی شدند و مقادیر P کمتر از 05/0 معنادار تلقی شد. نتایج: نتایج نشان می‌دهند از میان 150 نمونۀ عفونی، 107 نمونه (8/71 درصد) در روش PCR و فقط 73 نمونه (3/49 درصد) در روش کشت مثبت گزارش شدند. میزان حساسیت برای PCR 71 درصد و برای روش کشت 49 درصد بود. در گروه افراد سالم، 100 درصد نمونه‌های کشت‌شده منفی بودند که بیان‌کنندۀ ویژگی اختصاصی (Specificity) 100 درصدی این روش است؛ درحالی‌که ویژگی اختصاصی‌بودن محاسبه‌شده در روش PCR 90 درصد است. بحث و نتیجه‏گیری: یافته‌های پژوهش حاضر حساسیت بیشتر روش PCR در مقایسه با روش کشت برای شناسایی مایکوپلاسما ژنیتالیوم و ارتباط قوی بین ابتلا به واژینوز باکتریایی و حضور این باکتری را نشان می‌دهند.

وقوع سویه‌های وروتوکسیژن باکتری اشریشیا کلی در مدفوع گاو⁭ و مقاومت آنتی‌بیوتیکی آنها در گاوداری‌های اطراف شهرکرد

مجتبی بنیادیان؛ حمداله مشتاقی؛ پروین بهروزی

دوره 6، شماره 23 ، مهر 1396، ، صفحه 75-84

https://doi.org/10.22108/bjm.2017.21664

چکیده

مقدمه: رنگ‌های به‌طور معمول اشریشیا کلی در فلور میکروبی روده حیوانات خونگرم وجود دارد و از راه مدفوع در محیط پراکنده و موجب آلودگی آب، خاک و در نتیجه میوه و سبزیجات می⁭شود .سویه‌های اشریشیا کلی انتروهموراژیک، ... بیشتر مقدمه: رنگ‌های به‌طور معمول اشریشیا کلی در فلور میکروبی روده حیوانات خونگرم وجود دارد و از راه مدفوع در محیط پراکنده و موجب آلودگی آب، خاک و در نتیجه میوه و سبزیجات می⁭شود .سویه‌های اشریشیا کلی انتروهموراژیک، گروهی از بیماری‌زاهای غذازاد و تهدیدی برای سلامت عمومی هستند و باعث بروز اسهال خونی و سندروم اورمیک همولیتیک (HUS) می‌شوند. هدف مطالعه حاضر، جداسازی و شناسایی سروتیپ O157: H7 و سایر سویه‌های وروتوکسیژن و جستجوی ژن⁭های حدت (stx2، stx1، eaeAو rfbE) در کشت سوآب مدفوعی گاو با استفاده از آزمون واکنش زنجیره⁭ای پلیمراز در منطقه شهرکرد است.‏‏ مواد و روش‏‏ها: در بهار و تابستان 1394، 400 نمونه سوآب مدفوعی از گاو⁭های منطقه شهرکرد جمع⁭آوری و به آزمایشگاه میکروب‌شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد منتقل شدند. پس از انجام مراحل کشت، آزمون‌های میکروبی و بیوشیمیایی برای جداسازی باکتری E.coli انجام شدند. از آزمون PCR برای تشخیص سروتیپ O157: H7 و جدایه‌های وروتوکسیژنیک با شناسایی ژن های rfbE، stx1، stx2 و eaeA استفاده شد. برای تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌های وروتوکسیژن، آزمون آنتی‌بیوگرام برای برخی آنتی‌بیوتیک‌های رایج انجام شد. نتایج: سروتیپ O157:H7 از هیچ⁭یک از نمونه⁭های آزمون‌شده جدا نشد، اگرچه نتایج PCR نشان دادند که از تعداد 384 سویه جداشده، 104 جدایه (27 درصد) حاوی ژن stx1، 36 جدایه (37/9 درصد) حاوی ژن stx2 و 16 جدایه (16/4 درصد) حاوی هر دو ژن بودند و ژن eaeAدر 280 جدایه (91/72 درصد) وجود داشت. از میان سویه‌های وروتوکسیژنیک، مقاومت آنتی⁭بیوتیکی نسبت به آنتی⁭بیوتیک⁭های تتراسایکلین (1/87 درصد)، آمپی‌سیلین (62/51 درصد)، سفتاکسیم (38/48 درصد)، جنتامایسین (81/25 درصد)، سیپروفلوکساسین(22/3 درصد) و سولفامتوکسازول (22/3 درصد) مشاهده شد. بحث و نتیجه‏گیری: اگرچه سروتیپ O157:H7 در مدفوع گاو⁭ها وجود نداشت، سایر جدایه⁭های وروتوکسیژن از مدفوع گاو در محیط پراکنده می‌شوند و نسبت به برخی از آنتی⁭بیوتیک⁭های رایج مقاومت زیادی نشان می‌دهند و بنابراین خطر جدی برای بهداشت انسان محسوب می‌شوند.

