حسن عبدالی؛ سید سیاوش ساعی دهکردی؛ محسن مبینی دهکردی؛ سید میثم ابطحی فروشانی
چکیده
مقدمه: پنیر پوستی بهعنوان یک پنیر سنتی، به طور عمده از شیر گوسفندان در جنوب غربی ایران تولید میشود. هدف این مطالعه، شناسایی لاکتوباسیلهای جدا شده از پنیر پوستی و بررسی ویژگیهای پروبیوتیکی ...
بیشتر
مقدمه: پنیر پوستی بهعنوان یک پنیر سنتی، به طور عمده از شیر گوسفندان در جنوب غربی ایران تولید میشود. هدف این مطالعه، شناسایی لاکتوباسیلهای جدا شده از پنیر پوستی و بررسی ویژگیهای پروبیوتیکی بالقوه و آنتیاکسیداتیو آنهاست. مواد و روشها: صد و یک باسیل کاتالازمنفی از پنیر پوستی جدا شد. بیست جدایه براساس بهترین تحملپذیریشان به اسید و نمک، گزینش شدند. با پرایمرهای اختصاصی، ده جدایه بهعنوان لاکتوباسیلوس شناسایی شدند، سپس با بهرهگیری از تعیین توالی ژن 16S rRNA، گونهی آنها شناسایی شد. برای ارزیابی ویژگیهای پروبیوتیکی یا فعالیتهای آنتیاکسیداتیوشان از یکسری آزمون برونتن استفاده شد. نتایج: شش گونه، لاکتوباسیلوس پلانتاروم و سایرشان لاکتوباسلوس پاراکازیی، لاکتوباسلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسلوس برویس و لاکتوباسلوس بوخنری بودند. تحمل به اسید و صفرا از دیدگاه کمیتی به سویهی پروبیوتیک رفرنس نزدیک بود. لاکتوباسیلوس پلانتاروم S32E، بیشترین زندهمانی را در برابر شرایط شبیهسازی شدهی معده و روده نشان داد. توانایی کاهش کلسترول بهوسیلهی لاکتوباسیلوس پلانتاروم S12E و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس S37A در قیاس با سویهی رفرنس، به شکل معنادار بالاتر بود. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس S37A و لاکتوباسیلوس پلانتاروم S12E حساسیت بیشتری در برابر آنتیبیوتیکهای رایج داشتند. بالاترین فعالیت ضدمیکروبی، علیه لیستریا مونوسایتوژنز به ثبت رسید، و میزان فعالیت یاد شده به طور کلی وابسته به گونه و سویه بود. بهترین نتایج مربوط به ربایش رادیکالهای DPPH و رادیکالهای هیدروکسیل به ترتیب توسط سلولهای لیز نشدهی لاکتوباسیلوس پاراکازیی S5D و عصارهی درون سلولی لاکتوباسیلوس پلانتاروم S8D، بهدست آمد. نتایج نشان داد، فعالیت سوپراکسید دیسموتازی نمیتواند بهعنوان یک فاکتور مناسب برای پیشگویی ویژگیهای آنتیاکسیداتیو جنس لاکتوباسیلوس در نظر گرفته شود. بالاترین محتوای گلوتاتیونی به لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس S37A و لاکتوباسیلوس پاراکازیی S5D تعلق داشت. بحث و نتیجهگیری: رویهمرفته، برخی از سویههای لاکتوباسیلوس جداشده از پنیر پوستی را میتوان به عنوان کاندیدهای بالقوهی پروبیوتیکی در نظر گرفت، هرچند این واقعیت باید با انجام آزمایشهای برون تن تکمیلی تایید شود.
