فاروق شیخی؛ نصراله احمدی فرد؛ ناصر صمدی؛ کاوه نعمت زاده
چکیده
مقدمه: در صنعت آبزیپروری مخمرها در کنار سایر میکروارگانیزمها از جمله جلبک‌ها از اهمیت زیادی دارند. مخمرها میتوانند مواد معدنی را از محیط کشت خود جذب کنند و به واسطه آن به عنوان یک انتقال دهنده ...
بیشتر
مقدمه: در صنعت آبزیپروری مخمرها در کنار سایر میکروارگانیزمها از جمله جلبک‌ها از اهمیت زیادی دارند. مخمرها میتوانند مواد معدنی را از محیط کشت خود جذب کنند و به واسطه آن به عنوان یک انتقال دهنده برای رساندن مواد به موجودات تغذیه کننده در صنعت آبزی پروری مطرح شوند.
مواد و روشها: در پژوهش حاضر تاثیر 3 غلظت (5/2، 5 و 5/7 گرم در لیتر) روی آلی (روی ترئونین) و روی معدنی (روی سولفات) در محیط کشت بر رشد و میزان غنیسازی مخمر نانوایی بررسی شد. یک گروه به عنوان تیمار شاهد (هر کدام با 3 تکرار) انتخاب شد. کشت مخمرها تحت شرایط استاندارد در محیط کشت YEPD و در ارلن‌های یک لیتری انجام شد و مقدار مخمر اضافه شده در محیطهای کشت 10 گرم در هر لیتر بود.
نتایج: براساس نتایج بیشترین ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن 5/2 گرم بر لیتر روی ترئونین مشاهده شد و با افزایش مقدار روی ترئونین در محیط کشت میزان رشد افزایش یافت. ولی همچنان نسبت به تیمارهای گروه روی سولفات و شاهد به طور معناداری پایین‌تر بود (05/0>p). در گروه رویسولفات بیشترین میزان ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن 5/7 گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد. ولی سایر تیمارها با تیمار شاهد تفاوت معناداری را نشان ندادند (05/0 <p). در این مطالعه بیشترین مقدار روی اندازهگیری شده با جذب اتمی (31/9 ± 34/231 میلیگرم بر گرم وزن خشک) در تیمار 5/7 گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد که بطور معناداری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). بهطور کلی مقدار روی در مخمر در گروه ترئونین کمتر از گروه روی سولفات بود اما در گروه روی ترئونین بیشترین مقدار روی اندازهگیری شده با جذب اتمی (2/2 ± 15/46 میلیگرم بر گرم وزن خشک) در تیمار 5 گرم بر لیتر مشاهده شد که بهطور معناداری بیشتر از سایر تیمارهای این گروه بود (05/0>p).
بحث و نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد مخمر با هر دو شکل روی معدنی و روی آلی غنی میشود ولی روی سولفات کمترین ممانعت رشد را در مخمر ایجاد می‌کند. همچنین، محتوای روی بعد از غنیسازی در تیمارهای روی سولفات بیشتر از تیمارهای روی ترئونین بود.