شناسایی مولکولی باکتری Streptomyces scabies عامل جرب معمولی سیب‌زمینی در استان‌های آذربایجان شرقی و کردستان

علی احمدی؛ رضا خاک ور

دوره 5، شماره 19 ، آذر 1395، ، صفحه 159-170

https://doi.org/10.22108/bjm.2016.20998

چکیده

مقدمه: جنسStreptomycesاز بزرگ‌ترین و مهم‌ترین جنس‌های باکتریایی است که بعضی از اعضای آن بیمارگر گیاهان و محصولات کشاورزی محسوب می‌شوند. بیماری جرب معمولی از بیماری‌های مهم گیاهی است که به‌وسیلۀ باکتری ... بیشتر مقدمه: جنسStreptomycesاز بزرگ‌ترین و مهم‌ترین جنس‌های باکتریایی است که بعضی از اعضای آن بیمارگر گیاهان و محصولات کشاورزی محسوب می‌شوند. بیماری جرب معمولی از بیماری‌های مهم گیاهی است که به‌وسیلۀ باکتری Streptomyces scabies و برخی دیگر از گونه‌های مشابه عمدتاً روی سیب‌زمینی و ندرتاً روی برخی دیگر از محصولات غده‌ای نظیر چغندر، تربچه، شلغم و غیره ایجاد می‌شود. با توجه به جایگاه استراتژیک کشت سیب‌زمینی در منطقۀ شمال غرب کشور و علی‌رغم انتشار گستردۀ این بیماری در استان‌های آذربایجان و کردستان، هنوز گزارش دقیقی از عامل اصلی بیماری، میزان پراکنش و نژادهای مختلف این بیماری در دسترس نیست. هدف این پژوهش شناسایی مولکولی عامل اصلی اسکب سیب‌زمینی در استان‌های آذربایجان شرقی و کردستان و بررسی ارتباط بین بیماری‌زایی این باکتری و وجود ژن تاکستومین Aبود مواد و روش‌ها: در فصل برداشت سال‌های 1391-1389 از غده‌های دارای علائم جرب در مزارع سیب‌زمینی نمونه‌برداری و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از جداسازی و خالص‌سازی باکتری، جدایه‌های باکتریایی براساس ویژگی‌های مورفولوژیکی، تست‌های بیوشیمیایی و نیز با استفاده از آزمون PCR توسط آغازگر عمومی جنسStreptomyces و آغازگر اختصاصی گونۀ S. scabies ارزیابی شدند. همچنین قدرت بیماری‌زایی جدایه‌ها روی غدۀ سیب‌زمینی و تربچه و نیز حضور ژن تولیدکنندۀ توکسین تاکستومین A در نمونه‌ها بررسی شد. نتایج: از بین جدایه‌ها، براساس صفات مورفولوژیک و تست‌های بیوشیمیایی و آزمون PCR ، 32 جدایه متعلق به جنس Streptomyces شناسایی شد. در تست بیماری‌زایی روی غدۀ سیب‌زمینی و تربچه 26 جدایه از 32 جدایه واکنش مثبت نشان دادند. نتیجۀ آزمون PCR با آغازگر اختصاصی گونۀ S. scabies به‌صورت مولکولی نیز اثبات کرد که این 26 جدایه به گونۀ S. scabies متعلق هستند. ضمناً نتایج آزمون PCR با آغازگر اختصاصی ژن بیماری‌زایی تاکستومین A (txt A) نشان داد این ژن در تمام 26 جدایه با قدرت بیماری‌زای وجود دارد که بیانگر همبستگی کامل قدرت بیماری‌زایی این باکتری در گیاهان و وجود این ژن در باکتری است. ‌ بحث و نتیجه‌گیری: این اولین گزارش علمی است که وجود این بیمارگر را به‌صورت مولکولی در منطقه اثبات می‌کند. نتایج به‌دست‌آمده و وجود جدایه‌های مثبت فراوان در داخل نمونه‌ها، حاکی از آلودگی گستردۀ مزارع سیب‌زمینی استان‌های آذربایجان و کردستان به بیماری جرب معمولی است.

