پریسا مبصری؛ میترا صالحی؛ فرزانه حسینی
دوره 2، شماره 7 ، پاییز 1392، ، صفحه 45-52
چکیده
مقدمه : گسترش جدایههای سالمونلا انتریکا با مقاومت چندگانه و مقاومت به آنتیبیوتیک در سروتیپهای سالمونلا یک مشکل حاد جهانی است. اینتگرونها واحدهای ژنتیکی هستند که در انتشار کاستهای ...
بیشتر
مقدمه : گسترش جدایههای سالمونلا انتریکا با مقاومت چندگانه و مقاومت به آنتیبیوتیک در سروتیپهای سالمونلا یک مشکل حاد جهانی است. اینتگرونها واحدهای ژنتیکی هستند که در انتشار کاستهای ژنی متحرک در میان میکروارگانیسمهای گرم منفی شرکت دارند. تحرک اینتگرونها با پلاسمیدها و ترانسپوزونها تسهیل میشود . مواد و روش ها: در این پژوهش، فنوتیپ مقاومت به آنتی بیوتیک در 32 سالمونلا تیفی موریوم جدا شده با خواستگاه حیوانی از سال 1390 تا 1391 مطالعه شد. همه نمونهها با استفاده از روش کشت و آزمون استاندارد بیوشیمیایی برای شناسایی سویههای سالمونلا ارزیابی شدند. پس از استخراج DNA حضور کلاس 1 اینتگرون توسط تکنیک PCR بررسی شد . نتایج: رایجترین فنوتیپ مقاومت نسبت به سفالوتین (100 درصد)، کلرامفنیکل (7/68 درصد)، آمپی سیلین (5/62 درصد)، تتراسایکلین (2/56 درصد)، آموکسی سیلین/ کلاولانیک اسید (50 درصد)، سولفامتوکسازول (7/43 درصد) مشاهده شد. کلاس 1 اینتگرون به ترتیب در 5/55 درصد و 2/64 درصد از جدایههای سالمونلا جدا شده از دام و طیور یافت شد . بحث و نتیجه گیری: جدایههای اینتگرون مثبت در مقایسه با جدایههای اینتگرون منفی، مقاومت بالاتری نسبت به تتراسایکلین، کلرامفنیکل، سولفامتوکسازول، آمپی سیلین و آموکسی سیلین/ کلاولانیک اسید داشتند. اینتگرونهای حامل ژنهای مقاومت به عوامل ضد میکروبی به عنوان مخازن اصلی برای انتشار مقاومت به آنتی بیوتیک مطرح می شوند .
