پریسا اخوان مدرس؛ فاطمه اشرفی؛ طاهر نژادستاری
چکیده
سابقه و هدف : کلاولانیک اسید اولین مهار کننده بتالاکتامازی می باشد که استفاده بالینی پیدا کرده است و مصرف آن از سال 1981 آغاز شده است. این مهار کننده محصول طبیعی تخمیر استرپتومیسس کلاولی جروس بوده و در محافظت ...
بیشتر
سابقه و هدف : کلاولانیک اسید اولین مهار کننده بتالاکتامازی می باشد که استفاده بالینی پیدا کرده است و مصرف آن از سال 1981 آغاز شده است. این مهار کننده محصول طبیعی تخمیر استرپتومیسس کلاولی جروس بوده و در محافظت از بتالاکتام ها در برابر بسیاری از بتالاکتام های مهم از جمله بتالاکتامازهای گروه A و آنزیم های تجزیه کننده کولکساسیلین در گروه D موثراست. این مطالعه با هدف بهینه سازی ترکیبات محیط کشت تخمیر از نظر منبع کربن، در تولید کلاولانیک اسید انجام شد. مواد و روش ها : در این پژوهش اثر غلظت های متفاوت (گرم بر لیتر): گلیسرول 15 ، سبوس گندم 17 و گلوکز 18/1 بر روی تولید کلاولانیک اسید بررسی شد. پس از گذراندن مراحل اسپورزایی ، بذردهی و تخمیر ، تأثیر غلظت های مختلف گلیسرول، سبوس گندم، وگلوکز بر روی شاخص هایpH ، وزن تر زیست توده، و تغییرات ریخت شناسی سویه استرپتومیسس کلاولی جروس توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. غلظت کلاولانیک اسید تولید شده با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. نتایج : بر طبق نتایج ، بیشترین میزان تولید کلاولانیک اسید در تمامی سوبسترا ها در روز هشتم بوده است. استفاده از گلسیرول در غلظت 15 گرم بر لیتر باعث تولید 3/238 میلی گرم بر لیتر کلاولانیک اسید شد که بالاترین میزان تولید را داشته و هم چنین باعث کاهش هزینه های تولید گردید. بحث و نتیجه گیری : با توجه به قیمت، در دسترس بودن و همچنین افزایش تولید بازده گلیسرول و سبوس گندم (در مقایسه با روغن ذرت) ،تولید کلاولانیک اسید در محیط های حاوی گلیسرول و سبوس گندم راحت تر و آسان تر انجام شده است.