استاندارد کردن PCR تشخیصی به‏ وسیله اینترنال کنترل تکثیری

محمد حسن شاه حسینی؛ مریم قهری؛ محمد امین محمودی؛ الهام مسلمی

دوره 4، شماره 15 ، آذر 1394

چکیده

مقدمه: بروز نتایج متفاوت در آزمایشگاه‏ها به علت استاندارد نبودن، از معایب روش‏‏‏‏های تکثیر مولکولی است. در بیشتر مقالات چاپ شده در زمینه تشخیص PCR عوامل عفونی، ‏اینترنال کنترل تکثیری (IC) وجود ... بیشتر مقدمه: بروز نتایج متفاوت در آزمایشگاه‏ها به علت استاندارد نبودن، از معایب روش‏‏‏‏های تکثیر مولکولی است. در بیشتر مقالات چاپ شده در زمینه تشخیص PCR عوامل عفونی، ‏اینترنال کنترل تکثیری (IC) وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و توسعه یک روش ساده و سریع، برای‏‏‏‏‏‏ ساخت اینترنال کنترل آزمون‏‏ PCR ‏در آزمایشگاه‏های ‏تشخیصی است. ‏ مواد و روش‏‏ ها: در پژوهش حاضر، برای ساخت اینترنال کنترل رقابتی، از پرایمرهای مرکب و روش PCR-Cloning استفاده شد‏‏. بدین ترتیب که پرایمرهای جلویی و عقبی تشخیص PCR ویروس هپاتیت) ‏(HBV، ویروس هرپس سیمپلکس ‏HSV))، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (MTB)،‏‏ مایکوپلاسما پنومونیه (Mpn)،‏‏ کریپتوکوکوس نئوفورمنس ‏(Cne)،‏‏ جنس سالمونلا (Sal. sp) و جنس مایکوپلاسما (M. sp) را در بخش '5 پرایمرهای ژن کینتوپلاست لیشمانیا، به شکل‏‏ دم طراحی و سنتز شد. اینترنال کنترل‏های تکثیری با پلاسمید pTZ57R الحاق و در باکتری اشریشیاکلی JM107 ترانسفورم شد‏‏. تعداد حداقل IC در هر واکنش PCR از طریق رقیق‏سازی ‏‏‏‏و همین‏طور طیف پاسخ PCR همراه با IC بررسی شد‏‏‏‏‏‏‏‏‏. ‏ نتایج: HBV–HSV–MTB–MPN–Cne–Sal. sp– و M. sp با پرایمر‏های اختصاصی به ترتیب برابر با 272bp-284bp-415bp-345bp-245bp-454bp-262bp و محصول اینترنال کنترل هم به ترتیب 672bp-668bp-661bp-669bp-660bp-662bp-660bp جفت باز بود، که از نظر اندازه، اختلاف مطلوبی بین محصول PCR و IC وجود دارد و به آسانی در ژل قابل تفکیک است. تعداد حداقل IC در هر واکنش، 1000 عدد تعیین شد. حداقل و حداکثر حساسیت آزمون‏‏ PCR همراه با IC برای همه عوامل در حد مطلوبی به دست آمد. در آزمون‏‏ ویژگی با عوامل مختلف هم، هیچ محصول ناخواسته‏ای ‏مشاهده نشد. ‏ بحث و نتیجه گیری: نتایج منفی و مثبت کاذب که به علت‏های‏‏‏ مختلف در روش‏‏‏ PCR رخ می‏دهد از مشکلات مهم این روش‏‏‏ جذاب است‏‏‏. استفاده از یک اینترنال کنترل در تشخیص مولکولی به عنوان کنترل داخلی، می‏‏تواند این خطاها را شناسایی کند.

غربال‏گری‏ لاکتوباسیل‏ های ‏بومی ایران از نظر تولید اسید لاکتیک و شناسایی سویه‏ های ‏برتر

