عبدالرضا احمدی؛ حسین میرزایی نجفقلی؛ میلاد آئینی؛ کاظم کاکولوند
چکیده
مقدمه: یکی از روش‌های نوین برای کاهش آلودگی‌های ناشی از کاربرد علف‌کش‌ها و سایر سموم شیمیایی کشاورزی، استفاده از جدایه‌های باکتریایی متحمل و تجزیه‌کنندۀ این علف‌کش‌هاست. پژوهش حاضر به‌منظور جداسازی ...
بیشتر
مقدمه: یکی از روش‌های نوین برای کاهش آلودگی‌های ناشی از کاربرد علف‌کش‌ها و سایر سموم شیمیایی کشاورزی، استفاده از جدایه‌های باکتریایی متحمل و تجزیه‌کنندۀ این علف‌کش‌هاست. پژوهش حاضر به‌منظور جداسازی و شناسایی جدایه‌های باکتریایی مقاوم یا متحمل در برابر علف‌کش‌های اُتللو، آتلانتیس و پوماسوپر از خاک مزارع گندم انجام شد. مواد و روشها: نمونه‌برداری از خاک مزارع گندم تیمار‌شده با سه علف‌کش اُتللو، آتلانتیس و پوماسوپر انجام شد. جدایه‌های باکتریایی با استفاده از محیط‌کشت سوکسینات استاندارد حاوی 10 درصد از علف‌کش‌های آزمایش‌شده جداسازی شدند. جدایه‌های نماینده بر اساس آزمون‌های بیوشیمیایی و تکثیر ژن 16S rRNA شناسایی شدند. کمترین غلظت مهارکنندگی و کمترین غلظت کشندگی برای هر سه علف‌کش آزمایش‌شده محاسبه شد. نتایج: درمجموع، تعداد 17 جدایه توانایی رشد روی محیط‌های رشد حاوی 10 درصد از علف‌کش‌های آزمایش‌شده را داشتند. بر اساس کلیدهای باکتری‌شناسی معتبر و نتایج آزمون‌های مولکولی روی جدایه‌های نماینده، استنوتروفوموناس مالتوفیلیا، انسیفر ادهائرنس، زانتوموناس، سودوزانتوموناس و اسینتوباکتر شناسایی شدند. کمترین غلظت مهارکنندگی و کمترین غلظت کشندگی در علف‌کش‌های اُتللو (به‌ترتیب 28/0 و 4/0) و آتلانتیس (به‌ترتیب 35/0 و 5/0) برای اسینتوباکتر و در علف‌کش پوماسوپر برای جنس زانتوموناس (به‌ترتیب 45/0 و 67/0) محاسبه شد. بحث و نتیجهگیری: باتوجه‌به نتایج پژوهش حاضر، شناسایی جدایه‌های متحمل و تعیین میزان تحمل آنها به علف‌کش‌های یادشده، گامی مهم در پژوهش‌های زیست‌فناوری آینده به‌منظور پالایش آلاینده‌ها از محیط‌های آلوده است و می‌تواند مشکلات زیست‌محیطی ناشی از این علف‌کش‌ها در اکوسیستم را کاهش دهد؛ ازاین‌رو، پژوهش‌های بیشتر برای تعیین توانایی جدایه‌های باکتریایی مقاوم در تجزیه‌کنندگی علف‌کش‌های یادشده پیشنهاد می‌شود.