فاطمه سلیمانی فرد؛ مریم قبادی دانا؛ زهرا پیراوی ونک

دوره 4، شماره 15 ، آذر 1394، ، صفحه 155-166

چکیده

مقدمه: لاکتوباسیل‏ ها ‏دسته‏ای ‏از باکتری‏های ‏اسیدلاکتیک هستند که محصول نهایی تخمیر آن‏ها اسیدلاکتیک است. هدف از پژوهش حاضر،‏ انتخاب لاکتوباسیل‏های ‏بومی تولید کننده اسیدلاکتیک تک ... بیشتر مقدمه: لاکتوباسیل‏ ها ‏دسته‏ای ‏از باکتری‏های ‏اسیدلاکتیک هستند که محصول نهایی تخمیر آن‏ها اسیدلاکتیک است. هدف از پژوهش حاضر،‏ انتخاب لاکتوباسیل‏های ‏بومی تولید کننده اسیدلاکتیک تک ایزومره است. ‏‏‏ مواد و روش ‏‏ها: در پژوهش حاضر،‏ سویه‏های ‏بومی بر اساس‏ توانایی تولید اسیدلاکتیک غربال‏گری‏‏ شد. غربال‏گری‏‏ در دو مرحله انجام شد. مرحله اول به روش تیتراسیون و مرحله دوم به روش آنزیماتیک بود. سویه‏های ‏برتر حاصل از روش تیتراسیون برای انجام آزمون آنزیمی انتخاب شد. در نهایت، سویه‏های ‏برتر که توانایی تولید اسیدلاکتیک تک ایزومره را داشتند توسط آزمون‏های ‏بیوشیمیایی شناسایی شدند. سپس، شناسایی مولکولی سویه با استفاده از تعیین توالی 16S rRNA انجام شد. ‏‏‏ نتایج: در پژوهش حاضر،‏ توانایی 79 سویه لاکتوباسیل بومی از نظر تولید اسیدلاکتیک بررسی شد‏. بالاترین میزان تولید 8/34 و پایین‏ترین ‏میزان تولید 4/12 میلی‏گرم در گرم محاسبه شد. لاکتوباسیل‏های ‏برتر از نظر تولید اسیدلاکتیک توانایی تولید یک نوع ایزومر نوری L (+) را داشتند که بالاترین میزان L (+) اسیدلاکتیک برابر با 99/3 و پایین‏ترین ‏میزان برابر با 03/1 میلی‏گرم در گرم بود. نتایج بیوشیمیایی و مقایسه سویه‏ها‏ی برتر با اطلاعات موجود در بانک ژنومی نشان داد که آن سویه‏ها ‏لاکتوباسیلوس پاراکازئی هستند. سپس، توالی 16S rRNA چهار سویه برتر به شماره دسترسی‏های ‏KF735654، KF735655، KJ508201 و KJ508202 در بانک ژنومی، مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی ثبت شد. ‏‏‏ بحث و نتیجه‏ گیری: میزان تولید اسید لاکتیک توسط لاکتوباسیل‏های ‏بومی بسیار متفاوت مشاهده شد و مقدار تولید اسید برخی از سویه‏ها ‏نسبت به گزارش‏های ‏موجود، تولید بیش‏تری را نشان داد. لاکتوباسیل‏های ‏برتر تنها توانایی تولید ایزومر نوری L (+) اسیدلاکتیک را داشتند. نتایج پژوهش حاضر،‏ استفاده از سویه‏های ‏برتر لاکتوباسیل برای تولید اسیدلاکتیک خالص را پیشنهاد می‏کند‏. ‏‏‏

"مقاله کوتاه" مطالعه‌ سرمی و مولکولی بروسلوز شتر در نجف آباد

محمدرضا محزونیه؛ مهدی سلیمی

دوره 4، شماره 14 ، شهریور 1394، ، صفحه 167-174

چکیده

مقدمه: بروسلوز ‌یکی از مهم‏ترین بیماری‌های زئونوز است که در کشورمان یافت می‏شود. شتر از جمله حیواناتی است که به فراوانی به ایران وارد می‏شود و هیچ برنامه نظارتی برای بیماری بروسلوز آن وجود ندارد. ... بیشتر مقدمه: بروسلوز ‌یکی از مهم‏ترین بیماری‌های زئونوز است که در کشورمان یافت می‏شود. شتر از جمله حیواناتی است که به فراوانی به ایران وارد می‏شود و هیچ برنامه نظارتی برای بیماری بروسلوز آن وجود ندارد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان آلودگی فعال و غیر فعال با استفاده از روش‎های جستجوی سرولورژی و ژنومی بروسلا در شتران کشتار شده در مرکز ایران در سال‏های 1391 تا 1392 است. ‏‏‏ مواد و روش‏‏ها: از تعداد 150 نفر شتر که در کشتارگاه نجف آباد کشتار شده بودند نمونه خون تهیه و در ظرف یخ به آزمایشگاه منتقل شد. ابتدا نمونه‏ها به وسیله آزمایش‏های سرولوژی شامل: آزمون رزبنگال، رایت لوله ای و 2ME ارزیابی شدند. نمونه‌هایی که تیتر آنتی بادی ضد بروسلا را برابر یا بیشتر از1:80 در آزمون رایت و تیتر ‏برابر یا بیشتر از 1:40 را در آزمون 2-ME نشان دادند، مثبت تلقی شدند. سپس، اسید نوکلئیک نمونه‌ها استخراج و به وسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز آزمون شد. ‏‏‏ نتایج: نتایج نشان داد میزان آلودگی در روش‎های سرولوژی رزبنگال، رایت و 2-ME، به ترتیب 12، 8 و 6 درصد بود. اگر چه 3/1 درصد نمونه‌ها در آزمون PCR مثبت بودند. ‏‏‏ بحث و نتیجه‏ گیری: با توجه به تیتر 2ME، نتایج مطالعه سرولوژی گویای مزمن بودن عفونت در این حیوانات است. در این مطالعه قطه‏ای از ژن pb26 ردیابی شد که در بیشتر گونه‌ها مشترک است. پژوهش حاضر نشان داد که شتر بالقوه می‏تواند حامل باکتری باشد و از این رو ورود شتر به کشور، یکی از راه‏های ‏گسترش ‏باکتری به بخش‌های مرکزی ایران است. ‏‏‏

ردیابی ژن‏ های مولد انتروتوکسین در ایزوله‏ های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ناگت مرغ در استان اصفهان به روش PCR

هاجر مداحی؛ ابراهیم رحیمی؛ محمد جلالی

دوره 4، شماره 13 ، خرداد 1394، ، صفحه 25-34

چکیده

مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوسمولد انتروتوکسین به عنوان رایج‏ترین عامل مسمومیت غذایی استافیلوکوکی و به دنبال آن وقوع گاستروانتریت، اسهال و استفراغ شناخته شده است که وجود ژن‏های مولد انتروتوکسین در ... بیشتر مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوسمولد انتروتوکسین به عنوان رایج‏ترین عامل مسمومیت غذایی استافیلوکوکی و به دنبال آن وقوع گاستروانتریت، اسهال و استفراغ شناخته شده است که وجود ژن‏های مولد انتروتوکسین در این باکتری می‏تواند علت اصلی بروز این علایم باشد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع و فراوانی ژن‏های مولد انتروتوکسین در ایزوله‏هایاستافیلوکوکوس اورئوس جدا‏شده از ناگت مرغ و غذای آماده مصرف در استان اصفهان به روش PCR انجام شده است‏‏. مواد و روش‏‏ها: در تابستان 1391، 420 نمونه انواع ناگت مرغ از مراکز فروش استان اصفهان به شکل تصادفی جمع‏آوری شد. تمام نمونه‏ها از نظر حضور استافیلوکوکوس اورئوس به روش کشت میکروبی آزمایش شدند. سپس، به منظور بررسی فراوانی ژن‏های مولد انتروتوکسین، سویه‏های استافیلوکوکوس اورئوس جدا‏شده آزمون PCR شدند. نتایج: در این مطالعه، از 420 نمونه ناگت مرغ 24 نمونه (7/5 درصد) از نظر حضور استافیلوکوکوس اورئوس، مثبت بودند. از 24 ایزوله جداسازی ‏شده، 23 ایزوله (83/95 درصد) حامل حداقل یک ژن مولد انتروتوکسین بودند. اصلی‏ترین ژن‏های ردیابی‏شده در بین استافیلوکوکوس اورئوس‏های مورد مطالعه sea (25 درصد)، sec (5/12 درصد)، sed +sej (16/4 درصد)، sed + seg (16/4 درصد)، seg + sei (16/4 درصد)، sea + seg (33/8 درصد)، seb + sej + sei (16/4 درصد)، sea + sed (5/12 درصد) و sea + sec + sej (5/12 درصد) بودند که شایع‏ترین ژن مولد انتروتوکسین ردیابی شده ژن seaو پس از آن ژن sec گزارش شد. بحث و نتیجه‏ گیری: استافیلوکوکوس اورئوس می‏تواند به‏راحتی از طریق آلوده کردن ناگت مرغ سبب شیوع مسمومیت غذایی استافیلوکوکی شود. بنابراین، می‏توان با اجرای استاندارد‏های کنترل کیفیت و امنیت مواد غذایی در حین فرآیند تولید، از حضور و رشد این باکتری در مواد غذایی جلوگیری کرد. از طرف دیگر به علت افزایش تمایل مردم به سرو غذاهای آماده مصرف و اهمیت سلامت عمومی جامعه، بررسی شیوع و فراوانی ژن‏های مولد انتروتوکسین در ایزوله‏های استافیلوکوکوس اورئوس در ناگت مرغ ضروری به نظر می‏رسد.

جستجوی مولکولی تریپانوزوم در شترهای یک‌کوهانه کشتار شده در کشتارگاه نجف‌آباد

سمانه مهرابیان؛ محمدرضا محزونیه؛ محمد ربانی خوراسگانی؛ حسین طهماسبی؛ جاسم امیری ده چشمه؛ اعظم قربانی؛ حمید اسماعیلی نجف‌آبادی؛ مهدی سلیمی

دوره 3، شماره 10 ، تیر 1393، ، صفحه 45-50

چکیده

مقدمه : تریپانوزوم‌ها حیوانات متعددی را آلوده کرده و تب، ضعف و رخوت ایجاد می‏کنند که به کاهش وزن و آنمی منجر می‌شود. اگر بیماری در دام‌ها درمان نشود می‌تواند به مرگ و زیان‏های جدی اقتصادی منتهی ... بیشتر مقدمه : تریپانوزوم‌ها حیوانات متعددی را آلوده کرده و تب، ضعف و رخوت ایجاد می‏کنند که به کاهش وزن و آنمی منجر می‌شود. اگر بیماری در دام‌ها درمان نشود می‌تواند به مرگ و زیان‏های جدی اقتصادی منتهی شود. مطالعه‌ حاضر به منظور ردیابی مولکولی تریپانوزوما در شترهای یک‌کوهانه کشتار شده در کشتارگاه نجف‌آباد انجام شد‏‏. مواد و روش‏‏ها: تعداد 278 نمونه خون در سه بازه زمانی مختلف از شترهای یک‌کوهانه کشتار شده در کشتارگاه نجف‌آباد اخذ و برای ردیابی تریپانوزوما به روش PCR آزمون شدند. نتایج: میزان آلودگی به تریپانوزما در کل 07/1 درصد بود. نمونه‌های مثبت تنها در فصل‌های بهار و تابستان یافت شدند (8/3 درصد). در فصل‌های پاییز و زمستان هیچ نمونه‌ی مثبتی به دست نیامد. بحث و نتیجه‏گیری: نتیجه‌ حاضر می‌تواند بیانگر این مسئله باشد که خوشبختانه عفونت با تریپانوزوم در منطقه مورد مطالعه از شیوع بسیار پایینی برخوردار است. برای پیشگیری از بیماری پیشنهاد می‌شود از ورود دام‌های مشکوک به بیماری به کشور ممانعت شود. اگر امکان آزمایش دام‌های وارداتی که از نظر ظاهری سالم هستند به وسیله‌ آزمون‌های مولکولی وجود ندارد، توصیه می‌شود به وسیله‌ی آزمون‌های سریع و ساده‌ای مانند آگلوتینیشن آزمون که برای انجام آن نیاز به متخصص نیست ارزیابی شوند.

بررسی مقاومت به آنتی بیوتیک‏ها‏ی بتالاکتام در جدایه‏ها‏ی اشریشیا کلی و جستجوی مولکولی اشریشیا کلی O157:H7 در پرندگان زینتی شهرکرد

حسین طهماسبی؛ سارا براتی؛ حسن ممتاز؛ محمد رفیعی دولت آبادی؛ محمد قاسمی؛ وحید احمدی سالیانه؛ سمانه مهرابیان

دوره 3، شماره 9 ، خرداد 1393، ، صفحه 35-44

چکیده

مقدمه : پرندگان زینتی می‏‏توانند عوامل بیماری‏زای انسانی را در خود جای دهند و در انتقال و گسترش عوامل عفونی مقاوم به دارو به انسان نقش داشته باشند. با توجه به علاقه بسیاری از مردم در نگه ‏ داری ... بیشتر مقدمه : پرندگان زینتی می‏‏توانند عوامل بیماری‏زای انسانی را در خود جای دهند و در انتقال و گسترش عوامل عفونی مقاوم به دارو به انسان نقش داشته باشند. با توجه به علاقه بسیاری از مردم در نگه ‏ داری از پرندگان زینتی، مطالعه حاضر با مطالعه بر روی پرندگان زینتی شهرکرد، اشریشیا کلی‏ها‏ی مقاوم به آنتی بیوتیک‏ها‏ی بتالاکتام و جستجوی مولکولی اشریشیا کلی O157:H7 بررسی شدند. شایان ذکر است اشریشیا کلی O157:H7 عامل بیماری‏ها‏ی روده ای انسانی و سندروم مرگبار اورمی همولیتیک در دنیاست‏‏. مواد و روش‏‏ها: در مجموع 256 نمونه مدفوعی از پرندگان زینتی (مرغ عشق، بلدرچین، بلبل، طوطی، مینا، سهره، فینچ، مرغ بهشتی، طاووس و قرقاول) از نقاط مختلف شهرکرد به وسیله ی سواب استریل جمع آوری شدند. سواب‏ها‏ مستقیما درون محیط آبگوشت تریپتون سوی ( TSB ) قرار داده شدند. در آزمایشگاه نمونه‏ها‏ بر روی محیط‏ها‏ی مکانکی آگار و مکانکی محتوی آگار سوربیتول به عنوان محیط‏ها‏ی انتخابی کشت داده شدند. سپس آزمون آنتی‏بیوگرام با استفاده از روش انتشار دیسک انجام شد. کلونی‏ها‏ی مشکوک به اشریشیا کلی O157:H7 به وسیله آزمون واکنش زنجیره ای پلی مراز ( PCR ) ارزیابی شدند. نتایج: اشریشیا کلی از 31 نمونه (1/12 درصد) از 256 نمونه جداسازی شد. میزان مقاومت جدایه‏ها‏ به آنتی‏بیوتیک‏ها‏ی ایمیپنم، سفوتاکسیم، سفیکسیم، سفالکسین، آموکسی سیلین، پنی سیلین جی و اگزاسیلین به ترتیب صفر، 2/3، 1/16، 3/90، 100، 100 و 100 درصد بود. در هیچ کدام از نمونه‏ها‏ اشریشیا کلی O157:H7 یافت نشد. بحث و نتیجه‏گیری: گرچه پرندگان زینتی در این منطقه منبع یا حامل اشریشیا کلی O157:H7 نبودند، اما اشریشیا‏کلی‏ها‏ی مقاوم به آنتی بیوتیک‏ها‏ی بتالاکتام را در خود جای داده بودند و می‏‏توانند عامل مهمی در انتقال عفونت‏ها‏ی مقاوم به دارو از پرندگان زینتی به انسان، به ویژه کودکان تلقی شوند و خطری بالقوه برای سلامت انسان ایجاد کنند. با توجه به آنچه ذکر شد توصیه می‏‏شود، صاحبان پرندگان زینتی و همچنین عموم مردم را از خطرات بالقوه ی نگه داری از پرندگان زینتی آگاه کرد.

شناسایی ژن‏های حدت ‏yrp1 و yrpE در باکتری یرسینیا راکری به روش PCR در استان چهارمحال و بختیاری

فیروز فدایی فرد؛ سعید سیمین

دوره 3، شماره 9 ، خرداد 1393، ، صفحه 65-74

چکیده

مقدمه: یرسینیا راکری عامل بیماری دهان قرمز آنتروباکتریایی و از بیماری‏های مهم آزاد ماهیان پرورشی است. ‏مطالعه حاضر با هدف شناسایی ژن‏های حدت yrp1 و yrpE در باکتری یرسینیا راکری انجام شد . مواد ... بیشتر مقدمه: یرسینیا راکری عامل بیماری دهان قرمز آنتروباکتریایی و از بیماری‏های مهم آزاد ماهیان پرورشی است. ‏مطالعه حاضر با هدف شناسایی ژن‏های حدت yrp1 و yrpE در باکتری یرسینیا راکری انجام شد . مواد و روش ‏‏ ها: به منظور انجام این تحقیق، ‏ماهیان 10تا 12 سانتی‏متری 6 مزرعه پرورش ماهی استان چهارمحال و بختیاری، بررسی باکتری‏شناسی شدند. ‏به طوری‏که از هر مزرعه 10 عدد ماهی مشکوک به بیماری ‏(‏در مجموع 60 عدد) به طور تصادفی انتخاب و نمونه برداری از انتهای روده آن‏ها، کشت بر روی محیط‏های غنی کننده (‏تریپتیکاز سوی آگار) و اختصاصی ‏(‏واتمن- شاتس) ‏یرسینیا راکری انجام شد‏. ‏سپس سویه‏های مثبت باکتری یرسینیا راکری با آزمایش PCR شناسایی شد . ‏در مرحله بعد بر روی باکتری‏های شناسایی شده با استفاده از زوج پرایمرهای مربوط به دو ژن حدت به نام‏های yrp1 و yrpE آزمون PCR انجام شد . نتایج: از تعداد کل نمونه‏های باکتریایی 24 سویه به عنوان باکتری یرسینیا راکری شناسایی شدند که در بین آن‏ها 12 سویه ‏(‏50 درصد) حامل ژن yrp1 و 11 سویه ‏(‏83/45 درصد) حامل ژن yrpE بودند. ‏به طور هم‏زمان نیز 6 سویه ‏(‏25 درصد) هر دو ژن را داشته اند . بحث و نتیجه ‏ گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان از وجود عامل‏‏های حدت yrp1 و yrpE در سویه‏های یرسینیا راکری جدا شده دارد. ‏ yrp1 به عنوان پروتئاز خارج سلولی شناخته شده یرسینیا راکری بوده و نقش مهمی در حدت و بیماری‏زایی این باکتری دارد.

بررسی ژن‌های stx1، stx2 و eaeA به روش Multiplex PCR در اشریشیاکلی‌های جداسازی شده از گوشت گوسفندان استان چهارمحال و بختیاری

سمانه مهرابیان؛ حسین طهماسبی؛ حسن ممتاز؛ ناصر خسروی؛ حسین کابلی بروجنی؛ ویدا نجف زاده؛ مرضیه طادی بنی؛ فرنوش انصاری

دوره 2، شماره 6 ، تیر 1392، ، صفحه 11-18

چکیده

مقدمه : عوامل بیماری‌زا ممکن است از طریق مصرف گوشت آلوده به انسان منتقل شوند و ایجاد بیماری کنن د. اشریشیاکلی ‌های تولید کننده‌ شیگاتوکسین می‌توانند ایجاد اسهال آبکی خفیف تا کمپلکس‌های جدی از قبیل ... بیشتر

جستجوی مولکولی لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای در کبوترهای شهرستان یزد

عبدالکریم زمانی مقدم؛ حسین طهماسبی؛ حسن ممتاز؛ ناصر صالحی؛ سمانه مهرابیان

دوره 1، شماره 1 ، خرداد 1391، ، صفحه 41-46

چکیده

مقدمه: پرندگان می‏توانند عوامل بیماری‏زا‏ی انسانی، از قبیل لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای را در خود جای دهند و به انسان منتقل کنند. با توجه به علاقه بسیاری از مردم در نگهداری ‏از کبوتر، ... بیشتر مقدمه: پرندگان می‏توانند عوامل بیماری‏زا‏ی انسانی، از قبیل لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای را در خود جای دهند و به انسان منتقل کنند. با توجه به علاقه بسیاری از مردم در نگهداری ‏از کبوتر، در این مطالعه به ارزیابی آلودگی به لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای در مدفوع کبوترهای یزد پرداخته شد. مواد و روش‏ها‏: تعداد 150 نمونه مدفوع از کبوتر از مناطق مختلف شهرستان یزد به وسیله سوآب استریل جمع آوری شد. سوآب‏ها‏ مستقیما درون محیط آبگوشت غنی کننده لیستریا قرار داده شدند. یک میلی‏لیتر‏ از محیط‏ها‏ی کشت مغذی اولیه به 9 میلی‏لیتر آبگوشت فریزر اضافه شد. پس از غنی‏سازی، نمونه‏ها‏ بر روی محیط کشت پالکام آگار کشت داده شدند. سپس نمونه‏ها‏ با استفاده از روش PCR برای بررسی وجود لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای ارزیابی شدند. نتایج: گرچه شیوع جنس لیستریا دو درصد (3 از 150) بود، اما در هیچ کدام از نمونه‏ها‏ لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای یافت نشد. بحث و نتیجه گیری: منبع گونه‏ها‏ی لیستریا در پرندگان، غذای مورد استفاده و محیط زندگی آنهاست. احتمالاً به دلیل این‏که سطح بهداشتی، وضعیت تغذیه‏ای و محیط زندگی در کبوترهای شهرستان یزد نسبت به پرندگان وحشی بالاتر است، در هیچ کدام از نمونه‏ها‏ لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای یافت نشد. این مطالعه نشان داد که نمی‏توان کبوترهای این منطقه را به عنوان منبع یا حامل لیستریا مونوسیتوژنز و لیستریا ایوانوای تلقی نمود.

دوره 12 (1402)

دوره 11 (1401)

دوره 10 (1400)

دوره 9 (1399)

دوره 8 (1398)

دوره 7 (1397)

دوره 6 (1396)

دوره 5 (1395)

دوره 4 (1394)

دوره 3 (1393)

دوره 2 (1392)

دوره 1 (1391)

کلیدواژه‌ها = PCR

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده